ΤΑΝΑΓΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

ΤΑΝΑΓΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Αν ήταν δυνατόν να ακολουθήσουμε το ποτάμι της ζωής αντίστροφα, να κινηθούμε σε αναζήτηση της πηγής του, τότε θα ήμασταν αναγκασμένοι να γυρίσουμε 500.000 χρόνια πίσω, για να συναντήσουμε τη μακρινή αυγή της ανθρωπότητας…Τότε, που ο πρόγονός μας, εμφανίστηκε δειλά-δειλά στη γη, γυμνός, μικρός και αδύναμος, με μοναδικό του στήριγμα, μοναδικό του όπλο, το υπέρτατο-θεϊκό -χάρισμα της νόησης.Αν ήθελε λοιπόν να επιβιώσει, μέσα σε αυτήν την άγρια φύση, ήταν μεγάλη ανάγκη, να αναπτύξει και να εκμεταλλευτεί στο έπακρον, αυτή του, τη μοναδική και συνάμα – θεϊκή- ιδιότητα. Έμαθε λοιπόν σιγά - σιγά και σε διάρκεια χιλιετιών, στην αρχή με τρόπο πρωτόγονο και υποτυπώδη, να σταθεί σταθερά στα δύο του πόδια. Άρχισε να αποκτά, με την ικανότητα της κρίσης και της αφομοίωσης, συνείδηση του άμεσου περιβάλλοντος και της θέσης του σε αυτό τον κόσμο.
Είδε, έμαθε, έκρινε και καθόρισε τον τρόπο λειτουργίας του σε αυτόν.Μέσα στα τελευταία 5.000 χρόνια περίπου, έζησε και αναπτύχθηκε ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός, αυτό το μοναδικό ελληνικό θαύμα στην ανθρωπότητα.
΄Όχι πως, δεν έζησαν και άλλοι λαοί, πριν από τους Έλληνες. Έζησαν λαοί όπως οι Σουμέριοι, οι Αιγύπτιοι, και άλλοι.Πολλοί από αυτούς άφησαν τα μνημεία τους κληρονομιά στην ανθρωπότητα, άλλοι όμως, δεν άφησαν ούτε το όνομά τους.Είναι όμως αλήθεια, ότι τη σκυτάλη του πολιτισμού στους σύγχρονους λαούς την παρέδωσαν οι Έλληνες. Είναι οι μοναδικοί με αθάνατα μνημεία της τέχνης που δίδαξαν στους σύγχρονους τι θα πει πολιτισμός. Ότι ήξεραν το έγραψαν και το παρέδωσαν σε όλο τον κόσμο. Τα έργα τους τα άφησαν ως κληρονομιά για όλη την ανθρωπότητα.Δεν ανήκει ο Παρθενώνας στην Αθήνα , δεν είναι ο Φειδίας Έλληνας πολίτης , δεν είναι ο Πλάτωνας , ο Σωκράτης , ο Αισχύλος και ο Όμηρος Έλληνες πολίτες ;
Είναι πολίτες της γης . Είναι πολίτες της ανθρωπότητας !
Δεν είναι η γλώσσα που ομιλείτε στην Ελλάδα, γλώσσα Ελληνική;
Είναι η γλώσσα της ανθρωπότητας.Είναι η γλώσσα – μάννα, κάθε γλώσσας και σήμερα κάθε γλώσσα είναι παιδί της.
Είναι αλήθεια πως σαν προσπάθεια επικοινωνίας ξεκίνησε από την ανατολή. Η αυγή της ανθρώπινης γλώσσας γεννήθηκε εκεί στην Παλαιστίνη. Πρώτα τα φοινικικά χείλη, άρθρωσαν τα σύμφωνα και ήταν 16.

Εικόνα 1 : Ο Κάδμος δεχόμενος τις συμβουλές της θεάς Αθηνάς

Από εκεί οι Έλληνες, με πρώτο το βασιλιά Κάδμο, τα έφεραν στην Θήβα και τα προσάρμοσαν στα φωνητικά τους όργανα. Εκεί πρόσθεσαν τα επτά (7) φωνήεντα και έφεραν τη γλώσσα στα μέτρα τους. Έφτιαξαν την Ελληνική γλώσσα, αυτή που αποτέλεσε τη βάση για τις γλώσσες της γης σήμερα…
Δεν είναι τυχαίο που μαθηματικοί ορισμοί, επιστημονικοί όροι, ονόματα αστέρων, χωρών και ηπείρων, φέρουν Ελληνικά γράμματα και ονόματα…Και όμως, οι σημερινοί άνθρωποι, η σύγχρονη τάση, τείνει και προσπαθεί να την καταργήσει.
Δεν κατανοεί και δεν νοιώθει ότι πριονίζει και αποδυναμώνει το κλαδί στο οποίο στέκεται και στηρίζεται .
ΒΟΙΩΤΙΑ
Κρείτω τήν Βοιωτία αποφαίνει των ομόρων εθνών, και ότι μόνη τριθάλατος εστί και λιμένων ευπορεί πλειόνων ΣΤΡΑΒΩΝ .Σήμερα αποτελεί νομό της Στερεάς Ελλάδας και έχει 3.211 τετραγωνικά Χιλιόμετρα.
Με το νόμο ΒΧΔ της 6 Ιουνίου 1899, ΦΕΚ-136, αποσπάσθηκε από τον νομό Αττικοβοιωτίας και αποτέλεσε ίδιο νομό

Εικόνα 2 : Πολιτικός Χάρτης Αττικοβoιωτίας του Αλέξανδρου Φαλτάιτς καθηγητού παρά την Παιδαγωγική Ακαδημία Αθηνών ( 1925 – 1930 )Από την Επιμορφωτική Βιβλιοθήκη Χαλκίδος

Με το νόμο ΓΥΛΔ’ της 16. Νοεμβρίου 1909, ΦΕΚ - 282 συγκροτήθηκε ξανά ο νομός Αττικοβοιωτίας και με τον νόμο 368 της 20 Ιουνίου 1943 αποσπάστηκε οριστικά και αποτελεί μέχρι σήμερα τον νομό Βοιωτίας.
Έχει δύο επαρχίες, την επαρχία Λιβαδειάς και την επαρχία Θηβών με πρωτεύουσα του νομού την Λιβαδειά, όπου είναι και η έδρα της Επισκοπής, με Μητροπολίτη (μέχρι 7/2/2007) τον πατριώτη μας και άξιο τέκνο των Οινοφύτων, κ. Ιερώνυμο Λιάπη και σήμερα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος.

Εικόνα 3 : Χάρτης Βοιωτίας 1570 από τον Dr John Bintliff

Η Βοιωτία πήρε το όνομά της από το Βασιλιά Βοιωτό, που ήταν γιός του Αμφικτίονα Ιτώνου και της θεάς του κάτω κόσμου, νύμφης Μελαννίπης.
Άλλη παράδοση, θέλει τον Βοιωτό γιό του θεού Ποσειδώνα και της Μελανννίπης, ή της γνωστής ηρωίδας της Θεσσαλικής Βοιωτικής πόλης, Άρνης.
Μετά τον Τρωικό πόλεμο (1194-1184 π.χ.) και την καταστροφή της Τροίας, επήλθε μια γενική αναστάτωση και μια γενική επιδημία μετανάστευσης των λαών. Ολόκληροι λαοί, άφησαν τόπους όπου ήταν εγκατεστημένοι μια ολόκληρη ζωή, στοίβαζαν όπως-όπως τα λιγοστά υπάρχοντά τους και με τους πολεμιστές μπροστά, τις γυναίκες και τα παιδιά στο μέσον μιας πομπής, που έκλειναν ξανά οι πολεμιστές στο τέλος ξεκινούσαν για το νέο τόπο διαμονής.

Εικόνα 5: Υπόμνημα Χάρτη

Με οδηγό και καθοδηγητή τον αρχηγό τους, με συμβούλους τους προύχοντες και τον απαραίτητο μάντη της φυλής, επέλεγαν το νέο τόπο διαμονής και εγκατάστασης.
Πρώτη τους δουλειά η θυσία στους θεούς, για να μαντεύσουν τις προθέσεις τους και να τους εξευμενίσουν.
Ο ίδιος πυρετός μετανάστευσης κέντρισε την ίδια εποχή τους Βοιωτούς που ζούσαν στην Θεσσαλία.
Εξήντα χρόνια, μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου και είκοσι χρόνια πριν την κάθοδο των Δωριαίων το έτος 1124 π.χ. με αρχηγό τους τον Βασιλιά Οφέλου και μάντη τον Περιπόλτα, έφτασαν στην σημερινή Βοιωτία.
Πρώτη τους επιλογή η Χαιρώνεια, ακολούθησε ο Ορχομενός και η Θήβα, ως και η υπόλοιπη Βοιωτία. Τον 12ο αιώνα, η Βοιωτία ήταν χωρισμένη.

Εικόνα 6: Λέων της Χαιρώνειας

Στην ανατολική πού εκαλείτο <<Καδμήις>> με παλαιότερο όνομα Αονία και Άονες οι κάτοικοί της. Η δυτική Βοιωτία ονομαζόταν Μινυάς, με πρωτεύουσα τον Ορχομενό, Βασιλιά τον Μινύα και κατοίκους τους Μινύες. Παλιά της ονομασία ήταν Ανδρονίς, με Βασιλιά της τον Ανδρέως.

Εικόνα 7: Αρχαίο Θέατρο Ορχομενού

Στην προϊστορική περίοδο – εποχή η Βοιωτία προηγήθηκε στον πολιτισμό πάσης άλλης ηπειρωτικής Ελληνικής χώρας . Στις μετέπειτα εποχές είχε άνδρες μεγάλης αξίας , που άλλοι ήσαν πανελληνίου φήμης αλλά και άλλοι παγκοσμίου φήμης .
1. Εις την Ποίηση είχε τον Ησίοδο , τον Κλονά , την Μύρτιδα , την Κόριννα , τον Πίνδαρο και τον Χερσία

Πίνδαρος Ησίοδος


2. Στον Πεζό Λόγο είχε τον Ακουσίλαον , τον Αριστοφάνη , τον Κηφισόδωρον , τον Άναξιν , τον Διονυσόδωρον , τον Πλούταρχο

Εικόνα 10: Πλούταρχος

3. Στην Πλαστική ( Κεραμευτική ) τα περίφημα αγάλματα της Τανάγρας .
4. Στην Φιλοσοφία , είχε τον Κέβητα , τον Σιμμίαν , και τον Κράτητα .
5. Στην Χαλκοτυπία ( Αγαλματοποιία ) , είχε τον Άσκαρον , τον Ξενοκράτη , τον Εύβιον , τον Καλλιστόνικον , τον Αριστομήδη , τον Σωκράτη , τον Πυθόδωρον , και άλλους .
6. Εις την Γραφική ( Ζωγραφική ) τον πανελληνίου φήμης Αριστείδη .7. Πολιτικούς και Στρατηγούς είχε πάρα πολλούς . Τον Παγώνδα , τον Ισμηνία , τον Επαμεινώνδα , τον Μέλλωνα , τον Ξενοκράτη , τον Γοργίδα , τον Παμμένη , τον Χάρωνα , τον Θεόπομπον , τον Φερένικον , τον Δαίφαντον , τον Ιολαίδα , και πλείστους άλλους μεγάλης αξίας άνδρες .

Εικόνα 11: Ο Επαμεινώνδας

8. Ολυμπιονίκες , Ισθμιονίκες , Νεμεονίκες , και Πυθιονίκες είχε απειράριθμους , στους οποίους ο περίφημος Κλειτόμαχος , ο Αρκεσίλαος και ο Λίχας που τα αγάλματά τους είχαν στηθεί στην Αρχαία Ολυμπία .

Η ΘΗΒΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ
Η αρχαιολογική σκαπάνη του Α. Κεραμόπουλου και Γ.Σωτηριάδη, απέδειξε ότι σημερινή πόλη των Θηβών, είναι κτισμένη πάνω στην αρχαία πόλη Καδμεία.

Εικόνα 12: Υπαίθριο Μουσείο Θήβας

Η αποκάλυψη πολλών θαλαμοειδών Μυκηναϊκών τάφων με πλούσια κτερίσματα, όστρακα και αγγεία της προ- Μυκηναϊκής περιόδου, αποδεικνύουν την ύπαρξη της πόλης κατά την περίοδο του χαλκού. Περιεβάλλετο από διπλό τείχος και ήταν Επτάπυλος.

Οι ονομασίες των πυλών:

• Ηλέκτρες
• Προιτίδες
• Ωγύγιες ή Βόρειες
• Ομολωίδες
• Νηίστες
• Κρηνίδες
• Ύψιστες

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η παράδοση θέλει ιδρυτή της πόλης τον Βασιλιά Κάδμο. Ήταν γιός του Αγήνωρος και της Τηλέφασσας.
Ο Αγήνωρ ήταν Βασιλιάς της Φοινίκης και είχε τρείς γιούς. Τον Κάδμο, τον Κύλικα, και τον Φοίνικα. Κόρη του ήταν η Ευρώπη.
Ο σκανδαλιάρης θεός Δίας μεταμορφώθηκε σε ταύρο και απήγαγε την Ευρώπη.

Εικόνα 13: Η Ευρώπη

Φέροντας βαριά την απαγωγή της κόρης του ο Αγήνωρ, πρόσταξε την σύζυγό του και τα παιδιά του, να την φέρουν πίσω.
Ο Φοίνικας και ο Κύλικας, αποκαμωμένοι από την μάταια αναζήτηση, εγκαταστάθηκαν ο πρώτος στην Φοινίκη, και ο δεύτερος στην Κυλικία, που πήραν τα ονόματά τους.
Τολμηρότερος ο Κάδμος, με την μητέρα του Τηλέφασσα, έφτασε στην Θράκη, όπου η μητέρα του πέθανε.Ο ίδιος, με χρησμό του μαντείου των Δελφών, ακολούθησε τη Δαμάλη, που φέρει σε κάθε πλευρά της το σημείο της Σελήνης, από την Φωκίδα στην Βοιωτία και στο σημείο που αυτή έπεσε, έκτισε την πολιτεία του, την Καδμεία.
Νεότερες ανασκαφές στο χώρο του βιολογικού καθαρισμού Σχηματαρίου, και Οινοφύτων, απεκάλυψαν έναν σκύφο που παριστάνει ανάγλυφα τον Κάδμο και παντρεύει τον μύθο με την ιστορία.Ο Κάδμος οργάνωσε την πόλη φτιάχνοντας θαυμάσια έργα. Υδραγωγεία, δρόμους, γέφυρες, σχολεία, χρησιμοποιώντας άριστους τεχνίτες που αργότερα εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Τανάγρας και στην περιοχή της.
Μετέφερε το Φοινικικό αλφάβητο και το συμπλήρωσε με τα απαραίτητα επτά (7) φωνήεντα, δημιουργώντας την Ελληνική γλώσσα, που αποτέλεσε την βάση για τις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.
Τελευταίος Βασιλιάς των Θηβών ήταν ο Ξάνθος. Μετά από αυτόν θεώρησαν ότι θα κυβερνηθούν καλύτερα με μια συλλογική ηγεσία.

ΒΟΙΩΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑ 7ος ΑΙΩΝΑΣ Π.Χ.

Δημιούργησαν έτσι λοιπόν κατόπιν ωρίμου σκέψεως την Βοιωτική Κοινοπολιτεία, με συμμετοχή όλων των Βοιωτικών πόλεων, που ήταν δύο ειδών.
Πρώτον, οι μεγαλύτερες και σπουδαιότερες πόλεις που συμμετείχαν απευθείας στην ομοσπονδία και δεύτερον, οι μικρότερες, που συμμετείχαν στην κοινοπολιτεία μέσω μιας των μεγαλυτέρων.

Εικόνα 14: Αρχαίος χάρτης του νομού Βοιωτίας του Dr John Bintliff

Πόλεις ελεύθερες ήσαν.

1. Η Θήβα με δορυφόρους το Ακραίφνιο, Σκώλος, Γλίσας, Τευμησός, Ποτνιάς, Κνωπία, Κάλυνδα, Θεράπνες, Σχοινούς, Πετεών, Ύλη, Φοινικίς, Τρόφεια, και Λάρυμνα.

Θήβα. Η κρίνη της Δίρκης. Τμήμα Μυκηναικού ανακτόρου της Καδμείας.

Καβείριο. Βρίσκεται μεταξύ Θήβας και Βαγίων. Στο συγκεκριμένο ιερό λατρεύονταν δύο θεότητες. Ένας γενειοφόρος θεός (κάβειρος) στεφανωμένος με κισσό και ένα νεαρό παιδί(παις). Η λατρεία των κάβειρων είχε μυστηριακό χαρακτήρα και έμοιαζε όπως φαίνεται με τη λατρεία της Δήμητρας και της Κόρης στην Ελευσίνα.

2. Ο Ορχομενός με την Χαιρώνεια, Ασπληδών, Όλμωνες Υετός, Τέγυρες και Κύρτωνες.



3. Κορώνεια με Αλαλκομενές και Τιλερώσιον.

4. Αλίαρτος με Ογχηστό, Μεδεών και Ωκάλεια.



Ακρόπολη στο Γλα Κωπαίδος. Η μεγαλύτερη σε έκταση οχυρωμένη μυκηναική ακρόπολη της Ελλάδος που έχει διατηρηθεί. Περιβάλλεται από ισχυρό κυκλώπιο τείχος με τέσσερις πύλες (1600 - 1100 π.Χ.)

5. Κώπες.

6. Ανθηδών με Σαλγανέα (ίσως).
7. Τανάγρα με Μυκαλησσό, Φεραίς, Άρμα,Ελεών, Δήλιον, Υρία, Αυλίδα, Ειλέσιον, Οινόφυτα.

8. Θεσπιές με θίσβη, Άσκρη, Κερησσός, Λεύκτρα, Εύτρηση, Νύτα, Κρεύση και Σίφες.

Φυλάκιο. 4ο π.Χ. Οι Βοιωτοί παρατηρούσαν τον Κορινθιακό και είχαν οπτική επαφή με την οχύρωση του λιμανιού των Σιφών (στην Αλυκή), την πόλη των Θεσπιών, την ακρόπολη των Κορσιών(σημερινός Πρόδρομος).

Θίσβη. Τμήμα οχύρωσης(τείχη) που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση. Ανήκουν στη Μακεδονική εποχή.

Σίφαι ή Τίφα.(Σημερινή Αλυκή). Τμήμα αρχαίας Ακρόπολης ενός από τα τρία σπουδαιότερα λιμάνια του Κορινθιακού. 4ος αι. π.Χ.

9. Πλαταιές με Υσίας, Ερυθραί, Σπώνος (μέχρι το 510 π.χ., οπότε συμμάχησε με τους Αθηναίους, αλλά δεν την ακολούθησαν οι δορυφόροι της).

Πλαταιές. Τμήμα οχύρωσης(τείχη) που περιέβαλαν την πόλη. Ανήκαν στη Μακεδονική εποχή. Χτίστηκαν δηλαδή στα χρόνια μετά τη μάχη της Χαιρώνειας.

10. Λιβαδειά.

Λιβαδειά. Καταλανικό κάστρο. Άρχισε να χτίζεται από τους Φράγκους. Όμως μετά την επικράτηση στη περιοχή των Καταλανών ολοκληρώθηκε από αυτούς.

Μονή Οσίου Λουκά στο Στείρι Βοιωτίας

Άλλες πόλεις στα όρια Αθηνών- Θηβών που έριζαν μονίμως για αυτές, ήταν ο Ωρωπός, Πάνακλος, Οινόη και Ελευθερές.
Κάθε πόλη συμμετείχε στα κοινά, με ένα πολιτικό και ένα στρατιωτικό αρχηγό, που λεγόντουσαν Βοιωτάρχες, με επικεφαλής όλων τον Θηβαίο Βοιωτάρχη.
Η επιλογή κάθε Βοιωτάρχη γινόταν από την Εκκλησία του Δήμου και ήταν για ένα έτος.
Παραβίαση του έτους χωρίς νέα εκλογή επέφερε την ποινή του θανάτου, για κάθε Βοιωτάρχη.
Ο Θηβαίος Βοιωτάρχης, είχε την γενική διοίκηση και μεριμνούσε για ετοιμοπόλεμες στρατιωτικές δυνάμεις, καθώς επίσης ασκούσε την εξωτερική πολιτική με συμβούλους του, τους υπόλοιπους Βοιωτάρχες, συνερχόμενους συνήθως στον ιερό χώρο της Ιτωνίου Αθηνάς, κατά τον Παυσανία.
Στην εποχή της μάχης του Δήλεσι το 424 π.χ. οι Βοιωτάρχες ήταν 13, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 371 π.χ. κατά τον Διόδωρο ήταν μόνο 7.
Το έτος 308 π.Χ. στο κοινόν των Βοιωτών προσχώρησαν η Χαλκίδα και η Ερέτρια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Τσεβάς, Γ . Ιστορία Θηβών και Βοιωτίας Εκδόσεως 1928 .
2. Αρχείο του Αλέξανδρου Φαλτάιτς, καθηγητού παρά την παιδαγωγική ακαδημία Αθηνών.
3. Όλο το κείμενο προήλθε από τα απομνημονεύματα του Aθανασίου Κατσιφή, κάτοικου Οινοφύτων
4. Φωτογραφικό αρχείο από τον συγγραφέα Ιωάννη Λάμπρου .
5. Φωτογραφικό αρχείο από τον Dr John Bintliff .
6. Φωτογραφικό αρχείο από τον Κυριάκο Αθανάσιο από το Κλειδί Θηβών .
7. Φωτογραφικό αρχείο από το ημερολόγιο του Δικτύου πολιτιστικών Συλλόγων του νομού Βοιωτίας που εκδόθηκε το έτος 1998 .
8. Επιμέλεια του κειμένου Δριχούτης Παναγιώτης του Αντωνίου .