Εσύ Πάρνηθα βουνό μας καταφύγιο και ορμητήριό μας .
Η Πάρνηθα μαζί με το οροπέδιο των Δερβενοχωρίων αποτελεί το σπόνδυλο από το παρακλάδι της μακριάς ραχοκοκαλιάς της Πίνδου που μπαίνει στην Αττική .
Μπροστά της η πρωτεύουσα και στα ριζά της οι συγκοινωνίες που την συνδέουν με όλη την χώρα . Είναι φανερή η στρατηγική της θέση .
Στην κατοχή έγινε μήλο της έριδας ανάμεσα στο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και στον κατακτητή και τους συνεργάτες του .
Από εκεί περνούσε ο δρόμος της αντιστασιακής πρωτεύουσας προς την ελεύθερη Ελλάδα . Με το πηγαινέλα των συνδέσμων και των αποστολών , αφού οι άλλοι δρόμοι ήσαν κάτω από τα μπλόκα του καταχτητή και διότι η παρουσία του ΕΛΑΣ στην Πάρνηθα δεν αποτελούσε μόνο κίνδυνο για ενέδρες στους γύρω δρόμους και για νυχτερινές επιδρομές στα γειτονικά αεροδρόμια της Ελευσίνας – Τατοίου – Τανάγρας . Συντελούσε επίσης να κρατιέται αναπτερωμένο το αγωνιστικό φρόνημα του πεινασμένου λαού της Αθήνας , καταρρακώνοντας έτσι το γόητρο του εχθρού και αχρηστεύοντας χειροπιαστά την προσπάθεια του να ευρύνει τον κύκλο των συνεργατών του .
Μετά την μάχη ενέδρα στο στενό της Κάζας ( Αύγουστος 1943) και την τριήμερη μάχη στα Δερβενοχώρια Οκτώβρης του 1943) με το Αρβανίτικο 34ο σύνταγμα και με το ρουμελιώτικο Ανεξάρτητο 5ο τάγμα του ΕΛΑΣ της Παρνασίδας , οι Γερμανοί βάλθηκαν να εξαλείψουν αυτή τη σφήνα της ελεύθερης Ελλάδας μπροστά στις πύλες της Αθήνας και να την απομονώσουν, κάνοντάς την νεκρή ζώνη .
Έκαψαν τα Δερβενοχώρια εξαναγκάζοντας τους κατοίκους τους να σκορπίσουν στα γύρω καμποχώρια για να σωθούν (καμένη γη ) . Εγκατέστησαν φρουρές με ταγματασφαλίτες , που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα , στα χωριά Ασπρόπυργο , Χασιά , Ωρωπό , Σχηματάρι και επιχείρησαν (Άνοιξη του 1944 ) να επεκτείνουν την κυριαρχία τους και στα χωριά Λιάτανι , Κλειδί , Χλεμποτσάρι , αλλά στην πρώτη σύγκρουσή τους με ελαφρά τμήματα του ΕΛΑΣ νικήθηκαν κατά κράτος και στην πανικόβλητη φυγή τους βούλιαξαν στον λασπωμένο κάμπο , αφήνοντας εκεί τα τσαρούχια και τις περικνημίδες τους .
Ξυπόλυτους τους περιμάζεψαν οι Γερμανοί .
Οι οργανώσεις των γύρω χωριών εφοδιάζουν τακτικά τον ΕΛΑΣ με πληροφορίες και τρόφιμα που μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ αποτελούσαν τις προφυλακές του .
Όταν γίνονται εκκαθαριστικές επιχειρήσεις συμπτύσσονται κοντά στον ΕΛΑΣ . Ιούλης του 1944 .
Ο κόκκινος στρατός πλησιάζει στην Ρουμανία και οι Γερμανοί ετοιμάζονται να εκκενώσουν την Ελλάδα και φυσικά την Αττική .
Πριν φύγουν όμως , θέλουν να δώσουν ένα θανάσιμο πλήγμα στον ΕΛΑΣ της Πάρνηθας , για να έχουν τους δρόμους ελεύθερους και ακόμα για να ανακουφίσουν τους Ταγματασφαλίτες της Αθήνας και τους κάθε λογής συνεργάτες τους ώσπου να έλθουν τα παλιά τους αφεντικά οι Άγγλοι , για να τους παραδώσουν την σκυτάλη του Γενιτσαρισμού .
Από τις 20 Ιουλίου έως στις 10 Αυγούστου του 1944 κάνουν την μεγάλη τους εκκαθαριστική Επιχείρηση - Θεομηνία .
Πιάνουν τον παλιό δρόμο Αθήνας – Θήβας , και ελέγχουν τα περάσματα από την Ελευσίνα έως το Κριεκούκι και από την βόρεια πλευρά από την Μαλακάσα έως το Κριεκούκι , αφού προηγουμένως έκαψαν τα χωριά Λιάτανι και Κλεδί βάζοντας φωτιά στα δάση , αλλά και αρχίζοντας ένα άγριο χτένισμα της περιοχής .
Το 34ο Σύνταγμα έχει έγκαιρα έχει απαγκιστρωθεί προς τον Κιθαιρώνα - Ελικώνα .
Ένας λόχος του όμως αποκόπηκε μέσα στην Πάρνηθα και μέρες τώρα πεινασμένος προσπαθεί να βρει πέρασμα , αλλά προσκρούει παντού πάνω στους Γερμανούς .
Φαίνεται να είναι καταδικασμένος .
Παίρνει την μεγάλη απόφαση . Γλιστράει νύχτα προς την Μαλακάσα μπαίνει στο δάσος του Ωρωπού και ακολουθώντας παραλιακή πορεία περνάει μέρα – μεσημέρι την Αυλίδα ανάμεσα στις Γερμανικές φρουρές , Χαλκίδας – Σχηματαρίου και ανεβαίνει στο βουνό .
Κτυπά απέναντι από την Χαλκίδα . Εκεί υποδέχονται τον χαμένο λόχο οι οργανώσεις των χωριών της Ανατολικής Βοιωτίας που έχουν καταφύγει εκεί .
Αφού σιτίζεται και ξεκουράζεται δύο ημέρες , ενισχυμένος τώρα και με τα εφεδρικά τμήματα του ΕΛΑΣ , έπειτα από τρίωρη νυχτερινή πορεία , κτυπάει για αντιπερισπασμό την Γερμανική φρουρά της Τανάγρας , περνάει ανάμεσα από τα φυλάκιά τους στο Σχηματάρι , κτυπά τους εκεί Ταγματασφαλίτες , και τις πρωϊνές ώρες επιστρέφει στη βάση του .
Μετά δύο ημέρες , μπαίνει στα καίκια του ΕΛΑΝ , αποβιβάζεται στη Λάρυμνα και κτυπά τους Ταγματασφαλίτες στο χωριό Τοπόλια της Κωπαίδας .
Στις 20 Αυγούστου , το 34ο σύνταγμα έχει επιστρέψει στην Πάρνηθα , κάνει νυκτερινή επιδρομή στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας και δίνει μάχη με τους Γερμανούς στη θέση << Κοκκίνη >> .
Ξημερώνοντας η 8η Σεπτεμβρίου 1944 εορτή της Παναγίας , ένα τάγμα του 34ου συντάγματος ενισχυμένο με τα εφεδρικά τμήματα του ΕΛΑΣ της Τανάγρας και της Πύλης , έπειτα από τετράωρη νυκτερινή μάχη , εξοντώνει την Γερμανική φρουρά της Τανάγρας , και τέλος στις 12 του Οκτώβρη , ανάμεσα Μαλακάσα και Κακοσάλεσι , το τάγμα του Κρόνου ( Κώστα – Αντωνόπουλου ) κτυπάει την τελευταία Γερμανική φάλαγγα , που εγκαταλείπει την Αττική και της προξενεί βαριές απώλειες .
Όλοι όσοι πολέμησαν πάνω στην Πάρνηθα και στα Δερβενοχώρια αλλά και αυτοί που αγωνίστηκαν στον ίσκιο τους στα γύρω καμποχώρια , τη θυμούνται με σεβασμό , γιατί στις δύσκολες ώρες και μόνο αντικρίζοντας την έπαιρναν κουράγιο .
Όπως ο μυθικός Ανταίος ξανάπαιρνε την δύναμή του , κάθε φορά που ακουμπούσε τη γη .
του Κ΄ώστα Μπελεγράτη του Σπυρίδωνα (Αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης ).
από το αρχείο του Παναγιώτη Δριχούτη Του Αντωνίου κατοίκου Τανάγρας.
Η Πάρνηθα μαζί με το οροπέδιο των Δερβενοχωρίων αποτελεί το σπόνδυλο από το παρακλάδι της μακριάς ραχοκοκαλιάς της Πίνδου που μπαίνει στην Αττική .
Μπροστά της η πρωτεύουσα και στα ριζά της οι συγκοινωνίες που την συνδέουν με όλη την χώρα . Είναι φανερή η στρατηγική της θέση .
Στην κατοχή έγινε μήλο της έριδας ανάμεσα στο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και στον κατακτητή και τους συνεργάτες του .
Από εκεί περνούσε ο δρόμος της αντιστασιακής πρωτεύουσας προς την ελεύθερη Ελλάδα . Με το πηγαινέλα των συνδέσμων και των αποστολών , αφού οι άλλοι δρόμοι ήσαν κάτω από τα μπλόκα του καταχτητή και διότι η παρουσία του ΕΛΑΣ στην Πάρνηθα δεν αποτελούσε μόνο κίνδυνο για ενέδρες στους γύρω δρόμους και για νυχτερινές επιδρομές στα γειτονικά αεροδρόμια της Ελευσίνας – Τατοίου – Τανάγρας . Συντελούσε επίσης να κρατιέται αναπτερωμένο το αγωνιστικό φρόνημα του πεινασμένου λαού της Αθήνας , καταρρακώνοντας έτσι το γόητρο του εχθρού και αχρηστεύοντας χειροπιαστά την προσπάθεια του να ευρύνει τον κύκλο των συνεργατών του .
Μετά την μάχη ενέδρα στο στενό της Κάζας ( Αύγουστος 1943) και την τριήμερη μάχη στα Δερβενοχώρια Οκτώβρης του 1943) με το Αρβανίτικο 34ο σύνταγμα και με το ρουμελιώτικο Ανεξάρτητο 5ο τάγμα του ΕΛΑΣ της Παρνασίδας , οι Γερμανοί βάλθηκαν να εξαλείψουν αυτή τη σφήνα της ελεύθερης Ελλάδας μπροστά στις πύλες της Αθήνας και να την απομονώσουν, κάνοντάς την νεκρή ζώνη .
Έκαψαν τα Δερβενοχώρια εξαναγκάζοντας τους κατοίκους τους να σκορπίσουν στα γύρω καμποχώρια για να σωθούν (καμένη γη ) . Εγκατέστησαν φρουρές με ταγματασφαλίτες , που γνώριζαν πρόσωπα και πράγματα , στα χωριά Ασπρόπυργο , Χασιά , Ωρωπό , Σχηματάρι και επιχείρησαν (Άνοιξη του 1944 ) να επεκτείνουν την κυριαρχία τους και στα χωριά Λιάτανι , Κλειδί , Χλεμποτσάρι , αλλά στην πρώτη σύγκρουσή τους με ελαφρά τμήματα του ΕΛΑΣ νικήθηκαν κατά κράτος και στην πανικόβλητη φυγή τους βούλιαξαν στον λασπωμένο κάμπο , αφήνοντας εκεί τα τσαρούχια και τις περικνημίδες τους .
Ξυπόλυτους τους περιμάζεψαν οι Γερμανοί .
Οι οργανώσεις των γύρω χωριών εφοδιάζουν τακτικά τον ΕΛΑΣ με πληροφορίες και τρόφιμα που μαζί με τον εφεδρικό ΕΛΑΣ αποτελούσαν τις προφυλακές του .
Όταν γίνονται εκκαθαριστικές επιχειρήσεις συμπτύσσονται κοντά στον ΕΛΑΣ . Ιούλης του 1944 .
Ο κόκκινος στρατός πλησιάζει στην Ρουμανία και οι Γερμανοί ετοιμάζονται να εκκενώσουν την Ελλάδα και φυσικά την Αττική .
Πριν φύγουν όμως , θέλουν να δώσουν ένα θανάσιμο πλήγμα στον ΕΛΑΣ της Πάρνηθας , για να έχουν τους δρόμους ελεύθερους και ακόμα για να ανακουφίσουν τους Ταγματασφαλίτες της Αθήνας και τους κάθε λογής συνεργάτες τους ώσπου να έλθουν τα παλιά τους αφεντικά οι Άγγλοι , για να τους παραδώσουν την σκυτάλη του Γενιτσαρισμού .
Από τις 20 Ιουλίου έως στις 10 Αυγούστου του 1944 κάνουν την μεγάλη τους εκκαθαριστική Επιχείρηση - Θεομηνία .
Πιάνουν τον παλιό δρόμο Αθήνας – Θήβας , και ελέγχουν τα περάσματα από την Ελευσίνα έως το Κριεκούκι και από την βόρεια πλευρά από την Μαλακάσα έως το Κριεκούκι , αφού προηγουμένως έκαψαν τα χωριά Λιάτανι και Κλεδί βάζοντας φωτιά στα δάση , αλλά και αρχίζοντας ένα άγριο χτένισμα της περιοχής .
Το 34ο Σύνταγμα έχει έγκαιρα έχει απαγκιστρωθεί προς τον Κιθαιρώνα - Ελικώνα .
Ένας λόχος του όμως αποκόπηκε μέσα στην Πάρνηθα και μέρες τώρα πεινασμένος προσπαθεί να βρει πέρασμα , αλλά προσκρούει παντού πάνω στους Γερμανούς .
Φαίνεται να είναι καταδικασμένος .
Παίρνει την μεγάλη απόφαση . Γλιστράει νύχτα προς την Μαλακάσα μπαίνει στο δάσος του Ωρωπού και ακολουθώντας παραλιακή πορεία περνάει μέρα – μεσημέρι την Αυλίδα ανάμεσα στις Γερμανικές φρουρές , Χαλκίδας – Σχηματαρίου και ανεβαίνει στο βουνό .
Κτυπά απέναντι από την Χαλκίδα . Εκεί υποδέχονται τον χαμένο λόχο οι οργανώσεις των χωριών της Ανατολικής Βοιωτίας που έχουν καταφύγει εκεί .
Αφού σιτίζεται και ξεκουράζεται δύο ημέρες , ενισχυμένος τώρα και με τα εφεδρικά τμήματα του ΕΛΑΣ , έπειτα από τρίωρη νυχτερινή πορεία , κτυπάει για αντιπερισπασμό την Γερμανική φρουρά της Τανάγρας , περνάει ανάμεσα από τα φυλάκιά τους στο Σχηματάρι , κτυπά τους εκεί Ταγματασφαλίτες , και τις πρωϊνές ώρες επιστρέφει στη βάση του .
Μετά δύο ημέρες , μπαίνει στα καίκια του ΕΛΑΝ , αποβιβάζεται στη Λάρυμνα και κτυπά τους Ταγματασφαλίτες στο χωριό Τοπόλια της Κωπαίδας .
Στις 20 Αυγούστου , το 34ο σύνταγμα έχει επιστρέψει στην Πάρνηθα , κάνει νυκτερινή επιδρομή στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας και δίνει μάχη με τους Γερμανούς στη θέση << Κοκκίνη >> .
Ξημερώνοντας η 8η Σεπτεμβρίου 1944 εορτή της Παναγίας , ένα τάγμα του 34ου συντάγματος ενισχυμένο με τα εφεδρικά τμήματα του ΕΛΑΣ της Τανάγρας και της Πύλης , έπειτα από τετράωρη νυκτερινή μάχη , εξοντώνει την Γερμανική φρουρά της Τανάγρας , και τέλος στις 12 του Οκτώβρη , ανάμεσα Μαλακάσα και Κακοσάλεσι , το τάγμα του Κρόνου ( Κώστα – Αντωνόπουλου ) κτυπάει την τελευταία Γερμανική φάλαγγα , που εγκαταλείπει την Αττική και της προξενεί βαριές απώλειες .
Όλοι όσοι πολέμησαν πάνω στην Πάρνηθα και στα Δερβενοχώρια αλλά και αυτοί που αγωνίστηκαν στον ίσκιο τους στα γύρω καμποχώρια , τη θυμούνται με σεβασμό , γιατί στις δύσκολες ώρες και μόνο αντικρίζοντας την έπαιρναν κουράγιο .
Όπως ο μυθικός Ανταίος ξανάπαιρνε την δύναμή του , κάθε φορά που ακουμπούσε τη γη .
του Κ΄ώστα Μπελεγράτη του Σπυρίδωνα (Αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης ).
από το αρχείο του Παναγιώτη Δριχούτη Του Αντωνίου κατοίκου Τανάγρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου