ΟΙ ΑΕΤΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑ .
Αεροδρόμιο L.G* Σίντυ Μπαράνι 23 Ιουλίου 1943 .
Η μεγαλύτερη μέρα της αεροπορίας στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής .
Είναι η ώρα που δόθηκε η διαταγή στα ελληνικά φτερά να πετάξουν για πρώτη φορά πάνω από την σκλαβωμένη Πατρίδα και ελεύθερα να σφυροκοπήσουν , να κάψουν , να εξαφανίσουν όπου συναντήσουν τον κατακτητή .
Στόχος … Η Κρήτη .
Εκείνες τις μέρες οι πληροφορίες που έφταναν από την Ελλάδα μιλούσαν για εκτελέσεις , δολοφονίες , αρπαγές , διώξεις , πυρπολήσεις χωριών .
Στέναζε η Αθήνα , υπέφερε η Θεσσαλονίκη , σταυρωνόταν ο Μοριάς , η Κρήτη είχε γίνει ολοκαύτωμα . Απροσκύνητα όμως τα βουνά , οι χαράδρες , τα δάση και οι δρυμοί οι θάλασσες και τα ακρογιάλια . Το ντουφέκι του αντάρτη βροντούσε και έστελνε από τον Όλυμπο το πανάρχαιο μήνυμα του κεραυνού , έδιωχνε το τρέμισμα του φόβου από τις καρδιές , γιόμιζε την ψυχή υπερηφάνεια , ξανάστελνε το χαμένο θάρρος και φώτιζε με φωτιές εκρήξεων την ελπίδα .
Έσφιγγαν τις γροθιές τους μέσα στις σκηνές οι αετοί της Ερήμου και γιόμιζαν μίσος για τον κατακτητή .
Κάθε τόσο γίνονταν επίσημα διαβήματα στη Βρετανική διοίκηση να τους δώσει την άδεια να πετάξουν , να χτυπήσουν τον εχτρό . Όλες όμως οι απαντήσεις είναι αρνητικές . Οι μέρες περνούν με διάφορες αποστολές στην Μεσόγειο με περιπολίες με συνοδείες και επιθετικές περιπολίες πάνω από την έρημο .
Οι νύχτες είναι εφιαλτικές , κατασκότεινες παγωμένες . Το σκοτάδι είναι απόλυτο , ζωντανό , σε τυλίγει , σε σκεπάζει , εισχωρεί από το μάτι ως μέσα στο μυαλό . Όλα μαύρα , αόρατα , υγρά , και ο άνθρωπος χάνει την υπόστασή του , βλέπει να εξαφανίζεται το κορμί του μέσα στο σκοτάδι χάνει τα μέλη του , δεν βλέπει την παλάμη που του ψάχνει τα μάτια . Άκουει στην απόλυτη ησυχία την ανάσα του και νομίζει ότι είναι ο ανασασμός κάποιου άλλου πλάσματος και όχι η δική του .
Η διαταγή ορίζει ότι η συσκότιση πρέπει να είναι εδώ και κάμποσο καιρό απόλυτη . Όχι για τον κίνδυνο αεροπορικής επιδρομής . Από τότε , που βρέθηκε σφαγμένο με κομμένους λαιμούς και ολόισιες μαχαιριές στην καρδιά το Αυστραλέζικο σμήνος από κομάντος του εχτρού που βγήκανε μέσα από την θάλασσα σε ώρα απρόσμενη , σουρθήκανε αόρατοι , ανάκουστοι μέχρι τον καταυλισμό των αεροπόρων . Μια μικρή ομάδα έσφαξε τους σκοπούς έφτασε στις γεννήτριες του ηλεκτρικού και τα φώτα σβήσανε .
Την ίδια στιγμή οι άλλοι πέσανε μέσα στις σκηνές με τα μαχαίρια και τους μακελέψανε στα μουγκά . Το εγχείρημα ήταν γρήγορο ούτε πέντε λεπτά κράτησε . Σαν το άνεμο γυρίσανε τρέχοντας στις λαστιχένιες βάρκες που τους περιμένανε . Όταν μπήκανε όλοι , πυροδοτήσανε δυναμίτες στις γεννήτριες και στα βαρέλια με την βενζίνα και σηκώσανε την κόλαση μέσα από την γη , και την στείλανε μέχρι τον ουρανό και εκείνοι πήραν στα χέρια τα κουπιά και τους κατάπιε η Αχερουσία .
Κοκκίνισε ο ουρανός από τις φλόγες . Μα όσοι τρέξανε από τις κοντινές βάσεις να δώσουν χέρι , βρήκανε τους άντρες του σμήνους πετσοκομμένους πάνω στα ράντζα , μέσα στα ορύγματα , τους σκοπούς διπλωμένους , άψυχους με την κάθετη λαβωματιά της λεπίδας που ξεκινά από τον αριστερό ώμο , πίσω από το ριζάφτι , χώνεται μετά στο στήθος και κόβει την καρδιά στα δύο .
Σκοτάδι , λοιπόν την νύχτα μη και δούνε οι κομάντος τον γνώριμο από φωτογραφίες καταυλισμό που τον διδάχτηκαν ώρες και ώρες και τον περπατούν όπως τις κάμερες των σπιτιών τους . Σβηστές οι γεννήτριες . Άγρυπνες οι διπλοσκοπιές , αμίλητες . Και όσο ακουγόταν βήμα κανένας δεν έπρεπε να ανοίξει το στόμα του μήπως και η φωνή του γινόταν αιτία να τον εντοπίσει ο εχτρός . Ξαγρυπνούσανε λοιπόν με το σκοτάδι πού έπεφτε ολόισια από τον βαθύ ουρανό , που ανέβαινε μαζί με την παγωνιά από την άμμο .
Και εκείνη η θανατερή σιωπή που έκλεινε τις πύλες του κόσμου και σε άφηνε γυμνό ξέσκεπο , ξεπαγιασμένο , ανίσχυρο σε σκοτάδι που ξεκινούσε μέσα από τα μάτια του , σε απομόνωνε από τα μέλη του κορμιού σου . Και Το κορμί που πάγωνε από το κρύο γινόταν ολόκληρο, πες , ακοή .
Έψαχνε τους ήχους για να συλλάβει αυτόν που στέλνει η άμμος όταν τρίζει κάτω από ευκίνητο προσεχτικό λαστιχένιο πέλμα .
Τα μάτια τεντωμένα , η αναπνοή σιγανή μην και ακουστεί . Στην φούχτα το κρύο περίστροφο στραμμένο μπροστά κάτω από την χλαίνη σκεπασμένο με την κουβέρτα που κρατούσε από έξω την ατσάλινη υγρασία .
Και έξαφνα η βάση αναστατώθηκε . Ναι, δόθηκε η διαταγή τα αεροπλάνα μας να πετάξουν στην Κρήτη .
Πολεμόχαρη όψη πήρε μονομιάς το αεροδρόμιο της Ερήμου .
Σε ένταση τα νεύρα , σε συναγερμό οι ψυχές . Οι χειριστές των αεροπλάνων δείχνουν ότι ετοιμάζονται να κινήσουν για γλεντοκόπι και όχι για πόλεμο . Αστειεύονται μεταξύ τους , κάνουν θόρυβο , πειράζονται , δείχνουν χαρούμενοι . Όχι πια πτήσεις σε τοπικές αερομαχίες , σε βομβαρδισμούς μονάδων , σε κουραστικές συνοδείες πολεμικών πλοίων , σε περιπολίες πάνω από την Μεσόγειο .
Στο Σίντυ Μπαράνι συγκεντρώνονται μέσα σε μια νύχτα οι πιλότοι και από τα άλλα πολεμικά αεροδρόμια . Φτάνουν με αυτοκίνητα και αεροπλάνα από το Τομπρούκ , τη Μάρσα Ματρούχ , από το Γκαμπούτ .
Την μεγάλη επιδρομή θα την οδηγήσει το 219 σμήνος με επικεφαλής τον Άγγλο σμήναρχο Μάξ Έιτκεν , γιο του Λόρδου Μπήβεμπουργκ .
Όλοι οι σχηματισμοί χωριστήκανε σε δύο πτέρυγες , που αποτελούνται από δύο Ελληνικές Μοίρες με 22 Χαρικαίην η κάθε μία , από τρεις Αγγλικές και μία Αυστραλέζικη με βομβαρδιστικά Μπόλτιμορ .
Σύνολο 183 αεροπλάνα .
Από το προηγούμενο βράδυ ο Έλληνας διοικητής συγκέντρωσε τους αεροπόρους . Με φωνή που έτρεμε τους είπε .
Αύριο πρωί ξεκινάμε για την πρώτη μας αποστολή στην Πατρίδα.
Δεν πρόφτασε να τελειώσει τη φράση του που την σκέπασαν βροντερές ζητωκραυγές .
Ο διοικητής περίμενε να κατακάτσει ο ενθουσιασμός .
-Για ένα λυπάμαι , πρόσθεσε . Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι δυνατόν να πετάξετε όλοι .
Νεκρική σιγή σκέπασε τα λόγια του .
- Για αυτό σας συγκέντρωσα όλους , συνέχισε . Επειδή δεν μπορώ να ορίσω εγώ τα πληρώματα θα βάλουμε κλήρο για να μην διατυπωθούν παράπονα .
- Η τύχη θα αποφασίσει ποιοι θα πετάξουν .
- Η κλήρωση έγινε μέσα σε απόλυτη σιωπή .
- Εκείνοι που άκουγαν τα ονόματά τους βγαίνανε από το διοικητήριο ξεχύνονταν σαν τρελοί , πηδούσαν , χόρευαν , πυροβολούσαν με τα πιστόλια τους στον αέρα , ξεφώνιζαν σμίγανε με τους άλλους , αγκαλιαζόντουσαν και φιλιόντουσαν κάτω από τα φλεγματικά βλέμματα των Άγγλων συναδέλφων τους . Η έκπληξή τους ήταν τέτοια , ώστε για μια στιγμή νομίσανε ότι είχε τελειώσει ο πόλεμος .
- Ρωτήσανε λοιπόν τους δικούς μας . Τελείωσε ο πόλεμος :
- Όχι ,τους απάντησαν γελώντας .Τώρα αρχίζει … .
- Όσοι δεν ευνοήθηκαν από την τύχη , αποτραβήχτηκαν άφωνοι , με βαριά καρδιά στις σκηνές τους . Μερικοί έκλαψαν με λυγμούς , σαν μικρά παιδιά .
- Ύστερα ο διοικητής συγκέντρωσε τους τυχερούς και στον θάλαμο επιχειρήσεων που ήταν μια σκηνή , τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες .
- Να έχετε το νου σας , τους είπε . Να τηρείτε τους κανονισμούς ασφαλείας . Μην αφήνετε να σας παρασύρει ο ενθουσιασμός και αρχίσετε τις τρέλες και σκοτωθείτε άδικα . Τίποτα άλλο . Πηγαίνετε κοιμηθείτε γιατί θα ξυπνήσετε πρωί .
- Λίγοι όμως κοιμήθηκαν συνέχεια εκείνη την αξέχαστη νύχτα της μεγάλης αναμονής .
Ξαγρύπνησαν μέσα στις σκηνές τους οι Έλληνες αεροπόροι απορροφημένοι σε ρέμβη , σε στοχασμούς για την Ελλάδα , για τους δικούς τους , για το τι θα αντίκριζαν την επόμενη ημέρα .
Το πρωί με το πρώτο φως , όλα ήταν έτοιμα . Στα << Χαρικαίην >> , τα αεροσκάφη δίωξης που δεν είχαν μεγάλη ακτίνα ενεργείας ώστε να καλύψουν το πήγαινε – έλα στην Κρήτη , οι μηχανικοί τοποθέτησαν πρόσθετες δεξαμενές με καύσιμα , που λέγονται απορριπτόμενες .
Κρέμονται με μηχανική ανάρτηση και όταν αδειάσουν , ο χειριστής με την κίνηση ενός εμβόλου τις απορρίπτει .
Λίγο πριν από την απογείωση και ενώ το αεροδρόμιο της 336 Μοίρας έτρεμε από την δόνηση 183 αεροπλάνων , στο γραφείο επιχειρήσεων οι χειριστές έπαιρναν τις τελευταίες οδηγίες .
Πρώτο . Ύψος πτήσης ένα μέτρο πάνω από την θάλασσα για να βρίσκονται συνεχώς στον Κώνο αφανείας των γερμανικών ραντάρ που ανίχνευαν την Μεσόγειο .
Η πτήση όμως σε τόσο χαμηλό ύψος είναι δύσκολη , επικίνδυνη , αληθινή δοκιμασία , για τους πιλότους μας .
Αλλά μόνον έτσι θα πετύχαινε ο αιφνιδιασμός και οι Γερμανοί που βρίσκονταν κατάσπαρτοι στην Κρήτη δεν θα προλάβαιναν να συνέλθουν .
Καθόμουν πάνω σε πυρακτωμένα καρφιά , έλεγε αργότερα , ένας χειριστής . Η έκταση της θάλασσας με ζάλιζε . Η επιφάνεια της που νόμιζα στιγμές – στιγμές ότι ήταν ο ορίζοντας , με νάρκωνε .
Όλη την ώρα είχα τον νου μου μήπως καρφωθώ σε αυτή την επιφάνεια που ξεγελούσε την όραση .
Δεύτερο . Απαγορεύεται αυστηρώς η συνομιλία με τα ραδιοτηλέφωνα . Σε περίπτωση που κάποιος πέσει στην θάλασσα δεν θα μιλήσει . Τα γερμανικά ραδιογωνιόμετρα ανιχνεύουν αδιάκοπα . Αν ακουστεί φωνή θα δώσουν συναγερμό στα Μέσσερμιτ 109 και η αποστολή θα εκτεθεί σε θανάσιμο κίνδυνο .
Ύστερα τους μίλησε κοφτά με λόγια σταράτα ο αρχηγός της αποστολής , ο γιός του Λόρδου Μπήβεμπουργκ που ήταν και στενός φίλος του Τσώρτσιλ . Τους πληροφόρησε ότι η επιδρομή , είχε τον χαρακτήρα της εκδίκησης .
Και ότι ήταν αντιπερισπασμός σε επιθετική ενέργεια Βρετανών κομάντος που είχαν καταλάβει και βρίσκονται ακόμα στην Κώ .
Μετά , όλοι τρέξανε στα αεροπλάνα τους .
Ένα – ένα τα βομβαρδιστικά , τα καταδιωκτικά τροχοδρομούσανε , δίνανε φούλ στις στροφές του κινητήρα , ξεκολλούσανε μαλακά από το έδαφος και χάνονταν στο ορίζοντα .
Τότε όμως , στην απογείωση , από Έλληνα ο πρώτος ηρωικός ηρωισμός για τον οποίο από το ίδιο κιόλας βράδυ άρχισαν να μιλούν τα ραδιόφωνα του B. B.C , των Ελευθέρων Γάλλων και της Αμερικής .
Εκεί , επάνω από τον διάδρομο απογείωσης και προτού ακόμα πάρει ύψος το αεροπλάνο του Ανθυποσμηναγού Αθανασάκη , η μία από τις δύο βοηθητικές δεξαμενές της βενζίνας που βρίσκονταν κάτω από τα φτερά ξεκόλλησε και έφυγε , από βλάβη του μηχανισμού ανάρτησης .
Το αεροπλάνο ήταν προκαταδικασμένο να μην γυρίσει στην βάση του . Θα έμενε στην μέση της διαδρομής και θα έπεφτε επειδή θα έμεινε χωρίς καύσιμα .
Μόλις η μακρόστενη δεξαμενή που έχει το σχήμα τορπίλας αποσπάστηκε , ο πύργος ελέγχου ειδοποίησε αμέσως τον Αθανασάκη και τον διέταξε να γυρίσει πίσω και να προσγειωθεί .
Σου έφυγε η πρόσθετη δεξαμενή είπε ο αξιωματικός από τον πύργο ελέγχου .
Αλλά ο Αθανασάκης είχε πάρει την απόφασή του .
- Το γνωρίζω απαντά και κλείνει τον ασύρματο .
Όταν σχηματίστηκαν ψηλά τα σμήνη , οι διπλανοί του , ανήσυχοι , του δείχνουν με το δάχτυλο , ότι του έφυγε η δεξαμενή , αυτή που θα κάλυπτε τον γυρισμό του . Ατάραχος γελώντας ο πιλότος κουνά το κεφάλι , ύψωσε τον δεξιό αντίχειρα και συνεχίζει την πτήση .
Η στάση του , η γελαστή περιφρόνησή του προς τον θάνατο που ήδη βρίσκεται στο αεροπλάνο του ηλεκτρίζει τους σχηματισμούς που πετούν σαν βολίδες ένα μέτρο , ξυστά πες , πάνω από την θάλασσα . Και όταν σε λίγο οι Έλληνες αντικρίζουν την Κρήτη με δάκρυα στα μάτια και ο αρχηγός δίνει το σήμα << επίθεση >> , εφορμούν σαν κεραυνοί . Πρώτη ρίχνεται στην μάχη η Ελληνική σμηναρχία .
Οι Γερμανοϊταλοί αιφνιδιάζονται . Σαν τυφώνας περνούν οι δικοί μας πάνω από την Ιεράπετρα . Γίνονται χαμηλές διελεύσεις , ανατινάζονται αυτοκίνητα , χτυπιούνται εγκαταστάσεις του εχθρού , γαζώνονται και πυρπολούνται καταυλισμοί , τινάζονται στον αέρα αποθήκες βενζίνης και πυρομαχικών .
Οι Γερμανοί συνέρχονται , τρέχουν στις θέσεις τους και απαντούν με αντιαεροπορικά . Μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας δημιουργείται χαλασμός . Οι καπνοί από τις καιόμενες βενζινοδεξαμενές ανεβαίνουν σε ύψος .
Όλα φλέγονται . Οι Έλληνες έξω από κάθε λογική , μεταβάλλουν τα αεροπλάνα τους σε βέλη εκδίκησης . Καταστρέφουν τους σταθμούς επισήμανσης και αεροπορικού συναγερμού . Ακολουθούν τη δημοσιά προς Άγιο Νικόλαο και από εκεί παίρνουν πορεία για το Ηράκλειο . Τα γερμανικά αντιαεροπορικά κατατρυπούν τον ουρανό κεντούν ιστούς αράχνης , παγιδεύουν τις γραμμές εξόδου των αεροσκαφών . Από τους καπνούς που υψώνονται ορμητικά , ο πρωινός ήλιος σκοτεινιάζει . Τα πάντα αναποδογυρίζουν στο ασυγκράτητο πέρασμα των 183 αεροπλάνων της εκδίκησης .
Οικήματα στα οποία έχει στηθεί ο αγκυλωτός σταυρός , αποθήκες , τροχοφόρα , ακόμα και πεζοί σφυροκοπούνται ανελέητα , ασταμάτητα , μεθοδικά . Στην κεφαλή ο Έλληνας αρχηγός επιτίθεται με μανιασμένη ορμητικότητα . Τίποτα δεν ξεφεύγει από την φωτιά και το σίδερο . Σύγκαιρα , μέσα στα χωράφια , στις στέγες των σπιτιών τους , στους δρόμους , στις ακτές , ο ηρωικός λαός της Κρήτης αψηφά τον κίνδυνο .
Κάτω από τις σφαίρες βγάζει μεγάλες μαύρες κεφαλομαντήλες και με αυτές χαιρετάει από την σκλαβωμένη γή , τα λεύτερα παιδία του στον αέρα .
Σύμφωνα με το σχέδιο όλα τα αεροπλάνα πήραν πορεία προς Νότο . Εκεί τα σκορπισμένα σμήνη συγκροτούνται πάλι σε σχηματισμούς . Επιστροφή , απολογισμός . Συνολικά λείπουν 17 αεροπλάνα . Όλοι οι Αυστραλοί έπεσαν . Από την Μοίρα τους των βομβαρδιστικών μόνο ένα Μπόλτιμορ επιστρέφει . Από τους δικούς μας λείπουν ο Σκάντζικας , ο Δούκας και ο Αθανασάκης .
Πολύ αργότερα μαθεύτηκε το τέλος του Αθανασάκη . Μη έχοντας καύσιμα για τον γυρισμό , προσπάθησε και προσγείωσε το αεροπλάνο του σε ένα ξέφωτο του Ψηλορείτη . Ήταν όμως και πάλι άτυχος . Μόλις βγήκε από την θέση του κυκλώθηκε από μια γερμανική περίπολο που έτυχε να βρεθεί εκείνη την στιγμή , εκεί επάνω . Ο Αθανασάκης χωρίς να τρομάξει , τραβά το πιστόλι του και ρίχνει εναντίον της περιπόλου και ορμά σε μια χαράδρα για να σωθεί .
Οι Γερμανοί απαντούν με ριπές , ρίχνονται από πίσω του , τον καταδιώκουν από χαράδρα σε χαράδρα . Η μάχη είναι άνιση . Οι σφαίρες του Αθανασάκη τελειώνουν . Κυκλώνεται . Είναι τώρα άοπλος . Οι Γερμανοί τον εκτελούν με τα πολυβόλα .
- Η επιστροφή παρά την χαρά της επιτυχίας σου έκαιγε την καρδιά . Δίπλα μου , ένα Χαρικαίην πήρε φωτιά . Πιο κάτω άλλο . Στην άκρη του σχηματισμού ένα τρίτο το σκέπασε καπνός . Άκουσα το συνθηματικό Μαίη Νταίη που σήμαινε ότι κάποιος έπεφτε στην θάλασσα . Στην επιστροφή δεν υπήρχε απαγόρευση στις συνεννοήσεις .
- Στην τσέπη του Βολανάκη που είχε σκοτωθεί , βρέθηκε το κρύσταλλο του σκοπευτικού του μαζί με ένα θραύσμα αντιαεροπορικού .
- Την άλλη μέρα και την παράλλη , τα συμμαχικά ραδιόφωνα χάλασαν τον κόσμο σε επαίνους για την πρωτοφανή , την ριψοκίνδυνη τόλμη των Ελλήνων πιλότων. Και ο αρχηγός των αεροπορικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής Κάννιγκαμ στην ημερήσια διαταγή του ανέφερε το κατόρθωμα των Ελλήνων , ως παράδειγμα προς μίμηση
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑ .
Αεροδρόμιο L.G* Σίντυ Μπαράνι 23 Ιουλίου 1943 .
Η μεγαλύτερη μέρα της αεροπορίας στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής .
Είναι η ώρα που δόθηκε η διαταγή στα ελληνικά φτερά να πετάξουν για πρώτη φορά πάνω από την σκλαβωμένη Πατρίδα και ελεύθερα να σφυροκοπήσουν , να κάψουν , να εξαφανίσουν όπου συναντήσουν τον κατακτητή .
Στόχος … Η Κρήτη .
Εκείνες τις μέρες οι πληροφορίες που έφταναν από την Ελλάδα μιλούσαν για εκτελέσεις , δολοφονίες , αρπαγές , διώξεις , πυρπολήσεις χωριών .
Στέναζε η Αθήνα , υπέφερε η Θεσσαλονίκη , σταυρωνόταν ο Μοριάς , η Κρήτη είχε γίνει ολοκαύτωμα . Απροσκύνητα όμως τα βουνά , οι χαράδρες , τα δάση και οι δρυμοί οι θάλασσες και τα ακρογιάλια . Το ντουφέκι του αντάρτη βροντούσε και έστελνε από τον Όλυμπο το πανάρχαιο μήνυμα του κεραυνού , έδιωχνε το τρέμισμα του φόβου από τις καρδιές , γιόμιζε την ψυχή υπερηφάνεια , ξανάστελνε το χαμένο θάρρος και φώτιζε με φωτιές εκρήξεων την ελπίδα .
Έσφιγγαν τις γροθιές τους μέσα στις σκηνές οι αετοί της Ερήμου και γιόμιζαν μίσος για τον κατακτητή .
Κάθε τόσο γίνονταν επίσημα διαβήματα στη Βρετανική διοίκηση να τους δώσει την άδεια να πετάξουν , να χτυπήσουν τον εχτρό . Όλες όμως οι απαντήσεις είναι αρνητικές . Οι μέρες περνούν με διάφορες αποστολές στην Μεσόγειο με περιπολίες με συνοδείες και επιθετικές περιπολίες πάνω από την έρημο .
Οι νύχτες είναι εφιαλτικές , κατασκότεινες παγωμένες . Το σκοτάδι είναι απόλυτο , ζωντανό , σε τυλίγει , σε σκεπάζει , εισχωρεί από το μάτι ως μέσα στο μυαλό . Όλα μαύρα , αόρατα , υγρά , και ο άνθρωπος χάνει την υπόστασή του , βλέπει να εξαφανίζεται το κορμί του μέσα στο σκοτάδι χάνει τα μέλη του , δεν βλέπει την παλάμη που του ψάχνει τα μάτια . Άκουει στην απόλυτη ησυχία την ανάσα του και νομίζει ότι είναι ο ανασασμός κάποιου άλλου πλάσματος και όχι η δική του .
Η διαταγή ορίζει ότι η συσκότιση πρέπει να είναι εδώ και κάμποσο καιρό απόλυτη . Όχι για τον κίνδυνο αεροπορικής επιδρομής . Από τότε , που βρέθηκε σφαγμένο με κομμένους λαιμούς και ολόισιες μαχαιριές στην καρδιά το Αυστραλέζικο σμήνος από κομάντος του εχτρού που βγήκανε μέσα από την θάλασσα σε ώρα απρόσμενη , σουρθήκανε αόρατοι , ανάκουστοι μέχρι τον καταυλισμό των αεροπόρων . Μια μικρή ομάδα έσφαξε τους σκοπούς έφτασε στις γεννήτριες του ηλεκτρικού και τα φώτα σβήσανε .
Την ίδια στιγμή οι άλλοι πέσανε μέσα στις σκηνές με τα μαχαίρια και τους μακελέψανε στα μουγκά . Το εγχείρημα ήταν γρήγορο ούτε πέντε λεπτά κράτησε . Σαν το άνεμο γυρίσανε τρέχοντας στις λαστιχένιες βάρκες που τους περιμένανε . Όταν μπήκανε όλοι , πυροδοτήσανε δυναμίτες στις γεννήτριες και στα βαρέλια με την βενζίνα και σηκώσανε την κόλαση μέσα από την γη , και την στείλανε μέχρι τον ουρανό και εκείνοι πήραν στα χέρια τα κουπιά και τους κατάπιε η Αχερουσία .
Κοκκίνισε ο ουρανός από τις φλόγες . Μα όσοι τρέξανε από τις κοντινές βάσεις να δώσουν χέρι , βρήκανε τους άντρες του σμήνους πετσοκομμένους πάνω στα ράντζα , μέσα στα ορύγματα , τους σκοπούς διπλωμένους , άψυχους με την κάθετη λαβωματιά της λεπίδας που ξεκινά από τον αριστερό ώμο , πίσω από το ριζάφτι , χώνεται μετά στο στήθος και κόβει την καρδιά στα δύο .
Σκοτάδι , λοιπόν την νύχτα μη και δούνε οι κομάντος τον γνώριμο από φωτογραφίες καταυλισμό που τον διδάχτηκαν ώρες και ώρες και τον περπατούν όπως τις κάμερες των σπιτιών τους . Σβηστές οι γεννήτριες . Άγρυπνες οι διπλοσκοπιές , αμίλητες . Και όσο ακουγόταν βήμα κανένας δεν έπρεπε να ανοίξει το στόμα του μήπως και η φωνή του γινόταν αιτία να τον εντοπίσει ο εχτρός . Ξαγρυπνούσανε λοιπόν με το σκοτάδι πού έπεφτε ολόισια από τον βαθύ ουρανό , που ανέβαινε μαζί με την παγωνιά από την άμμο .
Και εκείνη η θανατερή σιωπή που έκλεινε τις πύλες του κόσμου και σε άφηνε γυμνό ξέσκεπο , ξεπαγιασμένο , ανίσχυρο σε σκοτάδι που ξεκινούσε μέσα από τα μάτια του , σε απομόνωνε από τα μέλη του κορμιού σου . Και Το κορμί που πάγωνε από το κρύο γινόταν ολόκληρο, πες , ακοή .
Έψαχνε τους ήχους για να συλλάβει αυτόν που στέλνει η άμμος όταν τρίζει κάτω από ευκίνητο προσεχτικό λαστιχένιο πέλμα .
Τα μάτια τεντωμένα , η αναπνοή σιγανή μην και ακουστεί . Στην φούχτα το κρύο περίστροφο στραμμένο μπροστά κάτω από την χλαίνη σκεπασμένο με την κουβέρτα που κρατούσε από έξω την ατσάλινη υγρασία .
Και έξαφνα η βάση αναστατώθηκε . Ναι, δόθηκε η διαταγή τα αεροπλάνα μας να πετάξουν στην Κρήτη .
Πολεμόχαρη όψη πήρε μονομιάς το αεροδρόμιο της Ερήμου .
Σε ένταση τα νεύρα , σε συναγερμό οι ψυχές . Οι χειριστές των αεροπλάνων δείχνουν ότι ετοιμάζονται να κινήσουν για γλεντοκόπι και όχι για πόλεμο . Αστειεύονται μεταξύ τους , κάνουν θόρυβο , πειράζονται , δείχνουν χαρούμενοι . Όχι πια πτήσεις σε τοπικές αερομαχίες , σε βομβαρδισμούς μονάδων , σε κουραστικές συνοδείες πολεμικών πλοίων , σε περιπολίες πάνω από την Μεσόγειο .
Στο Σίντυ Μπαράνι συγκεντρώνονται μέσα σε μια νύχτα οι πιλότοι και από τα άλλα πολεμικά αεροδρόμια . Φτάνουν με αυτοκίνητα και αεροπλάνα από το Τομπρούκ , τη Μάρσα Ματρούχ , από το Γκαμπούτ .
Την μεγάλη επιδρομή θα την οδηγήσει το 219 σμήνος με επικεφαλής τον Άγγλο σμήναρχο Μάξ Έιτκεν , γιο του Λόρδου Μπήβεμπουργκ .
Όλοι οι σχηματισμοί χωριστήκανε σε δύο πτέρυγες , που αποτελούνται από δύο Ελληνικές Μοίρες με 22 Χαρικαίην η κάθε μία , από τρεις Αγγλικές και μία Αυστραλέζικη με βομβαρδιστικά Μπόλτιμορ .
Σύνολο 183 αεροπλάνα .
Από το προηγούμενο βράδυ ο Έλληνας διοικητής συγκέντρωσε τους αεροπόρους . Με φωνή που έτρεμε τους είπε .
Αύριο πρωί ξεκινάμε για την πρώτη μας αποστολή στην Πατρίδα.
Δεν πρόφτασε να τελειώσει τη φράση του που την σκέπασαν βροντερές ζητωκραυγές .
Ο διοικητής περίμενε να κατακάτσει ο ενθουσιασμός .
-Για ένα λυπάμαι , πρόσθεσε . Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι δυνατόν να πετάξετε όλοι .
Νεκρική σιγή σκέπασε τα λόγια του .
- Για αυτό σας συγκέντρωσα όλους , συνέχισε . Επειδή δεν μπορώ να ορίσω εγώ τα πληρώματα θα βάλουμε κλήρο για να μην διατυπωθούν παράπονα .
- Η τύχη θα αποφασίσει ποιοι θα πετάξουν .
- Η κλήρωση έγινε μέσα σε απόλυτη σιωπή .
- Εκείνοι που άκουγαν τα ονόματά τους βγαίνανε από το διοικητήριο ξεχύνονταν σαν τρελοί , πηδούσαν , χόρευαν , πυροβολούσαν με τα πιστόλια τους στον αέρα , ξεφώνιζαν σμίγανε με τους άλλους , αγκαλιαζόντουσαν και φιλιόντουσαν κάτω από τα φλεγματικά βλέμματα των Άγγλων συναδέλφων τους . Η έκπληξή τους ήταν τέτοια , ώστε για μια στιγμή νομίσανε ότι είχε τελειώσει ο πόλεμος .
- Ρωτήσανε λοιπόν τους δικούς μας . Τελείωσε ο πόλεμος :
- Όχι ,τους απάντησαν γελώντας .Τώρα αρχίζει … .
- Όσοι δεν ευνοήθηκαν από την τύχη , αποτραβήχτηκαν άφωνοι , με βαριά καρδιά στις σκηνές τους . Μερικοί έκλαψαν με λυγμούς , σαν μικρά παιδιά .
- Ύστερα ο διοικητής συγκέντρωσε τους τυχερούς και στον θάλαμο επιχειρήσεων που ήταν μια σκηνή , τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες .
- Να έχετε το νου σας , τους είπε . Να τηρείτε τους κανονισμούς ασφαλείας . Μην αφήνετε να σας παρασύρει ο ενθουσιασμός και αρχίσετε τις τρέλες και σκοτωθείτε άδικα . Τίποτα άλλο . Πηγαίνετε κοιμηθείτε γιατί θα ξυπνήσετε πρωί .
- Λίγοι όμως κοιμήθηκαν συνέχεια εκείνη την αξέχαστη νύχτα της μεγάλης αναμονής .
Ξαγρύπνησαν μέσα στις σκηνές τους οι Έλληνες αεροπόροι απορροφημένοι σε ρέμβη , σε στοχασμούς για την Ελλάδα , για τους δικούς τους , για το τι θα αντίκριζαν την επόμενη ημέρα .
Το πρωί με το πρώτο φως , όλα ήταν έτοιμα . Στα << Χαρικαίην >> , τα αεροσκάφη δίωξης που δεν είχαν μεγάλη ακτίνα ενεργείας ώστε να καλύψουν το πήγαινε – έλα στην Κρήτη , οι μηχανικοί τοποθέτησαν πρόσθετες δεξαμενές με καύσιμα , που λέγονται απορριπτόμενες .
Κρέμονται με μηχανική ανάρτηση και όταν αδειάσουν , ο χειριστής με την κίνηση ενός εμβόλου τις απορρίπτει .
Λίγο πριν από την απογείωση και ενώ το αεροδρόμιο της 336 Μοίρας έτρεμε από την δόνηση 183 αεροπλάνων , στο γραφείο επιχειρήσεων οι χειριστές έπαιρναν τις τελευταίες οδηγίες .
Πρώτο . Ύψος πτήσης ένα μέτρο πάνω από την θάλασσα για να βρίσκονται συνεχώς στον Κώνο αφανείας των γερμανικών ραντάρ που ανίχνευαν την Μεσόγειο .
Η πτήση όμως σε τόσο χαμηλό ύψος είναι δύσκολη , επικίνδυνη , αληθινή δοκιμασία , για τους πιλότους μας .
Αλλά μόνον έτσι θα πετύχαινε ο αιφνιδιασμός και οι Γερμανοί που βρίσκονταν κατάσπαρτοι στην Κρήτη δεν θα προλάβαιναν να συνέλθουν .
Καθόμουν πάνω σε πυρακτωμένα καρφιά , έλεγε αργότερα , ένας χειριστής . Η έκταση της θάλασσας με ζάλιζε . Η επιφάνεια της που νόμιζα στιγμές – στιγμές ότι ήταν ο ορίζοντας , με νάρκωνε .
Όλη την ώρα είχα τον νου μου μήπως καρφωθώ σε αυτή την επιφάνεια που ξεγελούσε την όραση .
Δεύτερο . Απαγορεύεται αυστηρώς η συνομιλία με τα ραδιοτηλέφωνα . Σε περίπτωση που κάποιος πέσει στην θάλασσα δεν θα μιλήσει . Τα γερμανικά ραδιογωνιόμετρα ανιχνεύουν αδιάκοπα . Αν ακουστεί φωνή θα δώσουν συναγερμό στα Μέσσερμιτ 109 και η αποστολή θα εκτεθεί σε θανάσιμο κίνδυνο .
Ύστερα τους μίλησε κοφτά με λόγια σταράτα ο αρχηγός της αποστολής , ο γιός του Λόρδου Μπήβεμπουργκ που ήταν και στενός φίλος του Τσώρτσιλ . Τους πληροφόρησε ότι η επιδρομή , είχε τον χαρακτήρα της εκδίκησης .
Και ότι ήταν αντιπερισπασμός σε επιθετική ενέργεια Βρετανών κομάντος που είχαν καταλάβει και βρίσκονται ακόμα στην Κώ .
Μετά , όλοι τρέξανε στα αεροπλάνα τους .
Ένα – ένα τα βομβαρδιστικά , τα καταδιωκτικά τροχοδρομούσανε , δίνανε φούλ στις στροφές του κινητήρα , ξεκολλούσανε μαλακά από το έδαφος και χάνονταν στο ορίζοντα .
Τότε όμως , στην απογείωση , από Έλληνα ο πρώτος ηρωικός ηρωισμός για τον οποίο από το ίδιο κιόλας βράδυ άρχισαν να μιλούν τα ραδιόφωνα του B. B.C , των Ελευθέρων Γάλλων και της Αμερικής .
Εκεί , επάνω από τον διάδρομο απογείωσης και προτού ακόμα πάρει ύψος το αεροπλάνο του Ανθυποσμηναγού Αθανασάκη , η μία από τις δύο βοηθητικές δεξαμενές της βενζίνας που βρίσκονταν κάτω από τα φτερά ξεκόλλησε και έφυγε , από βλάβη του μηχανισμού ανάρτησης .
Το αεροπλάνο ήταν προκαταδικασμένο να μην γυρίσει στην βάση του . Θα έμενε στην μέση της διαδρομής και θα έπεφτε επειδή θα έμεινε χωρίς καύσιμα .
Μόλις η μακρόστενη δεξαμενή που έχει το σχήμα τορπίλας αποσπάστηκε , ο πύργος ελέγχου ειδοποίησε αμέσως τον Αθανασάκη και τον διέταξε να γυρίσει πίσω και να προσγειωθεί .
Σου έφυγε η πρόσθετη δεξαμενή είπε ο αξιωματικός από τον πύργο ελέγχου .
Αλλά ο Αθανασάκης είχε πάρει την απόφασή του .
- Το γνωρίζω απαντά και κλείνει τον ασύρματο .
Όταν σχηματίστηκαν ψηλά τα σμήνη , οι διπλανοί του , ανήσυχοι , του δείχνουν με το δάχτυλο , ότι του έφυγε η δεξαμενή , αυτή που θα κάλυπτε τον γυρισμό του . Ατάραχος γελώντας ο πιλότος κουνά το κεφάλι , ύψωσε τον δεξιό αντίχειρα και συνεχίζει την πτήση .
Η στάση του , η γελαστή περιφρόνησή του προς τον θάνατο που ήδη βρίσκεται στο αεροπλάνο του ηλεκτρίζει τους σχηματισμούς που πετούν σαν βολίδες ένα μέτρο , ξυστά πες , πάνω από την θάλασσα . Και όταν σε λίγο οι Έλληνες αντικρίζουν την Κρήτη με δάκρυα στα μάτια και ο αρχηγός δίνει το σήμα << επίθεση >> , εφορμούν σαν κεραυνοί . Πρώτη ρίχνεται στην μάχη η Ελληνική σμηναρχία .
Οι Γερμανοϊταλοί αιφνιδιάζονται . Σαν τυφώνας περνούν οι δικοί μας πάνω από την Ιεράπετρα . Γίνονται χαμηλές διελεύσεις , ανατινάζονται αυτοκίνητα , χτυπιούνται εγκαταστάσεις του εχθρού , γαζώνονται και πυρπολούνται καταυλισμοί , τινάζονται στον αέρα αποθήκες βενζίνης και πυρομαχικών .
Οι Γερμανοί συνέρχονται , τρέχουν στις θέσεις τους και απαντούν με αντιαεροπορικά . Μέσα σε ελάχιστα λεπτά της ώρας δημιουργείται χαλασμός . Οι καπνοί από τις καιόμενες βενζινοδεξαμενές ανεβαίνουν σε ύψος .
Όλα φλέγονται . Οι Έλληνες έξω από κάθε λογική , μεταβάλλουν τα αεροπλάνα τους σε βέλη εκδίκησης . Καταστρέφουν τους σταθμούς επισήμανσης και αεροπορικού συναγερμού . Ακολουθούν τη δημοσιά προς Άγιο Νικόλαο και από εκεί παίρνουν πορεία για το Ηράκλειο . Τα γερμανικά αντιαεροπορικά κατατρυπούν τον ουρανό κεντούν ιστούς αράχνης , παγιδεύουν τις γραμμές εξόδου των αεροσκαφών . Από τους καπνούς που υψώνονται ορμητικά , ο πρωινός ήλιος σκοτεινιάζει . Τα πάντα αναποδογυρίζουν στο ασυγκράτητο πέρασμα των 183 αεροπλάνων της εκδίκησης .
Οικήματα στα οποία έχει στηθεί ο αγκυλωτός σταυρός , αποθήκες , τροχοφόρα , ακόμα και πεζοί σφυροκοπούνται ανελέητα , ασταμάτητα , μεθοδικά . Στην κεφαλή ο Έλληνας αρχηγός επιτίθεται με μανιασμένη ορμητικότητα . Τίποτα δεν ξεφεύγει από την φωτιά και το σίδερο . Σύγκαιρα , μέσα στα χωράφια , στις στέγες των σπιτιών τους , στους δρόμους , στις ακτές , ο ηρωικός λαός της Κρήτης αψηφά τον κίνδυνο .
Κάτω από τις σφαίρες βγάζει μεγάλες μαύρες κεφαλομαντήλες και με αυτές χαιρετάει από την σκλαβωμένη γή , τα λεύτερα παιδία του στον αέρα .
Σύμφωνα με το σχέδιο όλα τα αεροπλάνα πήραν πορεία προς Νότο . Εκεί τα σκορπισμένα σμήνη συγκροτούνται πάλι σε σχηματισμούς . Επιστροφή , απολογισμός . Συνολικά λείπουν 17 αεροπλάνα . Όλοι οι Αυστραλοί έπεσαν . Από την Μοίρα τους των βομβαρδιστικών μόνο ένα Μπόλτιμορ επιστρέφει . Από τους δικούς μας λείπουν ο Σκάντζικας , ο Δούκας και ο Αθανασάκης .
Πολύ αργότερα μαθεύτηκε το τέλος του Αθανασάκη . Μη έχοντας καύσιμα για τον γυρισμό , προσπάθησε και προσγείωσε το αεροπλάνο του σε ένα ξέφωτο του Ψηλορείτη . Ήταν όμως και πάλι άτυχος . Μόλις βγήκε από την θέση του κυκλώθηκε από μια γερμανική περίπολο που έτυχε να βρεθεί εκείνη την στιγμή , εκεί επάνω . Ο Αθανασάκης χωρίς να τρομάξει , τραβά το πιστόλι του και ρίχνει εναντίον της περιπόλου και ορμά σε μια χαράδρα για να σωθεί .
Οι Γερμανοί απαντούν με ριπές , ρίχνονται από πίσω του , τον καταδιώκουν από χαράδρα σε χαράδρα . Η μάχη είναι άνιση . Οι σφαίρες του Αθανασάκη τελειώνουν . Κυκλώνεται . Είναι τώρα άοπλος . Οι Γερμανοί τον εκτελούν με τα πολυβόλα .
- Η επιστροφή παρά την χαρά της επιτυχίας σου έκαιγε την καρδιά . Δίπλα μου , ένα Χαρικαίην πήρε φωτιά . Πιο κάτω άλλο . Στην άκρη του σχηματισμού ένα τρίτο το σκέπασε καπνός . Άκουσα το συνθηματικό Μαίη Νταίη που σήμαινε ότι κάποιος έπεφτε στην θάλασσα . Στην επιστροφή δεν υπήρχε απαγόρευση στις συνεννοήσεις .
- Στην τσέπη του Βολανάκη που είχε σκοτωθεί , βρέθηκε το κρύσταλλο του σκοπευτικού του μαζί με ένα θραύσμα αντιαεροπορικού .
- Την άλλη μέρα και την παράλλη , τα συμμαχικά ραδιόφωνα χάλασαν τον κόσμο σε επαίνους για την πρωτοφανή , την ριψοκίνδυνη τόλμη των Ελλήνων πιλότων. Και ο αρχηγός των αεροπορικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής Κάννιγκαμ στην ημερήσια διαταγή του ανέφερε το κατόρθωμα των Ελλήνων , ως παράδειγμα προς μίμηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου