Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Σωτήρης Σκάντζικας




ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Την καταλήστευσε ο γερμανικός φασισμός

Το άγνωστο αυτό θέμα αποκάλυψε, αλλά και περιέλαβε στις διεκδικήσεις της Ελλάδας από τη Γερμανία, το πρόσφατο συνέδριο του Εθνικού Συμβουλίου για τις Γερμανικές Επανορθώσεις

Λάκκος αίθουσα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, γεμάτος με αγάλματα, πριν καταχωθούν για να σωθούν από τους ληστές - κατακτητές (από το βιβλίο του Β. Πετράκου)

Το Εθνικό Συμβούλιο για τις Γερμανικές Επανορθώσεις, σε συνεργασία με το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας (ΑΣΟΕ) και στο αμφιθέατρό του, οργάνωσε συνέδριο (2-4/12/2005) με γενικό θέμα «Οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα». Ενα από τα επιμέρους θέματα του συνεδρίου ήταν και «Οι διεκδικήσεις των αρχαιοτήτων που προέρχονται από κλοπές και παράνομες ανασκαφές των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής», με εισηγητή τον Κώστα Τουμασάτο (μέλος της Γραμματείας του Εθνικού Συμβουλίου). Καθώς το θέμα αυτό είναι άγνωστο στον ελληνικό λαό, αξίζει να δημοσιεύσουμε την εισήγηση του Κώστα Τουμασάτου, «καρπό» κοπιώδους έρευνας του ίδιου.
Τύχη αγαθή, που το συνέδριο παρέχει τη δυνατότητα να προβάλει και το θέμα της επιστροφής των αρχαιοτήτων, που περιήλθαν στην κατοχή του Γερμανικού Δημοσίου και σε ιδιωτικές συλλογές με κλοπές και παράνομες ανασκαφές, που πραγματοποίησαν τα στρατεύματα κατοχής, καθώς και της αποζημίωσης για τις ζημιές που προκάλεσαν στις αρχαιότητες στη διάρκεια της κατοχής.
Το θέμα αυτό είναι άγνωστο στον ελληνικό λαό. Τόσο στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, όπως και μετά την απελευθέρωση, οι 16 έφοροι και 11 επιμελητές αρχαιοτήτων, οι αρχαιολόγοι που ανήκαν σε επιτροπή του ΕΑΜ Αρχαιολόγων, προπάντων οι εξέχοντες Χρήστος Καρούζος (ακαδημαϊκός, διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου) και ο Μαρίνος Καλλιγάς (έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, κατόπιν διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης) και βέβαια ο λαός με την ένδοξη ΕΑΜική αντίσταση, υπό το κράτος ύβρεων, απειλών, περιφρόνησης και κινδύνου της ζωής τους, όσο ήταν δυνατόν διαφύλαξαν και προστάτευσαν τις αρχαιότητες και τα ιστορικά μνημεία μας. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία αναγκάστηκε να καταστρέψει έργο που γενιές Ελλήνων αρχαιολόγων δημιούργησαν. Εννοώ, κυρίως, τη διάλυση των μουσείων και την ταφή των αρχαιοτήτων στη γη, σε κρύπτες, θησαυροφυλάκια, σπηλιές. Η Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά χωρίς τις αρχαιότητές της και οι έφοροι και επιμελητές των αρχαιοτήτων διοικούσαν άδεια μουσεία ή χώρους, για τους οποίους οι αποφάσεις τους ελέγχονταν, εγκρίνονταν ή απορρίπτονταν από τον κατακτητή.


Το άγαλμα του Ποσειδώνα της Μήλου, κατά την προετοιμασία για το δεύτερο «ενταφιασμό» του, προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των κατακτητών



Ναζιστική «προστασία της Τέχνης» = αρπαγή


Το άγαλμα του Ποσειδώνα της Μήλου, κατά την προετοιμασία για το δεύτερο «ενταφιασμό» του, προκειμένου να μην πέσει στα χέρια των κατακτητών
Με την έκρηξη του πολέμου, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο στην Ελλάδα, συνέχισε τις εργασίες του, όπως και προπολεμικά. Διευθυντής του ήταν ο αρχαιολόγος Βάλτερ Μπρέντε, φανατικός ναζί, βαθμοφόρος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, με το βαθμό του τοπικού αρχηγού για την Ελλάδα, που μεριμνά του ήταν η εξυπηρέτηση των σκοπών του κατακτητή. Τα στρατεύματα κατοχής, αμέσως μετά την εισβολή τους, δημιούργησαν ειδική στρατιωτική «υπηρεσία προστασίας της τέχνης»! Προϊστάμενος αυτής της υπηρεσίας ορίστηκε ο αρχαιολόγος - συνταγματάρχης Χανς Ούρλικ φον Σκόνεμπεργκ, ο οποίος ασχολήθηκε ειδικά με τα ρωμαϊκά μνημεία της Θεσσαλονίκης.
Ο αείμνηστος Χρήστος Καρούζος, σε συνέντευξή του, υπογραμμένη με τα αρχικά Μ.Α.Β., στο περιοδικό «ΜΕΝΤΩΡ» της Αρχαιολογικής Εταιρείας (16 Ιουνίου 1945), αναφέρει για τους σταυρωτήδες Γερμανούς αρχαιολόγους: «Μόλις μπήκαν οι Γερμανοί, οι αρχαιολόγοι τους απαιτήσανε πρώτα - πρώτα να ανοίξουμε αμέσως τα μουσεία, λέγοντας στην αρχή πως ο πόλεμος τελείωσε πια, ύστερα πως τα αρχαία θα πάθουν κρυμμένα, ύστερα πως στον πόλεμο οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να καταφεύγουν στην τέχνη. Η επίμονη αντίσταση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας μας εγλύτωσε τα σπουδαιότερα μουσεία μας από την καταστροφή και τη λεηλασία. Γιατί όπου βρήκαν ευκαιρία, όχι πολύ συχνά ευτυχώς, τα έκαμαν και τα δύο. Πέτυχαν να ανοίξουν το Μουσείο του Κεραμικού, που το είχαν κάμει αυτοί: Σε λίγες μέρες Γερμανοί αξιωματικοί έκλεψαν μπροστά στα μάτια του Γερμανού αρχαιολόγου, που τους οδηγούσε, έναν ωραίο πήλινο αρχαϊκό πίνακα, με παράσταση πρόθεσης του νεκρού. Σε διάφορα άλλα επαρχιακά Μουσεία (Μέγαρα, Θήβα, Χαιρώνεια, Τανάγρα, Αλμυρό, Λάρισα, Βέροια, Θέρμο, Κόρινθο, Αργός, Δήλο, Σίφνο, Κνωσό, Χανιά, Σάμο), Γερμανοί και Ιταλοί, αφού μπήκαν ή εγκαταστάθηκαν στα μουσεία, αλλού έσπασαν βιτρίνες και αποθήκες, αλλού έκαψαν την ξυλεία, αλλού πήραν ό,τι αρχαία μπόρεσαν. Οι φύλακές μας στάθηκαν όλοι, σχεδόν, αξιοθαύμαστα πιστοί στο καθήκον τους, με κίνδυνο όχι μόνο της δικής τους ζωής, αλλά και όλου του σπιτιού τους. Μερικά έπαθαν ανεπανόρθωτες καταστροφές για να κάμουν αυτοί τα "απόρθητα" οχυρώματά τους (Βασιλικός τάφος Κνωσού, Ακρόπολη Ασίνης, βωμός ανακτόρου Τίρυνθος, Ναός Ποσειδώνος - Σούνιο, ανατίναξη του Λαβυρίνθου της Γύρτυνος, του μινωικού βασιλικού τάφου των Ισοπάτων, τείχη του Κόνωνος). Η Αρχαιολογική μας Υπηρεσία δεν άφησε καμία ευκαιρία που να μην απευθυνθεί στη στρατιωτική τους "υπηρεσία προστασίας της τέχνης" και να τους καταγγείλει, με σπάνια παρρησία και με πολύ έντονα έγγραφα, τα εγκλήματα τους. Οι αρχαιολογικοί σταυρωτήδες, όμως, που υπηρετούσαν εκεί μόνη έγνοια είχαν το πώς θα γλιτώσουν το μέτωπο. Η γενναιότητά τους ξεθύμαινε με έγγραφα απερίγραπτης τραχύτητας και θρασύτητας, με τα οποία κατά κανόνα έριχναν πάντα την ευθύνη στους Ελληνες και φοβέριζαν τους αρχαιολογικούς μας υπαλλήλους για τη δυσφήμιση του στρατού κατοχής. Αρκετοί φύλακες φυλακίσθηκαν και βασανίστηκαν, επειδή είχαν τολμήσει να κάμουν τέτοιες καταγγελίες. Ας αφήσουμε τις παράνομες λαθραίες ή τις φανερές ανασκαφές τους».


Το αριστουργηματικό σύμπλεγμα της Αφροδίτης, του Πάνα και του φτερωτού Ερωτα, μέσα σε ανολοκλήρωτο γύψινο κέλυφος, πριν την απόκρυψή του και πίσω Ερμαϊκή Στήλη με το κεφάλι του κοσμήτη των εφήβων, Σωσίστρατου Μαραθωνίου


Πλήθος λαθρανασκαφές

Το αριστουργηματικό σύμπλεγμα της Αφροδίτης, του Πάνα και του φτερωτού Ερωτα, μέσα σε ανολοκλήρωτο γύψινο κέλυφος, πριν την απόκρυψή του και πίσω Ερμαϊκή Στήλη με το κεφάλι του κοσμήτη των εφήβων, Σωσίστρατου Μαραθωνίου
Ενδεικτικά αναφέρονται τα εξής: Τη γενική διεύθυνση των ανασκαφών στην Κρήτη είχε ο αρχαιολόγος Φ. Μετζ. Το 1942 ανασκαφές έγιναν: στο σπήλαιο του ακρωτηρίου Κυάμου, κοντά στο μοναστήρι Γουβερνέτου, από τον αρχαιολόγο Ουλφ Τζάντζερ, ο οποίος στο λεγόμενο Κουμαρόσπηλιο βρήκε πολλά όστρακα νεολιθικής, μυκηναϊκής, ρωμαϊκής και μεσαιωνικής περιόδου. Στην επαρχία Αμαρίου του νομού Ρεθύμνης, στις θέσεις Θρόνος και Μοναστηράκι, ο αρχαιολόγος Ε. Κίρστεν βρήκε αγγεία, μερικά από τα οποία μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Χανίων. Στο Σπάθα, αρχαίο Δικτύνναιον, στο Ναό της Δικτύννης Αρτέμιδος, αρχαιότητες βρήκαν οι αρχαιολόγοι Βέλτερ και Ουλφ Τζάντζερ, και στη θέση της αρχαίας πόλης Απτέρας ή Απτέρων ο αρχαιολόγος Ντρέρουπ. Αλλες ανασκαφές έγιναν στις περιοχές Αποδαύλου, στην πόλη Χανίων, στο Ακρωτήρι Τιτύρου (νομού Χανίων), με διεύθυνση των Γερμανών αρχαιολόγων Ε. Κίρστεν, Κ. Γκρούτμαν, Ντρέρουπ, Τζάντζερ, Βέλτερ. Στην Κνωσό ο στρατηγός Ρίνγκελ διέταξε και έκαναν δεκαήμερες ανασκαφές οι αρχαιολόγοι Α. Σκιόργκεν Ζόρφερ και Τζάντερ. Κανένα από τα ευρήματα δε δόθηκε στις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Στο Απεσωκάρι Μεσάρας Κρήτης, το φθινόπωρο του 1942, με εντολή του Σκόνεμπεργκ έγιναν δίμηνες, περίπου, ανασκαφές, που απέβλεπαν στην αποκάλυψη κυκλικού τάφου και μινωικού συνοικισμού. Είναι άγνωστο αν όσα αντικείμενα παραδόθηκαν στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία ήταν όλα τα ευρήματα. Στην Αίγινα το καλοκαίρι του 1941 ο Γερμανός αρχαιολόγος Βάλτερ ανέσκαψε χώρο κοντά στο ναό της Αφροδίτης, απαγορεύοντας την παρουσία Ελλήνων. Τα ευρήματα δεν έγιναν γνωστά. Στη Χαλκίδα στα 1941 - 1942 οι Γερμανοί αρχαιολόγοι Λάουφερ και Χάρντερ έκαναν ανασκαφές. Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και έμειναν άγνωστα.



Οι δύο σπηλαιώδεις τάφοι στον κήπο του Μουσείου των Δελφών, όπου κρύφτηκαν πολύτιμες αρχαιότητες, μεταξύ των οποίων και το περίφημο άγαλμα του Ηνίοχου, για να μην πέσουν στα χέρια των κατακτητών (Από το βιβλίο του Βασίλη Πετράκου «Τα αρχαία της Ελλάδος στον πόλεμο 1940-1944»)


Γερμανοί αρχαιολόγοι πραγματοποίησαν ανασκαφές και σε σπήλαιο της Κωπαΐδας. Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στη Γερμανία και στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, στην Αθήνα. Στην Τιθορέα, κοντά στο σταθμό, οι Γερμανοί κάνοντας διάφορες εργασίες, βρήκαν 20 αρχαίους τάφους. Τα ευρήματα κατακρατήθηκαν. Στη Λακωνία ο αρχαιολόγος Βάκανο ανασκάπτοντας διάφορα μέρη, βρήκε νεολιθικούς οικισμούς. Τα ευρήματα αγνοούνται. Στην Αγία Θεοδώρα Αρτας, με διάφορα έργα, οι Γερμανοί βρήκαν και κατακράτησαν διάφορα αντικείμενα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας οι Γερμανοί πραγματοποίησαν ανασκαφές στην Τούμπα και βρήκαν αρχαίο οικισμό. Πήραν διάφορα σπουδαία αντικείμενα. Στη Λάρισα, οι εμφανιζόμενοι ως αρχαιολόγοι Μπάουρατ Κιούτε και Μέιστερ, διενήργησαν ανασκαφές και πήραν τα ευρήματα. Στο Βόλο, το 1942, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ράιναρτ έκανε ανασκαφές κοντά στην πόλη. Αγνωστο τι βρήκε και τι πήρε. Στη Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι του 1941, ο αρχαιολόγος Στόισελ πραγματοποίησε ανασκαφές κοντά στην πόλη. Τα ευρήματα δεν έγιναν γνωστά. Στη Βεργίνα, ο Γερμανός υπαξιωματικός αρχαιολόγος Εξνερ πραγματοποίησε ανασκαφές, κοντά στις ανασκαφές του καθηγητή Ρωμαίου, μεταξύ Παλατίτσας και Βεργίνας. Βρέθηκαν έξι τάφοι. Τα ευρήματα αυτών δεν παραδόθηκαν στις ελληνικές αρχές αλλά στη στρατιωτική Γερμανική Διοίκηση.




Ο φανατικός ναζί, Βάλτερ Βρέντε, αρχαιολόγος, διευθυντής του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, με στολή ανώτατου αξιωματικού του γερμανικού στρατού κατοχής



Οι Γερμανοί αρχαιολόγοι, ενάντια στον ελληνικό αρχαιολογικό νόμο, ανέσκαπταν και κατακρατούσαν τις αρχαιότητές μας. Είναι άγνωστο τι και πού ευρέθη και τι απέγιναν τα ευρήματα. Η Διεύθυνση Αρχαιοτήτων θύμιζε στους Γερμανούς την ελληνική νομοθεσία, που όπως είχε δηλώσει από την πρώτη μέρα η Γερμανική «Υπηρεσία προστασίας της Τέχνης» θα εξακολουθούσαν να ισχύουν. Απαντούσαν, όμως, με φασιστικό κυνισμό πως ο γερμανικός στρατός είναι φορέας της εξουσίας στην Ελλάδα και δε δίνει λογαριασμό στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Εκθεση του ΕΑΜ Αρχαιολόγων
Αμέσως μετά την απελευθέρωση, η Επιτροπή των ΕΑΜιτών Αρχαιολόγων κατέβαλε σημαντική προσπάθεια καταγραφής των κατεστραμμένων αρχαιοτήτων. Συγκροτήθηκε επιτροπή που κατέγραψε λεπτομερέστερα τις κλοπές, παράνομες ανασκαφές και καταστροφές των αρχαιοτήτων από τους στρατούς κατοχής. Στην Επιτροπή μεγάλη ήταν η συμβολή των αείμνηστων αρχαιολόγων Χρήστου Καρούζου και Μαρίνου Καλλιγά. Η έκθεση της επιτροπής εκδόθηκε (1946) στο Εθνικό Τυπογραφείο, από το τότε υπουργείο Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, στο οποίο υπαγόταν η Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Ιστορικών Μνημείων, με τίτλο «Ζημίαι των Αρχαιοτήτων εκ του Πολέμου και των Στρατών Κατοχής».
Η έκθεση (166 σελίδες) διαιρείται στα εξής κεφάλαια:
α) Κλοπές
β) Αυθαίρετες ανασκαφές
γ) Καταστροφές, ήτοι καταστροφές σε αρχαιολογικούς τόπους και ιστορικά μνημεία, ανεξάρτητα προς τις κλοπές και ανασκαφές
δ) Ζημιές από πολεμικές ενέργειες
ε) Υλικές Ζημιές. (Στο κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνονται καταστροφές και αρπαγές διαφόρων αντικειμένων της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που δεν είχαν αρχαιολογική αξία).
στ) Αυθαιρεσίες και βαναυσότητες κατά νόμων, προσώπων και πραγμάτων.

Κάθε κεφάλαιο υποδιαιρείται σε τρία μέρη, όπου εκτίθενται οι σχετικές ενέργειες:
α) Γερμανών
β) Ιταλών,
γ) Βουλγάρων.
Η ταξινόμηση των γεγονότων και των τοποθεσιών έγινε γεωγραφικά, αρχής γενομένης από την Αθήνα. Στο τέλος δημοσιεύονται ενδεικτικά έγγραφα (ολόκληρα ή αποσπάσματά τους), που είχαν διακινηθεί μεταξύ των αρχών κατοχής και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, τα οποία αποκαλύπτουν τις διαθέσεις των δυνάμεων κατοχής.
Σύμφωνα με την έκθεση, οι Γερμανοί διέπραξαν κλοπές και αφαίρεσαν αρχαιότητες μεγάλης επιστημονικής και καλλιτεχνικής αξίας από τα εξής μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους: Κεραμεικού, Πειραιά, Σκαραμαγκά, Βούλας, Βάρης, Κορωπίου, Κερατέας, Σουνίου, Ελευσίνας, Αίγινας, Μεγάρων, Θήβας, Λιβαδειάς, Ευπαλίου, Γαλαξιδίου, Τανάγρας, Χαιρώνειας, Κωπαΐδας, Δελφών, Χαλκίδας, Ερέτριας, Κορίνθου, Αργους, Λακωνίας, Κυθήρων, Βασιλικού Μεσσηνίας, Πεταλιδίου Μεσσηνίας, Θερμού, Μονής Βελάς, Ν. Αγχιάλου, Λάρισας, Καλαμπάκας, Χασίων(Μονή Αναλήψεως), Μονής Γκούρας, Θεσσαλονίκης, Ποτιδαίας, Κομοτηνής, Μυτιλήνης, Σάμου, Τηγανίου, Μήλου, και Καστελίου Κισσάμου, Κνωσού, Αγίας Τριάδας, Γόρτυνας, Φαιστού (Κρήτη).

Αμέτρητα τα κλεμμένα αντικείμενα
Είναι αδύνατο να αναφερθούν όλος οι κλεμμένες αρχαιότητες που περιλαμβάνει η έκθεση. Ενδεικτικά, όμως, αναφέρουμε μερικές, προκειμένου να φανούν οι διαστάσεις του προβλήματος:
1)Γερμανοί αξιωματικοί είχαν προμηθευτεί άριστη αρχαία κεφαλή γυναικός του 4ου π.Χ. αιώνος, την οποία εχάρισαν στο στρατάρχη List. Οι αξιωματικοί κακώς την απέκτησαν και ο στρατάρχης List κακώς την εξήγαγε από την Ελλάδα.
2) Στις 9 Νοεμβρίου 1941 εκλάπη, παρόντος του Γερμανού αρχαιολόγου Γκεμπάουερ, πίναξ γραπτός, μελανόμορφος, εξαιρετικής τέχνης, μετά παραστάσεως προθέσεως νεκρού. Αυξ. Αριθμός Ευρετηρίου Μουσείου Κεραμεικού 677.
3) Γερμανοί στρατιώτες διέπραξαν στις 13 Μαΐου 1941 κλοπή δια ρήξεως του λουκέτου της θύρας του Μουσείου Χαιρώνειας. Εκλεψαν α) ένα χρυσούν ενώτιον, β) ένα φύλλο χρυσούν, γ) πέντε πήλινα αγγεία, από τα οποία 3 ήσαν ανθεμοκύλικες και το τέταρτο μικρός αρύβαλλος. 4) Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής Λάρισας Κόλερ εζήτησε και έλαβε από τον τότε νομάρχη άγαλμα Αθηνάς του 3ου π.Χ. αιώνα, ύψους 0,70μ. περίπου.
5) Στη Θεσσαλονίκη οπλισμένοι Γερμανοί στρατιώτες, στις 31 Μαΐου 1944, από το Μουσείο Αγιος Γεώργιος αφήρεσαν α) άγαλμα μαρμάρινο γυναικός, το οποίο είχε ανευρεθεί στην πλατεία Δικαστηρίων, β) γεωμετρικό αγγείο, το οποίο έφερε τους εξής αριθμούς: 831 και No 472, ύψους 0,40μ., γ) γυναικείο άγαλμα, ωραίο πορτρέτο από τους χρόνους της υστερινής αρχαιότητας.
6) Από το Μουσείο Γόρτυνος εκλάπη άγαλμα νύμφης ή Αφροδίτης ρωμαϊκής εποχής, ένα άγαλμα καθήμενης γυναικός και επιτύμβιο ελληνιστικών χρόνων. Πιθανός υπεύθυνος ο στρατηγός Ρίνγκελ.
7) Η αρχαιολογική συλλογή Ποτιδαίας συγκεντρωμένη στο σχολείο διερπάγη από τους Γερμανούς, οι οποίοι κατέλυσαν στο οίκημα τον Απρίλη 1941. Μεταξύ των διαρπαγέντων αρχαιοτήτων περιλαμβάνονται οι εξής: α) μαρμάρινη πλάκα με την τετράστιχη αγωνιστική επιγραφή διαστάσεων 0,42 χ 0,23 χ 0,9. β) μαρμάρινο αγαλμάτιο ανδρός, γ) αγαλμάτιο μαρμάρινο ανδρός, δ) μαρμάρινη κεφαλή ανδρός.

«Ανίδεες»... οι ελληνικές κυβερνήσεις
Αυτή η έκθεση της επιτροπής των ΕΑΜιτών αρχαιολόγων, αποτελεί βασική πηγή για την ιστορική και αρχαιολογική έρευνα, μη επιδεχόμενη αμφισβήτηση. Το εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι ότι όλοι οι υπουργοί Πολιτισμού των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων, ή αγνοούν αυτό το γεγονός, ή αδιαφορούν, ή - το πιθανότερο - δεν επιθυμούν τη διατάραξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, με την υποβολή αιτήματος για την επιστροφή των αρχαιοτήτων.
Αξίζει αναφοράς το εξής περιστατικό: Το 1995, με Επίκαιρη Ερώτησή τους, βουλευτές του ΚΚΕ ζητούσαν από τον υπουργό Πολιτισμού να απαντήσει πόσα και ποια αρχαιολογικά ευρήματα λήστεψαν οι δυνάμεις κατοχής, πού βρίσκονται και γιατί δεν έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις ώστε να επιστραφούν στην Ελλάδα.
Στην Ερώτηση του ΚΚΕ, ο τότε υπουργός απάντησε τα εξής: «Δε γνωρίζουμε πόσα και ποια αρχαία εκλάπησαν. Δε γνωρίζουμε ποιοι τα κατέχουν. Διερευνούμε το ζήτημα».
Διερευνούνε... ενώ στην έκθεση της Επιτροπής των αρχαιολόγων, η οποία υπάρχει και στο ΥΠΠΟ, αναγράφονται λεπτομερώς οι κλεμμένες αρχαιότητες, από πού εκλάπησαν, τα ονόματα των κλεφτών, οι βαθμοί, οι ιδιότητες, ακόμα και οι διευθύνσεις τους.
Αποδεικτικό υλικό για τις κλοπές υπάρχει. Οποιεσδήποτε δηλώσεις άγνοιας από αρμοδίους, περί του θέματος, υπηρετούν απλώς ένα απαράδεκτο και ύποπτο πολιτικό «παιχνίδι». Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ότι πάγιο αίτημα του λαού μας είναι η επιστροφή στην κοιτίδα τους των αρχαιολογικών θησαυρών του και η αποκατάσταση των ζημιών, όπου δεν ήταν ανεπανόρθωτες.


Κωνσταντίνος ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΣ*
*Ο Κ. Τουμασάτος είναι δικηγόρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Εθνικού Συμβουλίου για τις Γερμανικές Επανορθώσεις

Πηγή: Εφημερίδα Ριζοσπάστης



--------------------------------------------------------------------------------------------------

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

ΠΛΙΑΤΕΤΣΙ


ΠΛΙΑΤΕΤΣΙ

Ζυμώνανε το αλεύρι με το νερό πολύ καλά . Μετά ρίχνανε αλάτι και λάδι μπόλικο . Το απλώνανε στο ταψί , και το αφήνανε να ψηθεί .
Επειδή είχε το λάδι ήταν σαν λαδόψωμο ,


ΛΙΑΚΡΟΡΙ .

Το λιακρόρι είναι και αυτή μια πίτα που φτιάχνετε με διάφορα μυρωδάτα χόρτα του κάμπου και του κήπου , όπως καυκαλήθρες , σπανάκι , χλωρό κρεμμύδι , πράσο , μαϊντανό , άνιθο , αμάρανθο ,μπάθιζες , και διάφορα άλλα χορταρικά .

Κατασκευή .

Παίρνουμε ένα ταψί , το λαδώνουμε και τοποθετούμε , απλώνουμε φύλλο ζυμάρι .Κάθε φύλλο που βάζουμε
το λαδώνουμε κιόλας για να μην κολλήσει .
Η διαφορά στο Λιακρόρι από την μοσέντα είναι ότι στο Λιακρόρι βάζουμε στο ταψί κάτω και πάνω φύλλα και στη μέση τα διάφορα χορταρικά , ενώ στην Μοσέντα , χόρτα και ζυμάρι τα ανακατεύουμε και τα απλώνουμε στο ταψί . Επίσης εάν θέλουμε βάζουμε στο λιακρόρι και τυρί τριμμένο .
Η ονομασία Λιακρόρι ονομάζεται γιατί τα χόρτα στα αρβανίτικα τα λέμε Λιάκρα , και αφού η πίτα φτιάχνεται με χόρτα , λιάκρα την λέμε ΛΙΑΚΡΟΡΙ .

ΚΟΥΚΟΥΛΑ .

Η κουκούλα ή κούκουλα ήταν ζυμάρι που ρίχνανε μέσα λίγο αλάτι , και λάδι , και αφού το ζυμώνανε καλά το σκεπάζανε με κάρβουνα .
Αφού βάζανε φωτιά στον φούρνο καθαρίζανε τον εκεί χώρο , και σκεπάζανε , κουκουλώνανε το ζυμάρι που προηγουμένως είχανε φτιάξει με κάρβουνα .Μετά από λίγη ώρα η κουκούλα ή κούκουλα ήταν έτοιμη και ζεστή για φάγωμα .
Κουκούλα ονομαζόταν επειδή σκεπάζανε το ζυμάρι , το κουκουλώνανε με κάρβουνα .

ΜΠΟΜΠΟΤΑ


ΜΠΟΜΠΟΤΑ

Η μπομπότα φτιάχνεται από αλεσμένο καλαμπόκι . Το αλεύρι από το καλαμπόκι πρώτα – πρώτα το κοσκινίζουμε και στο κοσκινισμένο αλεύρι ρίχνουμε αλάτι , νερό , και το ζυμώνουμε πάρα πολύ καλά .
Την μπομπότα την βάζουμε στο ταψί και την ψήνουμε στο φούρνο . Δεν την φτιάχνουμε καρβέλι γιατί εάν την φτιάξουμε σε μορφή καρβελιού θα ανοίξει όταν την ψήνουμε .
Όταν τοποθετούμε το ζυμάρι στο ταψί πρώτα το λαδώνουμε και μετά το απλώνουμε .
Όταν ψηθεί άλλες νοικοκυρές ρίχνανε μέλι , και άλλες ρίχνανε πετιμέζι .
Να τονίσουμε ότι στο πόλεμο του 1940 ο ελληνικός λαός χόρτασε πάρα πολύ με μπομπότα , αλλά και με πάρα πολλές χορτόπιτες .

ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΓΑΡ ΑΘΛΟΝ Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΤΟΙΣ ΑΓΑΘΟΙΣ


ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΓΑΡ ΑΘΛΟΝ Η ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΤΟΙΣ ΑΓΑΘΟΙΣ

ΜΠΕΣΥΡΗΣ ΚΩΝ . – ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘ.

Η ιστορία της Τανάγρας και της ευρύτερης περιοχής αρχίζει από αρχαιοτάτων χρόνων τους μυθικούς όταν ο ποτάμιος θεός της Βοιωτίας Ασωπός , γιός του Ωκεανού , από το γάμο του με την Μετώπη κόρη του Δάδωνα , απέκτησε κόρες πολλές .
Την Θήβη , την Πλάταια , την Εύβοια , την Νεμέα , την Αίγινα ( που άρπαξε ο Ζευς) και την Τανάγρα .
Ο άνδρας της Τανάγρας , ο Ποίμανδρος ίδρυσε για χάρη της , κοντά στον πατέρα της ( βόρεια όχθη του Ασωπού ) μία πόλη και προς τιμήν της την ονόμασε Τανάγρα ή Ταναγραία .
Στον ιστορικό αυτό χώρο…
Σε αυτή την περιοχή που πριν χιλιάδες χρόνια οι μυθικοί θεοί και ημίθεοι , προσγείωναν τις αινιγματικές συσκευές τους , επέλεξε το υπουργείο αεροπορίας που ιδρύθηκε το 1930 , και ευρισκόταν σε εμβρυακή ηλικία να ιδρύσει και να οργανώσει το αεροδρόμιο Τανάγρας .
Στην αρχή ήταν βοηθητικό αεροδρόμιο του αεροδρομίου της Δεκέλειας , και είχε ένα μικρό χωμάτινο διάδρομο προσγείωσης – απογείωσης των αεροσκαφών .
Την εποχή αυτή αεροδρόμια στην Ελλάδα ήσαν στην ΕΛΕΥΣΙΝΑ – ΛΑΡΙΣΣΑ – και στις ΣΕΔΕΣ .

Τον Αύγουστο του 1956 το αεροδρόμιο της Τανάγρας συγκροτήθηκε επίσημα ως 114 Πτέρυγα - Μάχης , και ανήκε στο 28ο Αρχηγείο Πολεμικής Αεροπορίας που βρισκόταν στην Λάρισα.
Στις 2 – 3 και 4 Νοεμβρίου και λίγες ημέρες πριν την γιορτή της πολεμικής αεροπορίας ( 8 Νοεμβρίου ) , στο αεροδρόμιο της Τανάγρας προσγειώθηκαν καινούργια αεροπλάνα τύπου F- 86 SABRE της Ε.Β.Α. που δημιούργησαν τις μοίρες 341, 342, και 343.





Άρχισε η εκπαίδευση στο καινούργιο τύπο αεροσκαφών , για το ιπτάμενο και τεχνικό προσωπικό, που ήταν μια σκληρή δοκιμασία για την εποχή αυτή .
Το αεροδρόμιο σιγά – σιγά οργανωνόταν . Οι εκπαιδευτικές πτήσεις γινόντουσαν κάθε ημέρα , και μετά από ένα χρόνο περίπου λειτουργίας του αεροδρομίου έχουμε την πρώτη άτυχη στιγμή για την πολεμική αεροπορία και μάλιστα για το αεροδρόμιο Τανάγρας χάνοντας και το αεροπλάνο αλλά και τον κυβερνήτη του αεροσκάφους , ΜΠΕΣΥΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ( 1667) .
Η καταγωγή του ήταν από την ΓΑΒΑΛΟΥ ΑΙΤΩΛΟ – ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ .
Ήταν χειριστής της ΕΚΕΧ και μετατέθηκε στην Τανάγρα στις 2- 11- 1956 .
Στις 25 – 6 – 1957 στις 16.00 δόθηκε εντολή ταχείας απογείωσης ζεύγους αεροσκαφών .
Οι έφεδροι Ανθυποσμηναγοί ( ΙΓΥ ) ΜΠΕΣΥΡΗΣ ΚΩΝ ( 1667) , και ΡΕΠΑΣ Γ.( 1798) απογειώθηκαν για να εκτελέσουν την εντολή που πήραν από τους ανωτέρους τους.
Ο άτυχος ΜΠΕΣΥΡΗΣ σε ύψος 450 ποδών ανέφερε κράτηση στον κινητήρα και έκανε αριστερή στροφή για να γυρίσει στο αεροδρόμιο .
Το αεροσκάφος που είναι γεμάτο καύσιμα και πυρομαχικά συνεχίζει να χάνει ύψος .
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΣΥΡΗΣ το γνωρίζει αυτό .
Το αεροπλάνο χάνει συνέχεια ύψος και δεν ακούει στις εντολές του χειριστού , που ξαφνικά μπροστά του βλέπει το χωριό Τανάγρα .
Δεν εγκαταλείπει το αεροπλάνο γιατί γνωρίζει τι καταστροφή πρόκειται να συμβεί εάν το αεροπλάνο έπεφτε μέσα στο χωριό .
Κάθεται μέσα στην θέση του χειριστού και κατορθώνει να οδηγήσει το αεροπλάνο στην αρχή ενός ανηφορικού δρόμου που ευρίσκεται στα ακριανά σπίτια του χωριού , γράφοντας στις 25 –6 – 1957 και στις 16.00 τον επίλογο της τελευταίας πράξεως .
Το αεροσκάφος με αριθμό 19.374 πήρε φωτιά .
Τα εκρηκτικά ακουγόντουσαν στην γύρω περιοχή , και ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΣΥΡΗΣ από τη Γαβαλού Αίτωλο – Ακαρνανίας σκοτώθηκε στην εκτέλεση του καθήκοντος .

Ο Τρόπος της θυσίας του στον ιστορικό οικισμό της Τανάγρας , κάνει και εμάς , τους κατοίκους της να αισθανόμαστε ότι κλέβουμε κάτι από την δόξα του και μας γεμίζει υπερηφάνεια .

<<…………………….>>

Όμως σήμερα πρέπει να αναφερθούμε και σε ένα άλλο ήρωα αεροπόρο τον ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ ο οποίος έλαβε μέρος στην μάχη της Κρήτης , και έγραψε με τον τρόπο του χρυσές σελίδες στις ατσάλινες Ελληνικές φτερούγες , και η καθάρια ηρωική του πράξη του χάρισε τον μονάκριβο τίτλο του άξιου.

Ο Ελευθέριος Αθανασάκης γεννήθηκε στο χωριό μας Τανάγρα Θηβών το έτος 1921.

Το Σεπτέμβριο του 1940 πέρασε στην σχολή Αεροπορίας ( τμήμα αξιωματικών) . Το Ιούλιο του 1942 παίρνοντας το πτυχίο του χειριστή , ονομάστηκε Αρχισμηνίας και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Μετώπου της Μέσης Ανατολής .
Στις 23 Ιουλίου 1943 πήρε μέρος σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις , Επιχείρηση ΘΕΤΙΣ εναντίων Γερμανικών στόχων στην Κρήτη , με αεροσκάφος Hurricane της 336ης Μοίρας .

Στις 06.30 … απογειώνονται αεροπλάνα των μοιρών 335 και 336 που ιδρύθηκαν πριν.2-3 χρόνια εκτός Ελλάδος .
Μαζί τους ολόκληρη η 219 Αγγλική Πτέρυγα , και πιλότοι όλων των ελευθέρων αεροποριών από διάφορα άλλα κράτη , που συμμετείχαν όλοι μαζί σε αυτή την επιδρομή .
Σκοπός τους η καταστροφή διαφόρων Γερμανικών εγκαταστάσεων στην ΚΡΗΤΗ .
Τα αεροπλάνα αρχίζουν να απογειώνονται και ξαφνικά όλοι όσοι παρακολουθούσαν τα αεροπλάνα βλέπουν πάνω στην απογείωση να ξεκολλάει από την αριστερή πτέρυγα η δεξαμενή καυσίμου του αεροπόρου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ , που σημαίνει ότι εάν δεν ματαίωνε την απογείωση θα έπεφτε στην θάλασσα.
Παρά τις εντολές των ανωτέρων του για να επιστρέψει στην βάση του , ο Λευτέρης συνεχίζει την πορεία του , γιατί ήθελε όσο κανείς άλλος να λάβει μέρος σε αυτή την μεγάλης σημασίας επιχείρηση .
Ήθελε να μην χάσει αυτή την λαχταριστή επίσκεψη στην πατρίδα του την Ελλάδα , ασχέτως αν θα έπεφτε στα φαράγγια των βουνών της Κρήτης ή θα τον έπιαναν αιχμάλωτο .
Ήθελε να αναπνεύσει τον αέρα της Ελλάδας , να δη τις γαλάζιες Ελληνικές θάλασσες .
Στην επιχείρηση αυτή έλαβαν μέρος 120 αεροπλάνα , που περισσότερα από 30 αναγκάστηκαν να μείνουν στην Κρήτη , από βλάβη ή να πέσουν στην θάλασσα από έλλειψη καυσίμου και ελαίου . Η επιδρομή αυτή που έκανε αναμφισβήτητα τους Γερμανούς να νοιώσουν για καλά την δύναμη της συμμαχικής αεροπορίας , είχε και ηθικά αποτελέσματα στον υπόδουλο Ελληνισμό .
Κόστισε όμως πολύ ακριβά στους συμμάχους και στην Ελληνική αεροπορία .
Είναι μια μεγάλη απώλεια που στοίχισε στην μικρή τότε αεροπορία 4 αεροπόρους .
4 νέα παιδιά που έδωσαν την ζωή τους , πιστοί στον όρκο και στον ύμνο της αεροπορίας .

1) ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ .
Έπεσε στην αντίληψη της Γερμανικής περιπόλου και αμυνόμενος με το περίστροφό του βρήκε τραγικό θάνατο κοντά στα συντρίμμια του αεροπλάνου στις 23 Ιουλίου 1943 .

2) ΣΚΑΤΖΙΚΑΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ ( αφού τον έπιασαν οι Γερμανοί ως αιχμάλωτο πολέμου τον πήγαν στην Γερμανία . Τον σκότωσαν όταν προσπάθησε να δραπετεύσει από τις φυλακές του Σταλάγη Λούφτ στην Γερμανία την 25 Μαρτίου 1944 .

3) ΔΟΥΚΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ( Εξαφανίστηκε στην πολεμική αποστολή πάνω από την Κρήτη στις 23 Ιουλίου 1943 .

4) ΛΑΪΤΜΕΡ ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ ( Εξαφανίσθηκε εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή πάνω από την Κρήτη στις 23 Ιουλίου 1943 .

Όμως όπως έχουμε τονίσει και άλλη φορά οι κάτοικοι της Τανάγρας αισθάνονται υπερηφάνεια γιατί συνορεύουν με μία από τις καλλίτερες μονάδες της αεροπορίας μας την 114 Πτέρυγα Μάχης , συμμετέχοντας στις χαρές και στις λύπες της .

Έτσι λοιπόν αισθανόμενοι σεβασμό στην θυσία του αεροπόρου ΜΠΕΣΥΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ που προστάτεψε το χωριό μας το 1957 , και τιμώντας το άξιο τέκνο του χωριού μας ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ που σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στις 23 Ιουλίου 1943 αποφάσισαν να δημιουργήσουν το άγαλμα των πεσόντων αεροπόρων στην είσοδο του χωριού τιμώντας τους πεσόντες αεροπόρους μας .
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στην γιορτή της αεροπορίας το έτος 1999 στο δημοτικό διαμέρισμα Τανάγρας





ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΗΡΩΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ

ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΗΡΩΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ

ΑΡΧΙΣΜΗΝΙΑΣ ΜΑΥΡΙΚΙΟΣ ΛΑΙΤΜΕΡ

Στις 17 Απριλίου 1941 Παύει ουσιαστικά η δράση της πολεμικής μας Αεροπορίας , όπου με δεδομένη την υπεροχή της Γερμανικής Αεροπορίας , κατορθώνουν χάρη στη γενναιότητα Ελλήνων αεροπόρων 9 αεροσκάφη (5 ΑΝΣΟΝ , 3 ΑΒΡΟ και 1 Ντορνιέ-υδροπλάνο ), μέσω Ηρακλείου Κρήτης να διαφύγουν στην Αίγυπτο και να αποτελέσουν το θεμέλιο λίθο στον οποίο κτίστηκε η εξόριστη Ελληνική Αεροπορία .
Με την συμπαράσταση της RAF , την προσέλευση όσων διαφεύγουν από την Ελλάδα παρά τα δρακόντεια μέτρα των Γερμανών , και την εθελοντική προσέλευση για κατάταξη από υπερβολική αγάπη προς την αεροπορία μας , αυτή σιγά-σιγά αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της . Οι υπεύθυνοι της Αγγλικής Αεροπορίας βλέπουν ότι μπορούν να στηριχτούν στους Έλληνες αεροπόρους , ο αριθμός των οποίων αυξάνει τόσο από την επάνοδο των εκπαιδευθέντων στη Χαμπάνα του Ιράκ Ελλήνων αεροπόρων όσο και από παραγωγικές σχολές στην Αίγυπτο και στην Ροδεσία .Oι Έλληνες διώκτες ανυπομονούν να πετάξουν με τη δική τους Μοίρα Αεροσκαφών και να προσφέρουν στην πατρίδα ότι είχαν υποχρέωση . Έτσι στα τέλη του 1941 ιδρύεται η πρώτη Μοίρα Διώξεως σε ξένο έδαφος , η 335 Μ .Δ. με ελληνικά πληρώματα και αργότερα , αρχές 1943 , η 336 Μ .Δ. πλαισιωμένη με τα Hurricane , τα καλύτερα μετά τα Spitfire για την εποχή .
Σε όλα τα γειτονικά αεροδρόμια ετοιμάζονται ακατάπαυστα οι πολεμικές μοίρες . Πιλότοι όλων των ελευθέρων Αεροποριών θα συμμετάσχουν στην επιδρομή . Ολόκληρη η 219 Αγγλική Πτέρυγα θα πετάξει σε ένα σχηματισμό, τον μεγαλύτερο από όσους έγιναν ποτέ στη Μέση Ανατολή. Οι Ελληνικές Μοίρες 335 και 336 με διοικητές τους Σμήναρχους ΠΑΓΚΑΛΟ Γ. και ΔΙΑΜΑΝΤΌΠΟΥΛΟ ΣΠ .
Η 94Η Μοίρα με πληρώματα Άγγλους και Σέρβους και Γιουγκοσλάβο Διοικητή , η 252 Μοίρα των Baufighters , η 213 Μοίρα και άλλες Μοίρες των 13 και 19 τομέων με Ηurricane και Spitfire .
…Ώρα 06.30 απογειώνονται τα Ελληνικά καταδιωκτικά.
Προηγείται του σχηματισμού με Baufighters ως αρχηγός της αποστολής ο Αντισμήναρχος Aitken (γιός του Λόρδου Μπηβερμπούκ , υπουργού Αεροπορικής παραγωγής και μεγιστάνα του Βρετανικού τύπου ) .
Σκοπός του Αitken είναι να καταστρέψει αυτός με άλλα δύο Baufighters το γερμανικό σταθμό RDF . (Σταθμός Ραντάρ Κατεύθυνσης ) στην Ιεράπετρα .
Πάνω στην απογείωση ξεκόλλησε η βοηθητική δεξαμενή από το αριστερό φτερό του Έλληνα αεροπόρου ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ , που σημαίνει ότι αν δεν ματαίωνε την απογείωση θα έπεφτε στην θάλασσα . Παρά τις εντολές όμως εκείνος δεν ακούει κανένα.
Τα αεροπλάνα πετάνε χαμηλά πάνω στην θάλασσα και ενώ τα κύματα ξεδιπλώνονται ανήσυχα και απειλητικά από κάτω τους , η συντροφιά των διπλανών αεροπλάνων , τους παρηγορεί , τους ενθουσιάζει . Λίγο ακόμα και τα γαλανά νερά πού αλλάζουν την είσοδο του σχηματισμού στα Ελληνικά νερά .Έχει φανεί και ο περήφανος Ψηλορείτης , το σημείο αναφοράς και επαλήθευσης της πορείας . Το γαιδουρονήσι έχει παρακαμφθεί και αρχίζουν οι προσβολές . Τα καταδιωκτικά κλιμακώνονται και κτυπάνε ανηλεώς ότι εχθρικό βρίσκεται μπροστά τους
... χτυπάμε και συμπληρώνουμε την καταστροφή του εχθρικού RDF, συνεχίζει ένας επιζήσας χειριστής . Χτυπάμε καταυλισμούς , αυτοκίνητα και πυροβολεία και κάθε στρατιωτικό στόχο που βρίσκεται μπροστά μας .Παντού όμως συναντάμε τα εχθρικά αντιαεροπορικά . Περνάμε μέσα από μια ανοιχτή χαράδρα μεταξύ Ιεράπετρας Παχειάς Άμμου .Μέσα από τις ελιές , σαν πύρινες αράχνες μας κυνηγούν τα αντιαεροπορικά και πολλοί είναι οι τυχεροί από τα βλήματα που ρίχνονται .
Η αεροπορία μας την ημέρα αυτή θα πληρώσει βαρύ τίμημα αφού 4 Hurricane θα καταρριφθούν και οι πιλότοι Αθανασάκης , Σκάτζικας (συμμαθητές ) και Δούκας δεν θα πάρουν το δρόμο της επιστροφής . Μαζί και ο Ασμίας Λάιτμερ Μαυρίκιος , πού χτυπημένος από αντιαεροπορικά θα βρει ηρωικό θάνατο εκεί . Ο περήφανος λαβωμένος αετός , θα αφήσει την τελευταία του πνοή μέσα στο αεροπλάνο , εκείνος που οι πτήσεις για αυτόν ήταν σαν οξυγόνο απαραίτητο στη ζωή δεν υπάρχει πια σκοτώθηκε ηρωικά , πιστός στον όρκο του και στον ύμνο της αεροπορίας παίρνοντας του χάρου το φιλί μέσα στο αεροπλάνο .
Από τα 120 αεροπλάνα που πέταξαν στην επιδρομή , περισσότερα από 30 αναγκάστηκαν να μείνουν στην Κρήτη από βλάβη ή να πέσουν στην θάλασσα από έλλειψη καυσίμου ή ελαίου . Η επιδρομή αυτή που έκανε αναμφισβήτητα τους Γερμανούς να νοιώσουν για καλά την δύναμη της συμμαχικής αεροπορίας , είχε και ηθικά αποτελέσματα στον υπόδουλο Ελληνισμό . Κόστισε όμως πολύ ακριβά στους συμμάχους και την Ελληνική αεροπορία . Είναι μια μεγάλη απώλεια που στοίχισε στη μικρή τότε αεροπορία 4 συναδέλφους . Δεν τους έκλαψαν οι συνάδελφοί τους στις μοίρες τους αλλά ορκίστηκαν εκδίκηση που την πήρανε σε πολλές επόμενες επιδρομές στα μέτωπα Μεσογείου και Ιταλίας ,. ενώ η Ιστορία της Ελληνικής Αεροπορίας μεγαλώνει με καινούργιες σελίδες . Παράλληλα , τα συμμαχικά ραδιόφωνα και ο τύπος σε όλο τον ελεύθερο κόσμο έγραψε τα καλύτερα σχόλια για τους Έλληνες αεροπόρους .



ΑΝΘΥΠΟΣΜΗΝΑΓΟΣ
ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

Γεννήθηκε το 1921 στην Τανάγρα Θηβών Βοιωτίας . Το Σεπτέμβριο του 1940 εισήλθε στη σχολή Αεροπορίας (τμήμα αξιωματικών ) . Μετά την κατάρευση του Ελληνικού μετώπου το 1941 έφυγε στη μέση ανατολή , όπου είχε μετασταθμεύσει και λειτουργούσε η σχολή Αεροπορίας . Τον Ιούλιο του 1942 παίρνοντας το πτυχίο του χειριστή, ονομάστηκε αρχισμηνίας και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του μετώπου της μέσης ανατολής . Στις 23 Ιουλίου πήρε μέρος σε μια από τις μεγαλύτερες επιδρομές εναντίον Γερμανικών στόχων στην Κρήτη με αεροσκάφος Hurricane της 336ης Μοίρας Διώξεως . Παρά το γεγονός ότι μια βοηθητική δεξαμενή βενζίνης αποσπάστηκε από το αεροσκάφος κατά την απογείωση , αυτό δεν ματαίωσε , αλλά απεναντίας εκτέλεσε στο ακέραιο την αποστολή του και τελικά αναγκάστηκε να προσγειωθεί λόγω εξαντλήσεως των καυσίμων . Έπεσε όμως στην αντίληψη μιας εχθρικής περιπόλου και αμυνόμενος με το περίστροφό του βρήκε τραγικό θάνατο κοντά στα συντρίμμια του αεροπλάνου .


ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΑΚΗΣ

Ο ΤΥΧΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΖΕ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ- ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΟΥ

Υπερβολές δεν λέγονται στα επεισόδια που χαρακτηρίζουν τη ζωή του διώκτη αεροπόρου μας. Γιατί και η πιο αναιμικιά τέτοια, χάνεται εμπρός στη συγκίνηση της περιπέτειας και στο θαυμασμό του μεγαλείου του. Σαν άνθρωποι πάντα όλοι μας , δειλιάζουμε στις επικίνδυνες στιγμές της ζωής και σωζόμαστε πολλές φορές , από τον ανθρώπινο σωσίβιο που μας δίνει η αυτοσυντήρηση . Αλλά κάτι τέτοιο για τον αεροπόρο μας είναι σπάνιο . Γι ’αυτό και η καθάρια ηρωική του πρόθεση του χάρισε τον μονάκριβο τίτλο του άξιου.
Αποδείξεις , φυσικά , δεν μας χρειάζονται μια και έχουμε το αποτέλεσμα, που άφησε παντοτινά σε εμάς τις αθάνατες σημαδούρες του , απ ’τις ατσάλινες Ελληνικές φτερούγες.
Σας παραθέτουμε ένα επεισόδιο.
-Συνέβηκε λίγους μήνες προτού να φθάσουμε την πρωτοχρονιά του 1944. Ήταν από τα καυτερά απογευματινά της Λυβικής άμμου, όταν ξαφνικά στο Ελληνικό μας αεροδρόμιο , άρχισαν να προσγειώνονται Αγγλικά αεροπλάνα διώξεως. Δεν άργησαν και πολύ τέλος τα σχόλια στους Ελληνικούς κύκλους των πιλότων, μια και οι πληροφορίες έλεγαν , πως την άλλη ημέρα Έλληνες και Άγγλοι θα πετούσαν προς την Κρήτη , συνοδεύοντας βομβαρδιστικούς σχηματισμούς και πυροβολώντας τελικά τον εχθρικό Γερμανικό στόχο αυτού του πολυδοκιμασμένου νησιού μας .
Ο κόσμος των πιλότων βρέθηκε αμέσως σε μια γενική αναστάτωση . Αποστολή στην Κρήτη συλλογιζόντουσαν , και όλοι τους είχαν την απαίτηση στην συμμετοχή της . Για αυτό σε τέτοιες στιγμές δύσκολη ήταν η θέση του διοικητού της μοίρας . Ο κλήρος όμως , όπως πάντα όρισε τους τυχερούς της αυριανής αποστολής της Κρήτης .Έτσι την άλλη ημέρα από τα χαράματα απογειώθηκαν πέντε πυκνοί σχηματισμοί . Ελληνικά και Αγγλικά αεροπλάνα Σπιτ-φάιαρ , τραβούσαν για την Κρήτη , με την ίδια ιδεολογική πρόθεση και το ίδιο αεροπορικό πείσμα, που συντονιζόταν και στους Έλληνες πιλότους και στους Άγγλους συμπολεμιστές , στο χτύπημα του Γερμανού που τόσο τυραννικά πατούσε με το αιματοβαμμένο τακούνι του, την ηρωική μας μεγαλόνησο. Ξαφνικά , όμως , καθώς και οι σχηματισμοί διέγραφαν κύκλο πάνω από το αεροδρόμιο και σε απόσταση μικρής ακτίνας από αυτό , είδαν να ξεφεύγει ένα μεγάλο κομμάτι από κάποιο Ελληνικό αεροπλάνο , να πέφτει και να κομματιάζεται με γδούπο στην πιο πέρα έκταση . Ήταν η βοηθητική δεξαμενή της βενζίνας του Ελληνικού Σπιτ- φάιαρ που απασφαλίστηκε μόνη της και ξεκόλλησε από την κρεμαστή της θέση . Για μια στιγμή , το αεροπλάνο ξέφυγε από το σχηματισμό του και έδωσε την εντύπωση σε αυτούς που το παρακολουθούσαν από το έδαφος , πώς θα ξαναγύριζε για προσγείωση . Μα δεν συνέβηκε κάτι τέτοιο .
Γιατί αν και ο πιλότος του αντιλήφθηκε πως η δεξαμενή του απασφαλίστηκε και είχε πέσει , όπως το είδε και στα ειδικά όργανά του ταμπλώ που και αυτά σημείωσαν την απασφάλιση , στην γενική κατάπληξη αυτών που τον παρακολουθούσαν , γύρισε στο σχηματισμό και μετά από λίγο χάθηκε μαζί με τους άλλους στον ορίζοντα με την κατεύθυνση προς την Κρήτη . Εδώ τελειώνει το επεισόδιο . Και όσο για την συνέχεια , μας δόθηκε τόσο τυπικά από το ανακοινωθέν της αύριο, που στα χαμένα αεροπλάνα περιελάμβανε και αυτό το sπιτ – φάιαρ , που παρακολουθήσαμε .
- Και μετά από όλα αυτά έρχεται ο απροσκάλεστος , ξέγνοιαστος Κρητικός και μας σερβίρει την απαιτητική του ερώτηση ?
Μα γιατί δεν γύριζε ; Γιατί εξακολούθησε την πτήση του , μια και ήξερε πως δεν θα του επαρκούσε η βενζίνα , για το δρόμο της επιστροφής του ; Εδώ όμως είναι και το σημείο μας . Εδώ είναι αυτό το ψυχικό παράξενο του πιο πάνω αεροπόρου μας , που αν γνώριζε πως δεν θα βρισκόταν στην ικανότητα του γυρισμού , εν τούτοις προτίμησε να μην αφήσει την αποστολή του , να μην χάσει αυτή τη λαχταριστή επίσκεψη στην πατρίδα του Ελλάδα , ασχέτως αν θα έπεφτε στα φαράγγια των βουνών της Κρήτης ή θα τον έπιαναν αιχμάλωτο . Παράξενο όμως αυτό; Μπορεί μήπως κανείς από αυτούς τους Κρητικούς να μας πείσει , πως τις ίδιες στιγμές ή περιπτώσεις , θα έπαιρνε και αυτός την απόφαση μιας τέτοιας θυσίας με την ίδια ιδεολογική αεροπορική δύναμη και ψύχραιμα στην εκτέλεση θα έφτανε στο σκοπό, ενώ γνώριζε από πιο μπροστά πως δεν θα ξαναγύριζε στο κάθισμα της αμέριμνης κριτικής του ; Είπαμε πιο πάνω , πώς μονάκριβος είναι ο τίτλος του άξιου . Για αυτό μια και εμείς δεν τον φτάνουμε , μια και είμαστε τόσο μακριά του , ας τον ακούσουμε αυτόν πού τον απόκτησε , στην εγωιστική απολογία της προθέσεώς του . Και νάτος , που την προηγούμενη ημέρα της αποστολής βρίσκεται μέσα σε μια αδημονία και νευρικότητα . Ζητά από την τύχη να βρεθεί και αυτός στην αυριανή αποστολή της Κρήτης . Δεν δέχεται από κανένα συζήτηση . Αφελέστατα εχθρεύεται τον κάθε συνάδελφό του διώκτη , γιατί νομίζει πώς ίσως και αυτός να είναι ο τυχερός , πού θα του κλέψει τον κλήρο της συμμετοχής του . Τον φαντάζομαι , γιατί τον γνώρισα τον Λευτέρη Αθανασάκη , μασουλίζοντας την παντοτινή του ιδιότροπη ξύλινη πίπα , να συνεχίζει τις βολτίτσες του έξω από την σκηνή των συγκεντρώσεων , ενώ το καρδιοχτύπι του να συντονίζεται στο ερώτημα , αν τον βγάλει ή δεν θα τον βγάλει ο κλήρος . Για αυτό όταν πιο έπειτα άκουσε το όνομά του στον κατάλογο των τυχερών , όλος ο κόσμος ήταν δικός του . Ήθελε να πιάσει και να τραβήξει από τον γιακά , από την γραβάτα τον καθένα πού θα συναντούσε . Να στριφογυρίσει από την ενδόμυχη χαρά του και να φωνάξει δυνατά , τραγουδιστά , πώς αύριο θα πετούσε και αυτός .
-Ε και εσύ πού θα πάς αύριο μας κάνεις τον καμπόσο .
Τρελάθηκες από την χαρά σου . Και στο σουλάτσο σου δεν άφησες πετρούλα για πετρούλα , πού να μην την κλώτσησες από την ενδόμυχη ευχαρίστησή σου . Αυτός όμως δεν ακούει τίποτε , όπως δεν άκουγε και όλον αυτό τον κόσμο, πού όταν την επαύριο απασφαλίστηκε η βοηθητική δεξαμενή της βενζίνας , του φώναζε παρακλητικά να γυρίσει για προσγείωση .
Γιατί ήξερε πως αν θα γύριζε , θα έχανε και την αποστολή του . Το να προσγειωθεί και να τοποθετήσει άλλη , ήταν κάτι το αδύνατο . Ο σχηματισμός του θα ήταν τόσο μακριά . Και έπειτα ποιος ξέρει αν ο κλήρος του ξανάβγαινε ?
Για αυτό αν και ήξερε πως δεν θα ξαναγύριζε , προτίμησε να ακολουθήσει τον σχηματισμό και να τελειώσει την αποστολή του ασχέτως αν θα έδινε και το τέλειωμα στα είκοσι δύο του χρόνια …….
Το ραδιόφωνο του Λονδίνου σε τρεις εκπομπές του , ακούστηκε να μιλάει για τον Λευτέρη Αθανασάκη . Εκείνος όμως δεν θέλει σχόλια για ηρωισμούς . Του αρκεί και μόνο ο τίτλος του Άξιου που πήρε από όλους μας . Κάποιος τον είδε να βρίσκεται σε μανιασμένη αερομαχία με τα Γερμανικά Μέσσερσμίθ . Δεν ξέρουμε πόσα από αυτά θανάτωσε . Εκείνο όμως πού πειστικά ξέρουμε , είναι πως κάτι τέτοιες λεβέντικες καρδιές , είναι αυτές που γράφουν τη ζηλευτή ιστορία , στις ατσάλινες Ελληνικέ φτερούγες .

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Η ΕΠΟΧΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ Α

Η ΕΠΟΧΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ Α

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

1863 – 1913 .

Τον Βασιλέα Γεώργιο τον Α ελθόντα εις την Ελλάδα ο λαός υπεδέχθη εν εξάλλω ενθουσιασμώ ως λυτρωτήν από των δεινών δεκατετραμήνου πολυτυρανίας .

Με δώρημα βαρύτατο τα νησιά του Ιονίου , ο Γεώργιος ο Α , έγινε με ενθουσιασμό δεκτός από τους διχασμένους Έλληνες , όταν δε με την απειλή παραιτήσεως εξανάγκασε τους πληρεξούσιους να ψηφίσουν σε δέκα ημέρες το Σύνταγμα , τούτο το έκανε εξαιρετικά δημοφιλή .
Με το πνεύμα αυτό , κάνει εκλογές στις 4 Μαίου του 1865 , κατά τις οποίες εξελέγησαν από την Θήβα ο Αναγνώστης Δημητρίου και ο Λουκάς Κατσίνας και το κράτος μπαίνει στην Κοινοβουλευτική ομαλότητα .
Ο Κουμουνδούρος αφού διαφώνησε με το στέμμα , παραιτήθηκε , αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες για Κυβέρνηση και καταλήγει στον Δ. Βούλγαρη , με εντολή διάλυσης της Βουλής .
Eκλογές έγιναν στις 21 Μαρτίου του 1868 οι οποίες με βία και νοθεία έβγαλαν βουλευτές τους Σπύρο Μήλιο , Ιωάννη Κλίμακα και Γ . Διαμάντη από την Θήβα .
Η Κυβέρνηση του Βούλγαρη ξεκίνησε ομαλά την διακυβέρνηση της χώρας όταν τελεσίγραφο της Τουρκίας εξευτελιστικό , ζητούσε να πάψει η ενίσχυση του αγώνα της Κρήτης .
Ο Βούλγαρης παραιτήθηκε και ο Ζαίμης που συγκρότησε Κυβέρνηση ήρθε σε συνδιαλλαγές με τους Τούρκους και έκανε έντιμες και γνήσιες εκλογές στις 16 Μαίου 1869 .
Η Θήβα έβγαλε βουλευτές τους Αν . Δημητρίου , Λουκά Κατσίνα , και Ι . Κλίμακα .
Τότε σπουδαίο γεγονός ανατάραξε την ησυχία που εξελίσσονταν οι συμμορία των Αρβανιτάκηδων .
Βλαχοποιμένες της Επαρχίας Θηβών , αιχμαλώτισαν ομάδα περιηγητών ανάμεσα στους οποίους ήταν και οι γραμματείς της Αγγλικής και Ιταλικής Πρεσβείας Έμβερτ και Βόυλ , η λαίδη Μουκάστερ , ο λόρδος Βίννερ και ο Άγγλος δικηγόρος Λόυδ με την γυναίκα του και την κόρη τους .
Επειδή είναι σπουδαίο το γεγονός αυτό θα μας απασχολήσει σε ξεχωριστό κεφάλαιο του βιβλίου μας .
Εκτός από το σύνταγμα του 1864 που αναφερθήκαμε και την Ένωση της Επτανήσου , σπουδαία γεγονότα της περιόδου του Γεωργίου είναι και το Λαυρεωτικό με τους εκβιασμούς των Σερπιέρη – Συγγρού και ο μεγάλος ξεσηκωμός της Κρήτης πού έμεινε στην Ιστορία σαν η Kρητική Επανάσταση και η εμφάνιση του μεγάλου εκείνου Ελευθερίου Βενιζέλου
Δεν θα παραβλέψουμε και την παρουσία του Χαρ . Τρικούπη και τον προσανατολισμό της Ελληνικής πολιτικής με την Δύση και την αποκοπή από την επιρροή της Ρωσίας πού είχε σαν προσάρτηση της Θεσσαλίας .
Με τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 έπειτα από την εγκατάλειψη των συμμάχων μας και την ήττα μας ξέσπασε μεγάλος Αντιβασιλικός αγώνας μεταξύ των Ελλήνων και αμέσως το Παλάτι άρχισε να προβάλλει την διαδοχή του Κωνσταντίνου με αποτέλεσμα την Επανάσταση του Ζορμπά στα 1909 , που ήταν ο αρχηγός της .
Σπουδαία τότε ζητήματα και συζητήσεις έγιναν για το Μακεδονικό , το Κρητικό και μεγάλη αντίδραση της Αυλής .
Ακολουθούν οι Α Βαλκανικοί Πόλεμοι κατά της Τουρκίας και οι σημαντικές νίκες της Ελλάδας , απελευθέρωση της Ηπείρου , μάχες στο Μπιζάνι και απελευθερώνονται τα Γιάννινα , η Κρήτη και η Σάμος .
Έπειτα στον Β βαλκανικό πόλεμο έχουμε την συμμαχία με τους Σέρβους και οι δύο πολεμούν κατά της Βουλγαρίας , την δολοφονία του Γεωργίου και την άνοδο του Κωνσταντίνου σαν Βασιλιά της Ελλάδας .
Τέλος να σημειώσουμε και την εκλογή του Ελευθερίου Βενιζέλου σαν Βουλευτή Βοιωτίας , όταν διωγμένος από την Κρήτη ήρθε εξόριστος στην Ελλάδα .
Τότε για να ευχαριστήσει τους Θηβαίους έκανε ομιλία από το μπαλκόνι του σημερινού Ξενοδοχείου Αβέρωφ , τότε ήταν του Αναγνώστη Δημητρίου . …..


Από το βιβλίο του Βασιλείου .

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ (1460-1821)

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ (1460-1821)

Εάν έθνος εν τω κόσμω δύναται να σεμνύεται της καταγωγής του , αναντιρρήτως τούτο είναι το Ελληνικόν .
(Ν .Σάθας)

Όταν κατέλαβαν την Θήβα οι Τούρκοι , άφησαν την κατωτάτη διοίκηση στους κοινοτάρχες όπως ήταν τούτες κατά το Βυζάντιο και την Φραγκοκρατία .
Τους κοινοτάρχες αυτούς τους έλεγαν Δημογέροντες και εκλέγονταν από τους Τουρκόφιλους περισσότερο για να κάνουν άνετα τις δουλειές τους . Η Θήβα ήταν πρωτεύουσα του Σαντζακίου η οποία μετά την κατάληψη της Ευβοίας μεταφέρθηκε στην Χαλκίδα , αυτά γινόντουσαν μέχρι το 1470 .
Η Βιομηχανία ιδιαίτερα των μεταξωτών εξακολουθούσε να είναι σε άνθηση , τα εργοστάσια είχαν και πάλι αναπτυχθεί και το Tούρκικο καθεστώς βοηθούσε με πάθος την εξέλιξη αυτή ώστε η Θήβα να θεωρείται η πλουσιότερη περιοχή στην περίοδο αυτή .
Έπειτα όμως από την παραχώρηση των πλουσίων χωραφιών σε Τούρκους αξιωματικούς , άρχισε η πτώση της οικονομίας , η κατάργηση της ιδιοκτησίας και φανερή πια η δουλεία .
Οι γεωργοί δεν μπορούσαν να αντέξουν στους φόρους και την καταπίεση, για αυτό κατέφυγαν στα γειτονικά χωριά , έτσι οι κάτοικοι της Αυλίδας κατέφυγαν στα Δερβενοχώρια αφού τα κτήματά τους δόθηκαν τιμάρια σε Τούρκους μεγιστάνες .
Τα Χάλια , το Βαθύ , το Γεραλή και το Δράμεσι ήταν τσιφλίκια μέχρι το 1890 . Τα γράμματα και γενικά η παιδεία ήταν ανύπαρκτα κατά την περίοδο αυτή και μόνο τα μοναστήρια παρέμειναν πηγή όπου μάθαιναν στοιχειώδη γράμματα τα Ελληνόπουλα .
Ο Σαγματάς , ο προφήτης Ηλίας (Τσάτσαρη) , η Πελαγία η Μακαριώτισσα , οι Ταξιάρχες και του Οσίου Σεραφείμ , ήταν τα μοναστήρια εκείνα πού μεγάλωσαν τα παιδιά της Βοιωτίας και τα προετοίμασαν πνευματικά για την μεγάλη Επανάσταση .
Έγιναν διάφορα κινήματα για απελευθέρωση , ιδιαίτερα κατά το 1780 , τότε με τον Ρώσσο Ορλώφ . Όλα όμως απέτυχαν , ξεχωρίζοντας μόνο την ναυτική παρουσία του Λάμπρου Κατσώνη .
Κατά το 1792 έπεσε χολέρα στη Θήβα και πολλοί Τούρκοι και Έλληνες απέθαναν ενώ οι περισσότεροι Θηβαίοι κατέφυγαν στα νησιά για να σωθούν . Επιφανής επισκέπτης στη πόλη των Θηβών ήταν ο Λόρδος Βύρων συνοδευόμενος από τον φίλο του Όμπχάουζ και αποκαρδιωμένος από το θέαμα που αντίκρισε αναφώνησε .

Όταν ξαναγεννηθούν οι Έλληνες της Σπάρτης
όταν οι Θηβαίοι βγάλουν έναν άλλον Επαμεινώνδα
τότε Ελλάδα μου θα ξαναλευτερωθείς .

Από το βιβλίο του κ . Αντωνίου Αθαν . Βασιλείου .

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ 1844 – 1862

ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ
1844 – 1862
Αμέσως μετά την υπογραφή του Συντάγματος γίνονται κανονικές εκλογές πια , εκλέγεται Εθνική Συνέλευση , που άρχισε να εργάζεται στις 8 του Νοέμβρη του 1843 .
Από τη Θήβα εξελέγησαν σαν αντιπρόσωποι , ο Σπύρο Μήλιος και ο Βασίλειος Θεαγένης και οι δύο στρατιωτικοί με παρουσία στην Επανάσταση του 1821 .
Τον Φεβρουάριο του 1844 συνεστήθη το Ελληνικό σχολείο στη Θήβα με πρώτο διδάσκαλο τον σοφό Κ .Ηλιάδη .Δεν πέρασε καιρός και ο Δ . Βούλγαρης διαγώνησε με τον Όθωνα και τούτος ανέθεσε την Πρωθυπουργία στον Ανδρέα Μιαούλη . Η Κυβέρνηση Μιαούλη ήταν σχετικά καλή με συμμετοχή του Αλ . Κουμουνδούρου , αλλά ο Βούλγαρης καθαρά αντιβασιλικός κατηγορεί την Κυβέρνηση και τους αυλικούς σαν όργανα των Αυστρο- Γερμανών . Τότε κατέφυγε σε εκλογές το 1859 και εκλέγηκαν από τη Θήβα οι Γ . ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ και ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ .
Η πολιτική αυτή του Όθωνα να διοικεί δικτακτορικά , ανάγκασε τους ντόπιους παράγοντες να βρεθούν αντιμέτωποι του και την Γαλλία και Αγγλία , να αποφασίσουν την εκθρόνησή του την οποία απέτυχαν στις 10 Οκτωβρίου 1862 . Με την αναίμακτη αποχώρηση του Όθωνα έχουμε ένα δεκατετράμηνο διάστημα , από 10 Οκτωβρίου 1862 – 1η Νοεμβρίου 1863 , αναρχίας , ακυβερνησίας και αστάθειας .
Ανέλαβε Επαναστατική Κυβέρνηση υπό τον Δ . Βούλγαρη και στις εκλογές για Εθνοσυνέλευση εκλέγονται πληρεξούσιοι οι Θηβαίοι Δ . Κλίμακας , Αλ . Κόλλιας , Λ . Κατσίνας και Β. Θεαγένης .
Σε πολλούς προσεφέρθη τότε το στέμμα της Ελλάδας , αλλά κανείς δεν δεχόταν το αμφίβολο τούτο φορτίο , για να βρεθεί τέλος ο Γεώργιος ο Α ο οποίος , με τις ευλογίες της Αγγλίας και Γαλλίας και αφού πέτυχε την παραχώρηση των νησιών του Ιονίου , ανέλαβε τις τύχες της Ελλάδας .
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Αντωνίου Αθαν . Βασιλείου .

ΑΛΥΣΙΒΑ. ΤΟ ΑΠΟΡΡΥΠΑΝΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΑΛΥΣΙΒΑ
ΤΟ ΑΠΟΡΡΥΠΑΝΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ .
Πριν βγουν τα απορρυπαντικά τα οποία τα χρησιμοποιούμε σήμερα για να πλένουμε τα ρούχα, αλλά και για όλες τις άλλες δουλειές ( πλύσιμο χεριών κ.λ.π.) , οι παλιές γυναίκες Αρβανίτισες χρησιμοποιούσαν την αλυσίβα , για να πραγματοποιήσουν όλες αυτές τις διαδικασίες πλυσίματος .
Ένας πρακτικός κουραστικός τρόπος , που με την αλυσίβα που έφτιαχναν καθάριζαν τα ρούχα , καλλίτερα μπορούμε να πούμε από την σημερινή εποχή .
Να τονίσουμε ότι επειδή στα χωριά δεν υπήρχε νερό πηγαίνανε στα ποτάμια , στα πηγάδια ή όπου αλλού υπήρχε νερό για να πλύνουνε τα ρούχα .
Κουραστική δουλειά , ιδίως όταν παντρευόταν μία κοπέλα . Στην περίπτωση αυτή καλούσαν και τις άλλες γυναίκες του χωριού , για να βοηθήσουν
Οι γυναίκες του χωριού μας πηγαίνανε στο Λάρη για να πλύνουν τα ρούχα .
Ο παραπόταμος Λάρης βρισκόταν στο μέσον των κτημάτων του αεροδρομίου Τανάγρας , από όπου και πήγαζε .
Τα νερά του χυνόντουσαν στον Ασωπό ποταμό και μετά χυνόντουσαν στον Ευβοϊκό κόλπο .
Χαρακτηριστικό της εποχής αυτής είναι ότι οι γυναίκες της Τανάγρας , και του Σχηματαρίου , μαλώνανε για το ποιες γυναίκες πρώτες θα πλένανε τα ρούχα , επειδή μετά το νερό γινόταν ακάθαρτο .

ΤΙ ΗΤΑΝ Η ΑΛΥΣΙΒΑ .

Ρωτώντας την κυρία Γιαννούλα Δούση κάτοικο Τανάγρας , μας μίλησε , πως έφτιαχναν την αλυσίβα οι γυναίκες και μετά την χρησιμοποιούσαν για να πλένουνε τα ρούχα .
Η αλυσίβα φτιάχνετε με στάχτυ που την έπαιρναν από το φούρνο που έψηναν τα ψωμιά . Η στάχτυ από το τζάκι δεν ήταν καλή . Εάν έπαιρναν στάχτυ από το τζάκι έπρεπε πρώτα να την ψήσουν στο φούρνο ή να την ανακατέψουν με στάχτυ από το φούρνο .
Έβαζαν το καζάνι στην φωτιά , με λίγο νερό , και αφού ρίχνανε μέσα την στάχτυ την ανακατεύανε για να βράσει .
Μετά ρίχνανε νερό στο καζάνι μέχρι να γεμίσει και ξαναβράζανε την στάχτυ .
Όταν έβλεπαν ότι έβρασε , μετά σιγά – σιγά δεν έβαζαν ξύλα στην φωτιά αλλά την άφηναν να αργοσβήσει .
Η στάχτυ καθότανε στον πάτο του καζανιού και από εκεί έπαιρναν νερό και το ρίχνανε σε ένα μεγάλο κοφίνι που βάζανε τα ρούχα για να τα πλύνουν .
Όπως ανέφερα τα ρούχα τα έβαζαν μέσα σε ένα μεγάλο κοφίνι ανακατεμένα αλλά και ανοιγμένα , όχι με κάποια σειρά .
Στην αρχή τοποθετούσαν μέσα στο κοφίνι ένα χοντρό πανί που το έλεγαν στα Αρβανίτικα ( Τόριλια ) , και εκεί έβαζαν τα ρούχα που είχαν για πλύσιμο .
Αφού γινόταν και αυτή η διαδικασία σκέπαζαν τα ρούχα με ένα χοντρό πανί που το λέγανε σταχτόπανο . που ρίχνοντας το νερό της αλυσίβας πέρναγε σιγά – σιγά .
Πάνω από το σταχτόπανο τοποθετούσαν 3-5 πόντους στάχτυ στεγνή ανάλογα με το πόσο είχε η νοικοκυρά , και την πότιζαν με το νερό της αλυσίβας . Το νερό πέρναγε μέσα από τα ρούχα που θέλαμε να πλύνουμε και σιγά – σιγά πλενόντουσαν .
Αυτό γινόταν δύο τρείς φορές .
Αφού τα αφήνανε λίγη ώρα στο κοφίνι , μετά τα έβγαζαν τα πλένανε στην σκάφη με σαπούνι , και τα απλώνανε στον ήλιο για να στεγνώσουν .
Μετά τα φέρνανε στο χωριό με τα κάρα ή τα ζώα που είχαν για να τα σιδερώσουν , και να τα τοποθετήσουν στο μπαούλο ή στην ντουλάπα .

Πληροφορίες Από την κάτοικο Τανάγρας Γιαννούλα Αντωνίου Δούση .