Η ΒΟΙΩΤΙΑ κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους , θετική και αρνητική .
Τούτο οφείλεται κυρίως στη γεωγραφική της θέση που βρίσκεται στο δρόμο κάθε επιδρομής εναντίων των Αθηνών , πού ανέκαθεν ήταν ο στόχος όλων όσων κατέρχονταν από Βορρά . Έτσι Μοιραία , είτε υφίστατο τις συνέπειες αυτών των επιδρομών είτε συμμαχούσε με τους επιδρομείς (όπως έγινε στους περσικούς πολέμους ) εναντίων άλλων Ελληνικών πόλεων και κυρίως της Αθήνας , με την οποία υπήρχε συνεχής έχθρα φανερή ή κρυφή.
Τα ίδια όμως αισθήματα έτρεφαν και οι Αθηναίοι για τους Βοιωτούς και ειδικότερα τούς Θηβαίους. Οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη Βοιώτιος με μειωτική και κακή σημασία και την ταύτιζαν με την έννοια του ανοήτου και ηλιθίου (Πλούταρχος).
Ακόμη ο Αριστοφάνης στους Αχαρνείς θεωρεί σαν βάναυσο το Βοιωτό μέλος.
Να πάρουμε λοιπόν, τοις μετρητοίς αυτά που έλεγαν οι Αθηναίοι για τους Βοιωτούς , που τόσους μεγάλους άνδρες ανέδειξαν και που ο Θηβαϊκός μύθος ενέπνευσε τους τραγικούς ποιητές ;
Ασφαλώς όχι . Αλλά και οι Αθηναίοι δεν είχαν καλό όνομα μεταξύ των συμμάχων τους και κυρίως στις νησιώτικες υποτελείς πόλεις .
Η αλήθεια φυσικά βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο και κάθε πόλη έχει τα υπέρ και τα κατά . Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Ελληνικές πόλεις είχαν μεν Ελληνική συνείδηση , όπως σημειώνει ο Ηρόδοτος (Αύτις δε το Ελληνικόν , εάν όμαιμον τι και ομόγλωσσον και θεών τε ιδρύματα κοινά και θυσίας ήθεα τι ομότροπον) αλλά παράλληλα ήσαν και άκρως τοπικιστές , όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.
Δεν απέχουμε της πραγματικότητας αν σήμερα πούμε ότι κάθε πόλη , κωμόπολη ή χωριό (τώρα με τον Καποδίστρια) με τις αρμοδιότητες πού έχουν στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης , τείνει να γίνει κάτι το ανεξάρτητο, κάτι το αυτοτελές, που τα τοπικά συμφέροντα είναι υπεράνω όλων.
Παρ’ όλ’ αυτά φαίνεται ότι οι αρχαίοι Βοιωτοί δεν είχαν και τόσο καλό όνομα. Έτσι ο Ηρακλείδης ο Κριτικός ή Κρητικός, γεωγράφος του 3ου π.χ. αιώνα (δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τις δραστηριότητες του) στο έργο του Περί των εν Ελλάδι πόλεων μεταξύ των άλλων καταγράφει και τα ακληρήματα, δηλ. τους ψόγους , τα περιπαίγματα μιας πόλης σε βάρος άλλης, όπως ακριβώς γίνεται πολύ συχνά και σήμερα, τόσο μεταξύ πόλεων όσο και ομάδων ανθρώπων ( π.χ. βαζέλες, γαύροι κ.λ.π.).
Κατά τον Ηρακλείδη είναι ενδεικτικά αυτά πού οι ίδιοι οι Βοιωτοί λένε εις βάρος επίσης Βοιωτών.
Ιστοριούσι οι Βοιωτοί τα κατ’ αυτούς υπάρχοντα ακληρήματα λέγοντας ταύτα. Την μεν αισχροκέρδεια κατοικείν εν Ωρωπώ, τον φθόνον εν Τανάγρα, την δε φιλονικίαν εν Θεσπιαίς, την Υβριν εν Θήβαις, την πλεονεξίαν εν Ανθηδόνι, την περιέργειαν εν Κορωνεία, εν Πλαταιαίς την αλαζονείαν, τον πυρετόν εν Ογχηστώ, την αναισθησίαν εν Αλιάρτω. Τάδε εκ πάσης Ελλάδος ακληρήματα εις τας Βοιωτίας πόλεις κατερρύη.
Να λοιπόν, ένα ακόμη στοιχείον που πρέπει να επικαλεσθούν οι ειδικοί για να αποδείξουν την συνέχεια της Ελληνικής φυλής, έστω και με αρνητικά στοιχεία.
του Βασίλειου Σπύρου
τ. Προέδρου συλλόγου Ξηρονομαίων
Τούτο οφείλεται κυρίως στη γεωγραφική της θέση που βρίσκεται στο δρόμο κάθε επιδρομής εναντίων των Αθηνών , πού ανέκαθεν ήταν ο στόχος όλων όσων κατέρχονταν από Βορρά . Έτσι Μοιραία , είτε υφίστατο τις συνέπειες αυτών των επιδρομών είτε συμμαχούσε με τους επιδρομείς (όπως έγινε στους περσικούς πολέμους ) εναντίων άλλων Ελληνικών πόλεων και κυρίως της Αθήνας , με την οποία υπήρχε συνεχής έχθρα φανερή ή κρυφή.
Τα ίδια όμως αισθήματα έτρεφαν και οι Αθηναίοι για τους Βοιωτούς και ειδικότερα τούς Θηβαίους. Οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν τη λέξη Βοιώτιος με μειωτική και κακή σημασία και την ταύτιζαν με την έννοια του ανοήτου και ηλιθίου (Πλούταρχος).
Ακόμη ο Αριστοφάνης στους Αχαρνείς θεωρεί σαν βάναυσο το Βοιωτό μέλος.
Να πάρουμε λοιπόν, τοις μετρητοίς αυτά που έλεγαν οι Αθηναίοι για τους Βοιωτούς , που τόσους μεγάλους άνδρες ανέδειξαν και που ο Θηβαϊκός μύθος ενέπνευσε τους τραγικούς ποιητές ;
Ασφαλώς όχι . Αλλά και οι Αθηναίοι δεν είχαν καλό όνομα μεταξύ των συμμάχων τους και κυρίως στις νησιώτικες υποτελείς πόλεις .
Η αλήθεια φυσικά βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο και κάθε πόλη έχει τα υπέρ και τα κατά . Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Ελληνικές πόλεις είχαν μεν Ελληνική συνείδηση , όπως σημειώνει ο Ηρόδοτος (Αύτις δε το Ελληνικόν , εάν όμαιμον τι και ομόγλωσσον και θεών τε ιδρύματα κοινά και θυσίας ήθεα τι ομότροπον) αλλά παράλληλα ήσαν και άκρως τοπικιστές , όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα.
Δεν απέχουμε της πραγματικότητας αν σήμερα πούμε ότι κάθε πόλη , κωμόπολη ή χωριό (τώρα με τον Καποδίστρια) με τις αρμοδιότητες πού έχουν στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης , τείνει να γίνει κάτι το ανεξάρτητο, κάτι το αυτοτελές, που τα τοπικά συμφέροντα είναι υπεράνω όλων.
Παρ’ όλ’ αυτά φαίνεται ότι οι αρχαίοι Βοιωτοί δεν είχαν και τόσο καλό όνομα. Έτσι ο Ηρακλείδης ο Κριτικός ή Κρητικός, γεωγράφος του 3ου π.χ. αιώνα (δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για τις δραστηριότητες του) στο έργο του Περί των εν Ελλάδι πόλεων μεταξύ των άλλων καταγράφει και τα ακληρήματα, δηλ. τους ψόγους , τα περιπαίγματα μιας πόλης σε βάρος άλλης, όπως ακριβώς γίνεται πολύ συχνά και σήμερα, τόσο μεταξύ πόλεων όσο και ομάδων ανθρώπων ( π.χ. βαζέλες, γαύροι κ.λ.π.).
Κατά τον Ηρακλείδη είναι ενδεικτικά αυτά πού οι ίδιοι οι Βοιωτοί λένε εις βάρος επίσης Βοιωτών.
Ιστοριούσι οι Βοιωτοί τα κατ’ αυτούς υπάρχοντα ακληρήματα λέγοντας ταύτα. Την μεν αισχροκέρδεια κατοικείν εν Ωρωπώ, τον φθόνον εν Τανάγρα, την δε φιλονικίαν εν Θεσπιαίς, την Υβριν εν Θήβαις, την πλεονεξίαν εν Ανθηδόνι, την περιέργειαν εν Κορωνεία, εν Πλαταιαίς την αλαζονείαν, τον πυρετόν εν Ογχηστώ, την αναισθησίαν εν Αλιάρτω. Τάδε εκ πάσης Ελλάδος ακληρήματα εις τας Βοιωτίας πόλεις κατερρύη.
Να λοιπόν, ένα ακόμη στοιχείον που πρέπει να επικαλεσθούν οι ειδικοί για να αποδείξουν την συνέχεια της Ελληνικής φυλής, έστω και με αρνητικά στοιχεία.
του Βασίλειου Σπύρου
τ. Προέδρου συλλόγου Ξηρονομαίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου