Η Τανάγρα βρίσκεται Ανατολικά της Θήβας .
Μπροστά της απλώνεται η εύφορη πεδιάδα της Τανάγρας όπου στις 22/8/1956 ιδρύθηκε η αεροπορική βάση Τανάγρας και λειτουργεί σήμερα η 114 Πτέρυγα Μάχης .
Δεξιότερα υπάρχουν τα λείψανα της αρχαίας Τανάγρας .
Το 1960 ήταν μια σύγχρονη κωμόπολη με 500 περίπου κατοίκους που ήταν εργατικοί , άκρως φιλόξενοι και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την μόρφωση των παιδιών τους .
Ασχολούντο κυρίως με την γεωργία ,την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της ελιάς .
Τόπος συγκέντρωσής τους ήταν το καφενείο του Κώστα Σταματίου που βρισκόταν στο κέντρο του χωριού , όπου παρακολουθούσαν και ταινίες κινητού κινηματογράφου , το καφέ-μαγειρείο του Σπύρου Μπελεγράτη στην είσοδο του χωριού , όπου υπήρχε και το μοναδικό τηλέφωνο καθώς επίσης και η νέα ταβέρνα των αδελφών Σιακανδάρη
Λειτουργούσαν επίσης δύο παντοπωλεία του Δημήτρη Μπλάνα και των αδελφών Μπελεγράτη .
Με είδη μαναβικής προμήθευε το χωριό ένας μανάβης με το άλογό του που ερχόταν από το Βαθύ Αυλίδας . Ενώ με ψωμί και ψάρια τροφοδοτούσε το χωριό αυτοκίνητο αρτοποιείου και ιχθυοπωλείου .
Κτηνίατρος για τις ανάγκες των ζώων ήταν ο συμπαθής Νίκος Μήτσης .
Πρόεδρος Κοινότητος ήταν ο Αντώνης Μήτσης που τον διαδέχθηκε ο Σωκράτης Μπελεγράτης .
Συγκοινωνιακή επαφή με την Αθήνα είχε με το λεωφορείο που περνούσε από το χωριό και το τρένο μέσω του σιδηροδρομικού σταθμού Τανάγρας που ευρίσκεται στο Σχηματάρι .
Τα Ι.Χ.αυτοκίνητα σπάνιζαν .
Το 1959 το Δημοτικό Σχολείο Τανάγρας προήχθη σε 2θέσιο .
Τοποθετήθηκε οργανικά Διευθυντής ο Δημήτρης Παπαφράγκος ( από την Ασέα Αρκαδίας ) που δίδασκε στην Δ – Ε – ΣΤ τάξη , και η δασκάλα Κυριακή Γεωργίου ( από το Αίγιο ) στην Α – Β – Γ – τάξη . Για την στέγαση των μικρών τάξεων ενοικιάστηκε ένα δωμάτιο στο σπίτι του Αντώνη Αντωνίου και αργότερα του Χρήστου Μπελεγράτη που γειτνίαζαν με το κτήριο του Σχολείου , όπου εξυπηρετούνταν οι μικροί μαθητές κατά τα διαλείμματα .
Ο χώρος του σχολείου ήταν περιμαντρωμένος και με κάγκελα .Διέθετε και μικρό σχολικό κήπο όπου οι μαθητές καλλιεργούσαν φυτώρια καρποφόρων δένδρων . Έγινε και προσπάθεια να λειτουργήσει και ιχθυοτροφείο χωρίς όμως επιτυχία .
Το 1960 κατόπιν ενεργειών της σχολικής Εφορίας , όπου πρόεδρος ήταν ο Νίκος Σπύρου Μπελεγράτης (κολιάκης ),και ταμίας ο Παναγιώτης Γκιόκας , εκπονήθηκαν σχέδια από το υπουργείο παιδείας και κατασκευάστηκε η δεύτερη αίθουσα διδασκαλίας .
Την δαπάνη ανέλαβε εξ ολοκλήρου , προς τιμήν του , το τοπικό σωματείο << Άγιος Αντώνιος >> με πρόεδρό του τον Λάζαρο Μήτση .
Τήν πινακίδα <<ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΑΝΑΓΡΑΣ >> επιμελήθηκε η τεχνική υπηρεσία του αεροδρομίου .
Έτσι στο χώρο του Σχολείου στεγάστηκαν πλέον , σε ενιαίο κτίριο , όλες οι τάξεις .
Η άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των μαθητών , εκκλησιασμός τις Κυριακές , ομαδική θεία μετάληψη , χαιρετισμοί…γινόταν στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αντωνίου όπου Ιερουργούσε ο Σεβάσμιος Ιερέας από το Ύπατον Θηβών ( Σίρτζι ) π. Γεώργιος Παναγιωτόπουλος .
Με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια γινόταν κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου τόσο ο Εσπερινός με την λιτάνευση της εικόνας , όσο και η θεία λειτουργία με προσέλευση προσκυνητών από την Τανάγρα , τους κατοίκους των γειτονικών χωριών καθώς επίσης και των αξιωματικών του αεροδρομίου Τανάγρας με τις οικογένειές τους .
Το Σχολείο λειτουργούσε ως ημερήσιο ,πρωί -απόγευμα και νυχτερινό με ενήλικες το βράδυ με μεγάλη επιτυχία και τούτο γιατί εκτός των άλλων το σωματείο Άγιος Αντώνιος είχε αναλάβει τον εφοδιασμό του Σχολείου τόσο με άφθονα εποπτικά μέσα ( χάρτες , εικόνες , βιβλία …) όσο και υλικό για τις Εθνικές γιορτές ( σημαίες , γιρλάντες , θυρεούς … ) .
Οι μαθητές ήταν τακτικοί στην φοίτησή τους στο Σχολείο , και έδειχναν προθυμία και επιμέλεια στα μαθήματά τους με αποτέλεσμα να διακριθούν σε κάθε επαγγελματικό χώρο αργότερα . Με τους δασκάλους τους πραγματοποιούσαν και περιπάτους προς το εκκλησάκι της Αγία - Σωτήρας ή και εκδρομές στην κοντινή και παρθένα τότε παραλία του Δήλεσι , όπου έκαναν και το μπάνιο τους .
Παρόμοιες ημερήσιες εκδρομές έκαναν και οι ενήλικες με προορισμό το Προκόπι Ευβοίας , την Μονή του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου , καθώς επίσης και την Μονή Οσίου Λουκά που ευρίσκεται στο Στείρι Θηβών , στους Δελφούς και στην Ιτέα .
Με ιδιαίτερη φροντίδα και επιμέλεια διοργάνωναν οι μαθητές και τις θεατρικές τους παραστάσεις κατά τις εθνικές εορτές και αποσπούσαν πάντα ευμενή σχόλια .
Κατά την φοίτησή τους στο Γυμνάσιο Σχηματαρίου οι μαθητές εύρισκαν τις πύλες του αεροδρομίου ανοιχτές και περνούσαν απέναντι όπως και οι δύο δάσκαλοι κατευθυνόμενοι με το τρένο προς Αθήνα κατόπιν ενεργειών του παπα – Γιώργη .
Πρόθεση του Αρκάδα Επιθεωρητή περιφέρειας Θηβών, Αθανασίου Δημοπούλου ήταν στο σχολείο Τανάγρας να γίνει παιδαγωγικό συνέδριο , λόγω όμως θέσεως και καταλληλότητας κτηρίου προτιμήθηκε το Σχολείο Ασωπίας .
Τον ίδιο χρόνο , 1960 , στην Επιθεώρηση Θηβών υποβλήθηκε , κατόπιν εντολής της , έρευνα από τον Διευθυντή του Σχολείου Τανάγρας με θέμα << Η ιστορία των Θηβών και ιδιαίτερα της Τανάγρας >> .
Με απόφαση του ίδιου Επιθεωρητή εγένοντο τον Ιούνιο κάθε έτους Γυμναστικοί Αγώνες στο Σχηματάρι με επωνυμία τα <<Γκριτζάλεια >> . προς τιμήν του για πολλά χρόνια και με μεγάλη προσφορά δασκάλου Σχηματαρίου Κώστα Γκριτζάλα , που ζούσε ακόμα και ο γράφων τον είχε γνωρίσει .
Το Σχολείο που πρώτευε στα περισσότερα αγωνίσματα διακρινόταν ως << νικητής >> και η επιτροπή των αγώνων στεφάνωνε την σημαία του .
Τον Ιούνιο του 1961 , παρουσία του παραπάνω Επιθεωρητή , των Προέδρων , Τοπικών Αρχών και πολλών κατοίκων των χωριών που έπαιρναν μέρος τα σχολεία τους στους αγώνες , Ασωπίας , Τανάγρας , Άρματος , Ελαιώνα , Σχηματαρίου , Οινοφύτων , και Αγίου Θωμά στο ωραίο γήπεδο του Σχηματαρίου , οι μαθητές του σχολείου Τανάγρας εντυπωσίασαν με την παρουσία τους .
Μπλέ και λευκή στολή με ιδιαίτερα καλαίσθητες κονκάρδες στο στήθος και με ζηλευτό αγωνιστικό παράστημα κατάφεραν να διακριθούν και να πρωτεύσουν στα αγωνίσματα και η σημαία του Σχολείου τους στεφανώθηκε ( ο τιμητικός τίτλος και το στεφάνι φυλασσόταν στο Γραφείο του Σχολείου ) .
Το γεγονός αυτό ενθουσίασε όλους τους κατοίκους και εορτάστηκε με ολονύκτιο γλέντι στο χωριό .
Αναφερθήκαμε στην Τανάγρα του 1960 . Θα ήταν όμως παράλειψη αν αγνοούσαμε τελείως και την Τανάγρα της εποχής του Ομήρου που αναφέρεται ως Γραία και Ποιμανδρία .
Κατά τους Μυκηναϊκούς και Ρωμαϊκούς χρόνους άνθισαν τόσο οι τέχνες όσο και η ανοικοδόμηση πολλών δημοσίων κτιρίων και κατά τον 5Ο αιώνα π.χ. έκοψε πρώτη από όλες τις Βοιωτικές πόλεις , νομίσματα με παράσταση την Βοιωτική ασπίδα .
Κυρίως όμως η Τανάγρα έμεινε γνωστή στην ιστορία από τα Ταναγραϊκά ειδώλια , τις Ταναγραίες Κόρες .
Ανακαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές που έγιναν από την Αρχαιολογική Εταιρεία Ανασκαφών από το 1870 – 1879 .
Πρόκειται για πήλινα ειδώλια γυναικών , σε στάσεις παρμένες από την καθημερινή ζωή που τα χαρακτηρίζει η απλότητα , η χάρη και η κομψότητα και μαρτυρούν την εξαιρετική επίδοση των τεχνητών της Τανάγρας , στον Πηλό .
Τα ευρήματα ευρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο , στο Μουσείο Θηβών που ευρίσκονται τοποθετημένα στην αίθουσα Τανάγρας καθώς επίσης και στο μουσείο που ευρίσκεται στο Σχηματάρι .
Όλα αυτά τα ευρήματα σήμερα είναι οι καλλίτεροι πρέσβεις του Ταναγραϊκού πολιτισμού σε Μουσεία του εξωτερικού .
Ένα μικρό αφιέρωμα για το χωριό μας στη δεκαετία του 1960 από τον Δάσκαλό μας ,
Δημήτριο Γεωργίου Παπαφράγκου που ήταν δάσκαλός μας τα σχολικά έτη 1959 – 1961, δίδασκε και ήταν διευθυντής στο σχολείο μας , ενδιαφέρθηκε να γίνει το σχολείο μας διθέσιο , έκανε διαλέξεις στο χωριό μας αλλά και στην Επιθεώρηση Θηβών για την ιστορία του τόπου και ιδιαίτερα της Αρχαίας Τανάγρας .
Δάσκαλε να έχεις ατομική και οικογενειακή υγεία ,
Οι μαθητές σου σε ευγνωμονούν για την προσφορά σου και για όσα μας έμαθες …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου