ΡΩΜΑΪΚΟΙ – ΧΡΟΝΟΙ
Στη Ρωμαϊκή εποχή από το 146 π. χ. έως το 395 μ.Χ. , όλη η περιοχή , με επικεφαλής την Τανάγρα , έτυχαν ευρείας αυτονομίας .
Η Τανάγρα Πόλη – Κράτος διατήρησε φιλικές σχέσεις με τους Ρωμαίους , απέκτησε πολλά προνόμια καθώς και επέκταση των εδαφικών ορίων της . Τότε ήρθε η κυριαρχία της Τανάγρας στο οροπέδιο των Δερβενοχωρίων .
Αναταραχή υπήρξε το 87 π.χ. , όταν ο ρωμαίος στρατηγός Σύλλας , αντιμετώπισε στην περιοχή το Βασιλιά του πόντου Μιθριδάτη και τον κατενίκησε δύο φορές.
Τότε η περιοχή λεηλατήθηκε άγρια από τους δύο στρατούς και υπέφερε τα πάνδεινα .
Το 84 π.χ. με την συνθήκη στο Δήλεσι , ο Πόντιος Βασιλιάς απεχώρησε και η περιοχή ανέπνευσε .
Βιβλιογραφία
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ . ( 395 – 1204)
Στους Βυζαντινούς χρόνους επί Αλεξίου Α . Κομνηνού ( 1081 – 1118 ) επισκέφτηκε την περιοχή μας ο Αυτοκράτορας . Πρώτα πήγε στην Μονή Σαγματά και δώρισε και τεμάχιο Τιμίου Σταυρού καθώς επίσης και στην Μονή του Οσίου Μελετίου .
Η παράδοση όμως λέει ότι επισκέφτηκε και την Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στην περιοχή της Πύλης . Ο σκοπός της επισκέψεως ήταν να αναστηλώσει τον μοναχικόν βίον στα Μοναστήρια δίνοντας προνόμια .
Στην περιοχή μας επί βυζαντινών χρόνων ο Αλέξιος Α έκτισε τις εκκλησίες της Αγίας Παρασκευής , και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Σχηματάρι , που είναι και οι δύο βυζαντινού ρυθμού . Σήμερα είναι αρχαιολογικά μνημεία της περιοχής μας . Για το λόγο αυτό υπόκεινται στις διατάξεις του νόμου περί αρχαιοτήτων , καθώς επίσης και ο ναός του Αγίου Πολυκάρπου που ευρίσκεται στην περιοχή της αρχαίας Τανάγρας .
Το εξωκλήσι του Αγίου Πολυκάρπου που ανήκει στην ενορία της Τανάγρας είναι και αυτό του 12ου αιώνα και έχει χαρακτηρισθεί και αυτό ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την υπ ’ αριθμό του υπουργείου πολιτισμού απόφαση ΥΠ.ΠΟ/Δ/ΑΠ/Γ/924/24794 .
Ο μονόχωρος καμαροσκεπής ναός είναι τρίπλευρη αψίδα ιερού βήματος με πλινθοπερίκλειστο σύστημα και αξιόλογο γλυπτό τέμπλο .
Η Βοιωτία την Βυζαντινή περίοδο είχε οικονομική άνθηση . Ιδιαίτερα η Θήβα από το 365 έως το 1204 είχε γίνει πρωτεύουσα του θέματος της Ελλάδος . Η πόλη και η ευρύτερη περιοχή εντός ολίγου σχετικά χρόνου , ανέπτυξαν πολλές και ποικίλες εύρωστες βιομηχανίες έτσι ώστε να είναι η πλουσιότερη , όλων των εκτός Ισθμού πόλεων . Τα μεταξουργεία ,ταπητουργεία , βυρσοδεψία , και τα βιομηχανικά και γεωργικά προϊόντα κατέστησαν την Θήβα σπουδαιότερη πόλη στον τότε γνωστό κόσμο .
Ούτε οι επιδρομές των Βουλγάρων (1040) και των Νορμανδών (1147) δεν σταμάτησαν την οικονομική άνθηση της πόλης .
Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος επισκέφτηκε την Θήβα , πηγαίνοντας στην Αθήνα και θεμελίωσε τον ναό των Τριών Ιεραρχών .
Γύρω στο 1199 μ.χ. στα χρόνια του Λέοντα του Σγουρού , η Θήβα δέχτηκε μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις , καθώς ο Λέων βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αυτοκράτορα επιζητώντας προσωπικά οφέλη .
Ξεχωριστές ήταν στα χρόνια του Μεσαίωνα , οι παρουσίες των Αγίου Ιωάννη του Καλοκτένη , που τιμάται , ως πολιούχος στη Θήβα με την επωνυμία Νέος Ελεήμων , Οσίου Λουκά ιδρυτού της ιστορικής μονής του Οσίου Λουκά , Οσίου Κλήμεντος κτήτορος της μονής Σαγματά κ.α .
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
----------------------------------------------------------------------------------------------
ΦΡΑΓΚΙΚΗ – ΕΠΟΧΗ ( 1204 – 1460 )
Το 1204 μ.Χ. τα κράτη της δύσης , στην προσπάθειά τους να ελευθερώσουν – όπως έλεγαν – τους άγιους τόπους , με αρχηγό τον Πάπα Ινοκέντιο τον Γ΄, βρήκαν την ευκαιρία να καταλύσουν την Βυζαντινή αυτοκρατορία και να την διαμοιράσουν μεταξύ τους !
Η Βοιωτία , μαζί με την Αθήνα , απετέλεσαν το Δουκάτο των Αθηνών , με πρωτεύουσα την ακμάζουσα Θήβα .
Το έτος 1373 μ.Χ. ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ διοργάνωσε πανευρωπαϊκό συνέδριο στην Θήβα , στο οποίο προσήλθαν όλοι οι Αυτοκράτορες και Βασιλιάδες της Ευρώπης και να συζητήσουν για την καταπολέμηση των Τούρκων που απειλούσαν την Ευρώπη . Κατά την περίοδο της δυναστείας των Φράγκων διατηρήθηκαν στην πόλη της Θήβας οι Γαλλικοί οίκοι των Δελαρός και Βρυενίων ( 1205 – 1311) , οι Καταλανοί Βασιλιάδες της Σικελίας και της Αραγωνίας ( 1311 – 1387) και η κυριαρχία του Ιταλικού οίκου Ατζαϊόλι (1387 – 1460 ) .
Έργο της δυναστείας των Βασιλιάδων της Σικελίας και της Αραγωνίας είναι ο τετράγωνος πύργος ( Σαίντ –Ομέρ ) που βρίσκεται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας .
Ο Γάλλος αριστοκράτης της Βουργουνδίας Όθων Ντέ Λα Ρώς και η δυναστεία του , είχαν υπό την κατοχή τους την περιοχή για 107 ολόκληρα χρόνια από το 1204 – 1311 μ.Χ.
Κυβέρνησαν σαν φεουδάρχες έχοντας τους κατοίκους της περιοχής είλωτες στα κτήματά τους .
Κάθε ιδιοκτησία που κατείχαν μεταβιβαζόταν ή πουλιόταν μαζί με τα ακίνητα και το προσωπικό …
Το 1311 έως το 1387 , για 87 χρόνια , την περιοχή κατείχαν οι Καταλανοί
Ήταν Ισπανοί από την περιοχή της Καταλανίας , στα σύνορα της Ισπανίας και της Γαλλίας .
Άνθρωποι σκληροί και άξεστοι , προκάλεσαν ακόμα και τον αφορισμό του Πάπα και απεκλήθησαν από αυτόν << γιοί της απώλειας >> και << έκβρασμα της ανθρωπότητας >> , όταν ενόχλησαν τους Ενετούς της Ευβοίας και τα συμφέροντα του Πάπα!
Η Ελληνική λαϊκή μούσα , εκφράζοντας το μίσος την απέχθεια και το φόβο , διέσωσε το << Σε χέρια Καταλανού να πέσεις >> …
Στην εποχή τους , γίνεται ο εποικισμός στην Αττική και στην Βοιωτία , των Ελλήνων –Αρβανιτών , με διετή ατέλεια , κατόπιν εντολής του Βασιλιά της Αραγωνίας την 31 Δεκεμβρίου του έτους 1382 μ.Χ..
Της Καταλανικής εποχής κατάλοιπα , είναι οι Διχαλωτοί πέτρινοι τεράστιοι πύργοι επικοινωνίας ( με καπνό την ημέρα και φωτιά τη νύχτα , καταλλήλως ελεγχόμενα ) , που σώζονται και σήμερα στην Αττική και την Βοιωτία .
Στην Πάρνηθα υπάρχουν στην Πάνακλο , στη Φυλή θέση Φάλεμι , στο Κατσιμίδι , στη Βαρυμπόμπη και στο Λιμικό . Επίσης , στη Μαζαρέκα , στη Σαλονίκη , Παληομήλεση , Αλεμάνι , Μπάφι , και Μπελούτση .
Στον Άγιο Θωμά (Λιάτανι ) , στου Γκινοστάτι και στην Πύλη , στον Αλίαρτο. Στο χωριό μας Τανάγρα Θηβών , στην θέση Καλιμπάκι .
Στα Οινόφυτα , στον ομώνυμο λόφο , κυριαρχούσε ψηλός διχαλωτός πύργος , που για τις ανάγκες του πολέμου , έπεσε στα πέτρινά του γόνατα το απόγευμα της 1ης του Φλεβάρη το έτος 1942 .
Τα υλικά του , έγιναν υλικό για τα πολυβολεία των Γερμανών και τους στρατώνες τους , καθώς και για το στήσιμο του RADAR στην κορυφή του λόφου .
Σχετικό έγγραφο που στάλθηκε στις 26 – 4 – 1993 προς τον πρέσβη της Γερμανίας στην Ελλάδα , για το στήσιμο στη θέση του , δεν απέδωσε , προσκρούοντας ίσως στη γενικότερη πολιτική τους των επανορθώσεων …
Τους Καταλανούς διαδέχθηκαν οι Ιταλοί , με την δυναστεία των Ατζαγιώλη από το έτος 1387 έως την Τουρκική κατοχή .
Ο Νέριο Ατζαγιώλη , εγκαθιστά Έλληνες – Αρβανίτες στην Πάρνηθα , το κλειδί του Λεκανοπεδίου των Αθηνών , καθώς και στην πεδιάδα του Ασωπού ποταμού .
Επιλέγει επίκαιρα σημεία της περιοχής και μεριμνά για την επάνδρωσή τους , όπως την οδό Ασπροπύργου – Σχηματαρίου , στα υψώματα Βίγλα και Κάστρο . Επίσης , στη Μαλακάσα , στην Αυλώνα , Μαζαρέκα και Καβάσιλα .
Συγγραφή του κειμένου
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ (1453 – 1821)
Η Ελλάδα υπέφερε πολύ επί τέσσερις αιώνες κάτω από τον τυραννικό και βάρβαρο κατακτητή .
α) Οι φόροι ήταν υπερβολικοί για τους Χριστιανούς , έτσι όσοι δεν είχαν αρκετή πίστη εξισλαμίζονταν για να αποφύγουν την βαριά φορολογία .
β) Η διοίκηση ήταν αυθαίρετη . Δεν υπήρχε δικαιοσύνη για τους σκλάβους. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να υπερασπίσουν ούτε την οικογένειά τους , ούτε την περιουσία τους , ούτε την τιμή τους.
γ) Τις ωραίες γυναίκες τις έριχναν με το ζόρι στα χαρέμια ή τις πουλούσαν στα σκλαβοπάζαρα . Τα αγόρια τα πιο υγιή και τα πιο έξυπνα τα άρπαζαν κατά χιλιάδες για να γίνουν Γενίτσαροι ή μελλοντικοί ανώτεροι υπάλληλοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .
δ) Ο βάρβαρος κατακτητής είχε απαγορεύσει την κανονική λειτουργία των σχολείων . Έτσι τα μοναστήρια έγιναν κέντρα ηθικής αντιστάσεως του Γένους με τα << Κρυφά τους Σχολειά >> .
Σε αυτά τα νυκτερινά μαθήματα μέσα στις εκκλησίες των μονών μόνο αγόρια μπορούσαν να πάνε μέσα στην νύχτα , διακινδυνεύοντας την ζωή τους , διασχίζοντας βουνά για να μάθουν να γράφουν την γλώσσα τους . Τα μόνα βιβλία που είχαν ήταν τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας και οι μόνοι τους δάσκαλοι ήταν οι ταπεινοί και ηρωικοί μοναχοί .
Μετά την δολοφονία του Δούκα των Θηβών και Βοιωτίας Φραγκίσκου Β η Φράγκου , περιήλθε και η Βοιωτία εις την απόλυτη κυριαρχία του Τούρκου Σουλτάνου κατά το έτος 1460 .
Έτσι και τα Δερβενοχώρια ακολουθούν αρχικά κατ ’ ανάγκη την τουρκική κατοχή . Πολλοί Έλληνες , διατήρησαν μικρές μόνο περιουσίες που καλλιεργούσαν και απέδιδαν το 1/5 της παραγωγής στο Σουλτάνο . Τιμητική εξαίρεση απετέλεσε η περιοχή των Δερβενοχωρίων , που δεν κατακτήθηκε από τους Τούρκους , αλλά παραδόθηκε κατόπιν συνθήκης . Αποτέλεσμα αυτού , υπήρξε η διατήρηση των ιδιοκτησιών και η υποχρέωση προς τον Σουλτάνο , ως φόρο υποταγής , μικρού μόνον ποσού 100 γροσίων << στην άκρη του ξίφους >> . Είχαν δε τιμής ένεκεν , σχετική αυτονομία και απετέλεσαν καθ’ όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας , καταφύγιο και άσυλο για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Τανάγρας . Αυτός φαίνεται πως είναι ο λόγος που εξηγείται γιατί οι γύρω οικισμοί της Ταναγραϊκής είχαν ερημωθεί την εποχή αυτή και οι απομείναντες κάτοικοι ζούσαν σε μερικές λάσπο - καλύβες . Την σχετική εικόνα , μας δίνει παραστατικότητα η περιγραφή του Γάλλου περιηγητή DE LOIR , που το 1639 μαζί με τον Γάλλο πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη και την συνοδεία τους , πέρασαν από την περιοχή στο δρόμο της επιστροφής τους από την Χαλκίδα στην Αθήνα .
<< Βρήκαν στο πέρασμά τους από τα αρβανίτικα χώρια , άφθονους ληστές που δεν ήταν άλλοι παρά οι πεινασμένοι κάτοικοι της περιοχής .
Πού και πού , μέσα στο σκοτάδι της μιζέριας και της δυστυχίας , λίγα φώτα , από τα λαδοφάναρα , μέσα στις άθλιες λάσπο - καλύβες , με το χωμάτινο δάπεδο , που στέγαζαν μαζί ζώα και ανθρώπους . Οι κάτοικοι Αρναούτηδες – όπως τους ονομάζουν – είναι φοβισμένοι και καχύποπτοι και μοιράζονται μαζί τους , το λιτό φαγητό τους . Λίγο ψωμοτύρι και δροσερό νερό >> .
Οι Τούρκοι κατακτητές σεβάστηκαν μόνο σε όλη την Ελλάδα τη γλώσσα , και τα έθιμα των κατοίκων .
Δεν σεβάστηκαν την Θρησκεία , και την περιουσία του λαού κινητή και ακίνητη . Η Βοιωτική γη περιήλθε εις την κυριότητα του Σουλτάνου . Διετέθη και διενεμήθη σχεδόν κατά το φεουδαρχικό σύστημα . Τα καλύτερα κτήματα παραχωρήθηκαν σε αξιωματούχους Τούρκους .
Τα δε Βακούφικα ονομαζόμενα κτήματα εκτάσεως μεγάλης διατέθηκαν για το ταμείο του Σουλτάνου . Μεγάλα κομμάτια γης ( τσιφλίκια ) δόθηκαν σε Πασάδες – Μπέηδες – και άλλους μεγιστάνες .
Στα χωριά της ορεινής Τανάγρας με το όνομα Δερβενοχώρια – ήτοι Σκούρτα – Δερβενοσάλεσι – Κακονισχίρι – Καβάσαλα και Κρώρα , καθώς και τα εκλείψαντα χωριά Παλαιοχώρι Καψοσπίτι – Παλαιοχώρι Τζουγκουράτι – Μαζαρέκα , έμειναν τα κτήματα και τα δάση στους ντόπιους ιδιοκτήτες . Αυτά παραχωρήθηκαν στους κατοίκους από τον Σουλτάνο .
Η παράδοση λέει ότι στα Δερβενοχώρια υπάγονταν τότε και τα γειτονικά χωριά Βίλλια – Μάζι – Κούντουρα , Δυτικά και Χασιά – Κακοσάλεσι .
Ανατολικά τα Δερβενοχώρια αντιστάθηκαν για πολλά χρόνια κατά των κατακτητών .
Υποτάγησαν κατόπιν συνθήκης κατά την οποίαν υποχρεώθηκαν να πληρώσουν ένα μικρό φόρο 100 γρόσια το χρόνο ως δείγμα υποταγής κατόπιν αντιστάσεως και συνθηκολογήσεως .
Φωτεινή μορφή την απελευθερωτική περίοδο ήταν ο Θανάσης Σκουρτανιώτης που υπερασπίστηκε την Βοιωτία με ορμητήριο του τα ορεινά Δερβενοχώρια , που τότε αριθμούσαν αρκετό πληθυσμό . Ο αγώνας του στρατηγού Σκουρτανιώτη ολοκληρώθηκε με την θυσία του στην Αγία Σωτήρα , Μαυροματίου , όπου ανατινάχθηκε μαζί με όλους τους συντρόφους του .
Με την νικηφόρα μάχη της Πέτρας , υπό την αρχιστρατηγία του Υψηλάντη , ελευθερώθηκε πλέον όλη η Βοιωτία .
Μετά την συνθήκη της Ανδριανούπολης το έτος 1829 η Ελλάδα γίνεται ανεξάρτητο κράτος .
Στις 22/1/1830 με κοινή συμφωνία των προστάτιδων δυνάμεων δημιουργείται το ανεξάρτητο βασίλειο της Ελλάδος .
Την εποχή της Τουρκοκρατίας σε απόσπασμα από δημοσίευμα του τοπικού ημερησίου τύπου , διαβάσαμε τα εξής για την εποχή αυτή .
<< Για να έχουμε μια εικόνα του κόστους ζωής και της αμοιβής της εργασίας στην επαρχία της Θήβας κατά την περίοδο του 1821 παραθέτουμε τα κατωτέρω .
Επίσημο νόμισμα του Τουρκικού κράτους ήταν το γρόσι , που υποδιαιρούνταν σε 40 παράδες , και που ο κάθε παράς αντιστοιχούσε με 3 άσπρα .
Το ημερομίσθιο των εργατών γης ήταν την περίοδο αυτή 20 – 25 παράδες , δηλαδή μισό γρόσι .
Μια οκά βοδινό κρέας πουλιόταν στην αγορά έξι ( 6 ) παράδες .
Το αρνί είχε δώδεκα παράδες η οκά .
Οι τεχνίτες μόλις που έφταναν τους 30 παράδες ή το πολύ (1) ένα γρόσι .
Το ψωμί κόστιζε τέσσερις (4) παράδες .
Κάθε γεωργική οικογένεια την περίοδο της Τουρκοκρατίας χρειαζόταν γύρω στα 20 μεροκάματα , για να αγόραζε έξι με επτά οκάδες σιτάρι >> .
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Στη Ρωμαϊκή εποχή από το 146 π. χ. έως το 395 μ.Χ. , όλη η περιοχή , με επικεφαλής την Τανάγρα , έτυχαν ευρείας αυτονομίας .
Η Τανάγρα Πόλη – Κράτος διατήρησε φιλικές σχέσεις με τους Ρωμαίους , απέκτησε πολλά προνόμια καθώς και επέκταση των εδαφικών ορίων της . Τότε ήρθε η κυριαρχία της Τανάγρας στο οροπέδιο των Δερβενοχωρίων .
Αναταραχή υπήρξε το 87 π.χ. , όταν ο ρωμαίος στρατηγός Σύλλας , αντιμετώπισε στην περιοχή το Βασιλιά του πόντου Μιθριδάτη και τον κατενίκησε δύο φορές.
Τότε η περιοχή λεηλατήθηκε άγρια από τους δύο στρατούς και υπέφερε τα πάνδεινα .
Το 84 π.χ. με την συνθήκη στο Δήλεσι , ο Πόντιος Βασιλιάς απεχώρησε και η περιοχή ανέπνευσε .
Βιβλιογραφία
- ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΑ – Τα ελευθεροχώρια της Βοιωτίας του Ευαγγέλου . Χ . Μίχα , σελίδα 40.
- Ημερολόγιο του έτους 2000 που έχει εκδοθεί από τον Δήμο Οινοφύτων σελίδα 6. Συγγραφή κειμένου Αθανασίου Κατσιφή .
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ . ( 395 – 1204)
Στους Βυζαντινούς χρόνους επί Αλεξίου Α . Κομνηνού ( 1081 – 1118 ) επισκέφτηκε την περιοχή μας ο Αυτοκράτορας . Πρώτα πήγε στην Μονή Σαγματά και δώρισε και τεμάχιο Τιμίου Σταυρού καθώς επίσης και στην Μονή του Οσίου Μελετίου .
Η παράδοση όμως λέει ότι επισκέφτηκε και την Μονή της Ζωοδόχου Πηγής στην περιοχή της Πύλης . Ο σκοπός της επισκέψεως ήταν να αναστηλώσει τον μοναχικόν βίον στα Μοναστήρια δίνοντας προνόμια .
Στην περιοχή μας επί βυζαντινών χρόνων ο Αλέξιος Α έκτισε τις εκκλησίες της Αγίας Παρασκευής , και του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Σχηματάρι , που είναι και οι δύο βυζαντινού ρυθμού . Σήμερα είναι αρχαιολογικά μνημεία της περιοχής μας . Για το λόγο αυτό υπόκεινται στις διατάξεις του νόμου περί αρχαιοτήτων , καθώς επίσης και ο ναός του Αγίου Πολυκάρπου που ευρίσκεται στην περιοχή της αρχαίας Τανάγρας .
Το εξωκλήσι του Αγίου Πολυκάρπου που ανήκει στην ενορία της Τανάγρας είναι και αυτό του 12ου αιώνα και έχει χαρακτηρισθεί και αυτό ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την υπ ’ αριθμό του υπουργείου πολιτισμού απόφαση ΥΠ.ΠΟ/Δ/ΑΠ/Γ/924/24794 .
Ο μονόχωρος καμαροσκεπής ναός είναι τρίπλευρη αψίδα ιερού βήματος με πλινθοπερίκλειστο σύστημα και αξιόλογο γλυπτό τέμπλο .
Η Βοιωτία την Βυζαντινή περίοδο είχε οικονομική άνθηση . Ιδιαίτερα η Θήβα από το 365 έως το 1204 είχε γίνει πρωτεύουσα του θέματος της Ελλάδος . Η πόλη και η ευρύτερη περιοχή εντός ολίγου σχετικά χρόνου , ανέπτυξαν πολλές και ποικίλες εύρωστες βιομηχανίες έτσι ώστε να είναι η πλουσιότερη , όλων των εκτός Ισθμού πόλεων . Τα μεταξουργεία ,ταπητουργεία , βυρσοδεψία , και τα βιομηχανικά και γεωργικά προϊόντα κατέστησαν την Θήβα σπουδαιότερη πόλη στον τότε γνωστό κόσμο .
Ούτε οι επιδρομές των Βουλγάρων (1040) και των Νορμανδών (1147) δεν σταμάτησαν την οικονομική άνθηση της πόλης .
Ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος επισκέφτηκε την Θήβα , πηγαίνοντας στην Αθήνα και θεμελίωσε τον ναό των Τριών Ιεραρχών .
Γύρω στο 1199 μ.χ. στα χρόνια του Λέοντα του Σγουρού , η Θήβα δέχτηκε μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις , καθώς ο Λέων βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αυτοκράτορα επιζητώντας προσωπικά οφέλη .
Ξεχωριστές ήταν στα χρόνια του Μεσαίωνα , οι παρουσίες των Αγίου Ιωάννη του Καλοκτένη , που τιμάται , ως πολιούχος στη Θήβα με την επωνυμία Νέος Ελεήμων , Οσίου Λουκά ιδρυτού της ιστορικής μονής του Οσίου Λουκά , Οσίου Κλήμεντος κτήτορος της μονής Σαγματά κ.α .
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΑ Τα ελευθεροχώρια της Βοιωτίας σελίδα 40 .
- Μύθος και Ιστορία Εκδοση 2003 , ΔΕΚΚΑ – Ε Δήμου Θηβαίων .
- Εκκλησίες και εξωκλήσια περιοχής Σχηματαρίου του Κων / νου Χ. Κουρουμπέτση .
- Ημερολόγιο εκδόσεως 1997 του πολιτιστικού συλλόγου Τανάγρας << ΠΟΙΜΑΝΔΡΟΣ>>
----------------------------------------------------------------------------------------------
ΦΡΑΓΚΙΚΗ – ΕΠΟΧΗ ( 1204 – 1460 )
Το 1204 μ.Χ. τα κράτη της δύσης , στην προσπάθειά τους να ελευθερώσουν – όπως έλεγαν – τους άγιους τόπους , με αρχηγό τον Πάπα Ινοκέντιο τον Γ΄, βρήκαν την ευκαιρία να καταλύσουν την Βυζαντινή αυτοκρατορία και να την διαμοιράσουν μεταξύ τους !
Η Βοιωτία , μαζί με την Αθήνα , απετέλεσαν το Δουκάτο των Αθηνών , με πρωτεύουσα την ακμάζουσα Θήβα .
Το έτος 1373 μ.Χ. ο Πάπας Γρηγόριος ΙΑ διοργάνωσε πανευρωπαϊκό συνέδριο στην Θήβα , στο οποίο προσήλθαν όλοι οι Αυτοκράτορες και Βασιλιάδες της Ευρώπης και να συζητήσουν για την καταπολέμηση των Τούρκων που απειλούσαν την Ευρώπη . Κατά την περίοδο της δυναστείας των Φράγκων διατηρήθηκαν στην πόλη της Θήβας οι Γαλλικοί οίκοι των Δελαρός και Βρυενίων ( 1205 – 1311) , οι Καταλανοί Βασιλιάδες της Σικελίας και της Αραγωνίας ( 1311 – 1387) και η κυριαρχία του Ιταλικού οίκου Ατζαϊόλι (1387 – 1460 ) .
Έργο της δυναστείας των Βασιλιάδων της Σικελίας και της Αραγωνίας είναι ο τετράγωνος πύργος ( Σαίντ –Ομέρ ) που βρίσκεται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Θήβας .
Ο Γάλλος αριστοκράτης της Βουργουνδίας Όθων Ντέ Λα Ρώς και η δυναστεία του , είχαν υπό την κατοχή τους την περιοχή για 107 ολόκληρα χρόνια από το 1204 – 1311 μ.Χ.
Κυβέρνησαν σαν φεουδάρχες έχοντας τους κατοίκους της περιοχής είλωτες στα κτήματά τους .
Κάθε ιδιοκτησία που κατείχαν μεταβιβαζόταν ή πουλιόταν μαζί με τα ακίνητα και το προσωπικό …
Το 1311 έως το 1387 , για 87 χρόνια , την περιοχή κατείχαν οι Καταλανοί
Ήταν Ισπανοί από την περιοχή της Καταλανίας , στα σύνορα της Ισπανίας και της Γαλλίας .
Άνθρωποι σκληροί και άξεστοι , προκάλεσαν ακόμα και τον αφορισμό του Πάπα και απεκλήθησαν από αυτόν << γιοί της απώλειας >> και << έκβρασμα της ανθρωπότητας >> , όταν ενόχλησαν τους Ενετούς της Ευβοίας και τα συμφέροντα του Πάπα!
Η Ελληνική λαϊκή μούσα , εκφράζοντας το μίσος την απέχθεια και το φόβο , διέσωσε το << Σε χέρια Καταλανού να πέσεις >> …
Στην εποχή τους , γίνεται ο εποικισμός στην Αττική και στην Βοιωτία , των Ελλήνων –Αρβανιτών , με διετή ατέλεια , κατόπιν εντολής του Βασιλιά της Αραγωνίας την 31 Δεκεμβρίου του έτους 1382 μ.Χ..
Της Καταλανικής εποχής κατάλοιπα , είναι οι Διχαλωτοί πέτρινοι τεράστιοι πύργοι επικοινωνίας ( με καπνό την ημέρα και φωτιά τη νύχτα , καταλλήλως ελεγχόμενα ) , που σώζονται και σήμερα στην Αττική και την Βοιωτία .
Στην Πάρνηθα υπάρχουν στην Πάνακλο , στη Φυλή θέση Φάλεμι , στο Κατσιμίδι , στη Βαρυμπόμπη και στο Λιμικό . Επίσης , στη Μαζαρέκα , στη Σαλονίκη , Παληομήλεση , Αλεμάνι , Μπάφι , και Μπελούτση .
Στον Άγιο Θωμά (Λιάτανι ) , στου Γκινοστάτι και στην Πύλη , στον Αλίαρτο. Στο χωριό μας Τανάγρα Θηβών , στην θέση Καλιμπάκι .
Στα Οινόφυτα , στον ομώνυμο λόφο , κυριαρχούσε ψηλός διχαλωτός πύργος , που για τις ανάγκες του πολέμου , έπεσε στα πέτρινά του γόνατα το απόγευμα της 1ης του Φλεβάρη το έτος 1942 .
Τα υλικά του , έγιναν υλικό για τα πολυβολεία των Γερμανών και τους στρατώνες τους , καθώς και για το στήσιμο του RADAR στην κορυφή του λόφου .
Σχετικό έγγραφο που στάλθηκε στις 26 – 4 – 1993 προς τον πρέσβη της Γερμανίας στην Ελλάδα , για το στήσιμο στη θέση του , δεν απέδωσε , προσκρούοντας ίσως στη γενικότερη πολιτική τους των επανορθώσεων …
Τους Καταλανούς διαδέχθηκαν οι Ιταλοί , με την δυναστεία των Ατζαγιώλη από το έτος 1387 έως την Τουρκική κατοχή .
Ο Νέριο Ατζαγιώλη , εγκαθιστά Έλληνες – Αρβανίτες στην Πάρνηθα , το κλειδί του Λεκανοπεδίου των Αθηνών , καθώς και στην πεδιάδα του Ασωπού ποταμού .
Επιλέγει επίκαιρα σημεία της περιοχής και μεριμνά για την επάνδρωσή τους , όπως την οδό Ασπροπύργου – Σχηματαρίου , στα υψώματα Βίγλα και Κάστρο . Επίσης , στη Μαλακάσα , στην Αυλώνα , Μαζαρέκα και Καβάσιλα .
Συγγραφή του κειμένου
- Αθανασίου Κατσιφή κατοίκου Οινοφύτων .
- Μύθος και Ιστορία Έκδοση 2003 ΔΕΚΚΑ – Ε Δήμου Θηβαίων .
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ (1453 – 1821)
Η Ελλάδα υπέφερε πολύ επί τέσσερις αιώνες κάτω από τον τυραννικό και βάρβαρο κατακτητή .
α) Οι φόροι ήταν υπερβολικοί για τους Χριστιανούς , έτσι όσοι δεν είχαν αρκετή πίστη εξισλαμίζονταν για να αποφύγουν την βαριά φορολογία .
β) Η διοίκηση ήταν αυθαίρετη . Δεν υπήρχε δικαιοσύνη για τους σκλάβους. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να υπερασπίσουν ούτε την οικογένειά τους , ούτε την περιουσία τους , ούτε την τιμή τους.
γ) Τις ωραίες γυναίκες τις έριχναν με το ζόρι στα χαρέμια ή τις πουλούσαν στα σκλαβοπάζαρα . Τα αγόρια τα πιο υγιή και τα πιο έξυπνα τα άρπαζαν κατά χιλιάδες για να γίνουν Γενίτσαροι ή μελλοντικοί ανώτεροι υπάλληλοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .
δ) Ο βάρβαρος κατακτητής είχε απαγορεύσει την κανονική λειτουργία των σχολείων . Έτσι τα μοναστήρια έγιναν κέντρα ηθικής αντιστάσεως του Γένους με τα << Κρυφά τους Σχολειά >> .
Σε αυτά τα νυκτερινά μαθήματα μέσα στις εκκλησίες των μονών μόνο αγόρια μπορούσαν να πάνε μέσα στην νύχτα , διακινδυνεύοντας την ζωή τους , διασχίζοντας βουνά για να μάθουν να γράφουν την γλώσσα τους . Τα μόνα βιβλία που είχαν ήταν τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας και οι μόνοι τους δάσκαλοι ήταν οι ταπεινοί και ηρωικοί μοναχοί .
Μετά την δολοφονία του Δούκα των Θηβών και Βοιωτίας Φραγκίσκου Β η Φράγκου , περιήλθε και η Βοιωτία εις την απόλυτη κυριαρχία του Τούρκου Σουλτάνου κατά το έτος 1460 .
Έτσι και τα Δερβενοχώρια ακολουθούν αρχικά κατ ’ ανάγκη την τουρκική κατοχή . Πολλοί Έλληνες , διατήρησαν μικρές μόνο περιουσίες που καλλιεργούσαν και απέδιδαν το 1/5 της παραγωγής στο Σουλτάνο . Τιμητική εξαίρεση απετέλεσε η περιοχή των Δερβενοχωρίων , που δεν κατακτήθηκε από τους Τούρκους , αλλά παραδόθηκε κατόπιν συνθήκης . Αποτέλεσμα αυτού , υπήρξε η διατήρηση των ιδιοκτησιών και η υποχρέωση προς τον Σουλτάνο , ως φόρο υποταγής , μικρού μόνον ποσού 100 γροσίων << στην άκρη του ξίφους >> . Είχαν δε τιμής ένεκεν , σχετική αυτονομία και απετέλεσαν καθ’ όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας , καταφύγιο και άσυλο για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Τανάγρας . Αυτός φαίνεται πως είναι ο λόγος που εξηγείται γιατί οι γύρω οικισμοί της Ταναγραϊκής είχαν ερημωθεί την εποχή αυτή και οι απομείναντες κάτοικοι ζούσαν σε μερικές λάσπο - καλύβες . Την σχετική εικόνα , μας δίνει παραστατικότητα η περιγραφή του Γάλλου περιηγητή DE LOIR , που το 1639 μαζί με τον Γάλλο πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη και την συνοδεία τους , πέρασαν από την περιοχή στο δρόμο της επιστροφής τους από την Χαλκίδα στην Αθήνα .
<< Βρήκαν στο πέρασμά τους από τα αρβανίτικα χώρια , άφθονους ληστές που δεν ήταν άλλοι παρά οι πεινασμένοι κάτοικοι της περιοχής .
Πού και πού , μέσα στο σκοτάδι της μιζέριας και της δυστυχίας , λίγα φώτα , από τα λαδοφάναρα , μέσα στις άθλιες λάσπο - καλύβες , με το χωμάτινο δάπεδο , που στέγαζαν μαζί ζώα και ανθρώπους . Οι κάτοικοι Αρναούτηδες – όπως τους ονομάζουν – είναι φοβισμένοι και καχύποπτοι και μοιράζονται μαζί τους , το λιτό φαγητό τους . Λίγο ψωμοτύρι και δροσερό νερό >> .
Οι Τούρκοι κατακτητές σεβάστηκαν μόνο σε όλη την Ελλάδα τη γλώσσα , και τα έθιμα των κατοίκων .
Δεν σεβάστηκαν την Θρησκεία , και την περιουσία του λαού κινητή και ακίνητη . Η Βοιωτική γη περιήλθε εις την κυριότητα του Σουλτάνου . Διετέθη και διενεμήθη σχεδόν κατά το φεουδαρχικό σύστημα . Τα καλύτερα κτήματα παραχωρήθηκαν σε αξιωματούχους Τούρκους .
Τα δε Βακούφικα ονομαζόμενα κτήματα εκτάσεως μεγάλης διατέθηκαν για το ταμείο του Σουλτάνου . Μεγάλα κομμάτια γης ( τσιφλίκια ) δόθηκαν σε Πασάδες – Μπέηδες – και άλλους μεγιστάνες .
Στα χωριά της ορεινής Τανάγρας με το όνομα Δερβενοχώρια – ήτοι Σκούρτα – Δερβενοσάλεσι – Κακονισχίρι – Καβάσαλα και Κρώρα , καθώς και τα εκλείψαντα χωριά Παλαιοχώρι Καψοσπίτι – Παλαιοχώρι Τζουγκουράτι – Μαζαρέκα , έμειναν τα κτήματα και τα δάση στους ντόπιους ιδιοκτήτες . Αυτά παραχωρήθηκαν στους κατοίκους από τον Σουλτάνο .
Η παράδοση λέει ότι στα Δερβενοχώρια υπάγονταν τότε και τα γειτονικά χωριά Βίλλια – Μάζι – Κούντουρα , Δυτικά και Χασιά – Κακοσάλεσι .
Ανατολικά τα Δερβενοχώρια αντιστάθηκαν για πολλά χρόνια κατά των κατακτητών .
Υποτάγησαν κατόπιν συνθήκης κατά την οποίαν υποχρεώθηκαν να πληρώσουν ένα μικρό φόρο 100 γρόσια το χρόνο ως δείγμα υποταγής κατόπιν αντιστάσεως και συνθηκολογήσεως .
Φωτεινή μορφή την απελευθερωτική περίοδο ήταν ο Θανάσης Σκουρτανιώτης που υπερασπίστηκε την Βοιωτία με ορμητήριο του τα ορεινά Δερβενοχώρια , που τότε αριθμούσαν αρκετό πληθυσμό . Ο αγώνας του στρατηγού Σκουρτανιώτη ολοκληρώθηκε με την θυσία του στην Αγία Σωτήρα , Μαυροματίου , όπου ανατινάχθηκε μαζί με όλους τους συντρόφους του .
Με την νικηφόρα μάχη της Πέτρας , υπό την αρχιστρατηγία του Υψηλάντη , ελευθερώθηκε πλέον όλη η Βοιωτία .
Μετά την συνθήκη της Ανδριανούπολης το έτος 1829 η Ελλάδα γίνεται ανεξάρτητο κράτος .
Στις 22/1/1830 με κοινή συμφωνία των προστάτιδων δυνάμεων δημιουργείται το ανεξάρτητο βασίλειο της Ελλάδος .
Την εποχή της Τουρκοκρατίας σε απόσπασμα από δημοσίευμα του τοπικού ημερησίου τύπου , διαβάσαμε τα εξής για την εποχή αυτή .
<< Για να έχουμε μια εικόνα του κόστους ζωής και της αμοιβής της εργασίας στην επαρχία της Θήβας κατά την περίοδο του 1821 παραθέτουμε τα κατωτέρω .
Επίσημο νόμισμα του Τουρκικού κράτους ήταν το γρόσι , που υποδιαιρούνταν σε 40 παράδες , και που ο κάθε παράς αντιστοιχούσε με 3 άσπρα .
Το ημερομίσθιο των εργατών γης ήταν την περίοδο αυτή 20 – 25 παράδες , δηλαδή μισό γρόσι .
Μια οκά βοδινό κρέας πουλιόταν στην αγορά έξι ( 6 ) παράδες .
Το αρνί είχε δώδεκα παράδες η οκά .
Οι τεχνίτες μόλις που έφταναν τους 30 παράδες ή το πολύ (1) ένα γρόσι .
Το ψωμί κόστιζε τέσσερις (4) παράδες .
Κάθε γεωργική οικογένεια την περίοδο της Τουρκοκρατίας χρειαζόταν γύρω στα 20 μεροκάματα , για να αγόραζε έξι με επτά οκάδες σιτάρι >> .
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Πληροφορίες , Αθανασίου Κατσιφή από τα Οινόφυτα .
- Μύθος και Ιστορία Εκδοση 2003, ΔΕΚΚΑ – Ε Δήμου Θηβαίων .
- ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΑ . Τα ελευθεροχώρια της Βοιωτίας του Ευαγγέλου Χ Μίχα .
- Τα δύο πρόσωπα της Ελλάδος της ΕΙΡΗΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ ( 7.000 χρόνια πολιτισμός ) .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου